De oorlog tegen drugs wordt gevoerd uit morele verontwaardiging

Nederland is vanouds een groot exporteur van landbouwartikelen, meestal niet als grondstof maar meer in bewerkte vorm. Bovendien hebben wij ons ontwikkeld tot het belangrijkste doorvoercentrum van Europa. Het is dan ook geen wonder dat het een wezenlijke rol speelt in de productie, de export en de doorvoer van drugs. Het succes is minimaal zo groot als bij de uitvoer van boter, kaas, bloemen of tomaten. Wij zijn in dit soort dingen nu eenmaal hartstikke goed net zoals de Colombianen dat altijd waren op het gebied van koffie of bananen en sinds de laatste decennia ook cocaïne. Noemt het de logica van vraag en aanbod. Noem het een natuurlijk gevolg van het kapitalistische stelsel. Het vreemde van de hele situatie is dat de overheid de export van sommige artikelen en producten bevordert en andere juist wil verbieden. Als daar dan toch een grote vraag naar bestaat, stapt de misdaad in het gat. Dat haalt je de koekoek.

Klikken Op dinsdag heeft minister Grapperhaus op een grote conferentie over het drugsprobleem nog gezegd dat hij zich schaamde. Erik Akerboom, baas van de nationale politie, sprak de gebruikers aan. Hij stelde vast dat zij de hele week gezond leefden en dan in het weekend los gingen. Wilbert Paulissen, het landelijke hoofd van de recherche, beaamde dit en hij uitte harde taal tegen de misdaadorganisaties die aan de enorme vraag naar drugs voldoen. Hij was trots op de hoeveelheden cocaïne die hij ‘uit de markt had gehaald’, zo vertelde hij in Nieuwsuur. Paulissen toornde ook tegen voorlichtingsprogramma’s zoals Spuiten en Slikken. Woensdagochtend deed CDA-Kamerlid Madeleine van Toorenburg het bij Goedemorgen Nederland nog eens dunnetjes over. Ook zij veroordeelde de gebruikers streng en stelde vast dat de pakkans veel te gering was. Daarom moest je verdachte buren meteen aanbrengen. Het moest volgens haar zelfs mogelijk zijn om panden te sluiten nog voor er drugs waren gevonden.

En nu maar hopen dat de recreatieve gebruikers op de Zuidas een kwaad geweten krijgen…

Het was tegelijkertijd een trieste en een belachelijke vertoning. Overal ter wereld voeren autoriteiten een verbeten oorlog tegen de drugs. Het enige resultaat is dat onder- en bovenwereld steeds meer met elkaar verweven raken, dat de veiligheid op straat afneemt en dat er een groeiend aantal slachtoffers vallen. Tegelijkertijd hoeft zo’n advocaatje op de Zuidas niet bang te zijn dat zijn vaste dealer met lege handen staat want de aanvoer van drugs is nooit onderbroken. Het aanbod past precies bij de vraag. Wij hebben te maken met een miljardenbusiness waarvan een behoorlijk gedeelte in Nederland neerslaat. Alleen blijft die geldstroom voor de autoriteiten verborgen, maar ze heeft wel invloed op de gang van zaken in de economie.

Overheden in de hele wereld plaatsen drugs buiten de wet omdat zij slecht zijn voor de gezondheid. Dat kan kloppen. Tegelijkertijd laten Akerboom en Paulissen merken dat het met die risico’s wel meevalt. Zij stellen immers vast dat de gebruikers de hele week gezond leven, op werkdagen zo fris zijn als een hoentje maar alleen op zaterdag en zondag gebruiken. Hieruit blijkt dat de gevolgen niet ernstiger zijn dan die van alcohol: je kunt er mee leven en bij gecontroleerd gebruik behoorlijk mee functioneren. Hieruit blijkt dat de oorlog tegen drugs wordt gevoerd uit morele verontwaardiging. Om de een of andere  reden wordt het gebruik van coke, marihuana of pillen als zondiger beschouwd dan het grijpen naar sigaret of bierfles. Met nuchter redeneren heeft dit alles niets te maken. Wel met woede en emotie.

Tegelijkertijd ligt de oplossing voor de hand. Er is maar één manier om greep te krijgen op de drugsproblematiek en dat is een legalisering van productie en handel. Dan kunnen normale bedrijven zich met deze belangrijke economische sector bezig houden zoals dat ook met alcohol en (nog) met tabak het geval is. Dan is het uit met de moordpartijen. Dan kan de politie de aandacht richten op geweldsmisdrijven en diefstal. Dan kun je uit de opbrengst van de accijnzen de voorlichting en de verslavingszorg financieren. En  nog een heleboel over houden ook. Ja, het gaat om verslavende genotsmiddelen. Die genotsmiddelen begeleiden de mensheid sinds Adam. Verbieden helpt niet. Het helpt al duizenden jaren niet. Het gaat ook nu niet helpen.

Met hun optredens, schraagden Grapperhaus, Akerboom en Paulissen de bestaande situatie. Zij droegen bij aan het in stand houden van de drugsmisdaad of nauwkeuriger gezegd aan een situatie waarin handel en productie van genotmiddelen in handen is van misdaadsyndicaten. Zij moeten bij zichzelf te rade gaan, niet de jongens en de meisjes van de frisse neus op hun gemoed werken.