Hoe Jaïr Ferwerda met zijn olijke kop de partijleiders ontmaskert

Elke werkdag wordt de talkshow van Eva Jinek onderbroken door Jaïr Ferwerda met zijn olijke kop. Hij tracht de politiek van de menselijke kant te benaderen en daar speelt de olijkheid van die kop een wezenlijke rol bij. Na elke vraag lacht hij breed alsof hij erbij zou willen zeggen: “Nou heb ik je tuk”. Het is verkeerd in hem een Rutger Castricum light te zien, want verneukeratief is Jaïr Ferwerda niet. Hij wil eerder de politicus neertrekken tot het niveau van een gewoon mens en dat laat de gemiddelde Binnenhofbevolker zich gaarne aanleunen. Het algemeen Nederlands advies luidt immers: doe gewoon, dan doe je gek genoeg.

De politici proberen dan ook allemaal even gevat uit de hoek te komen. Dat is hun vak niet en het loopt dan ook meestal verkeerd af. Ze trakteren Jaïr op een mislukte kwinkslag om te laten zien dat ze ook niet voor de poes zijn en dat er een slot op hun mond zit. Ze vertellen lekker niks aan de grapjas van het Binnenhof. Van hem of haar zul je niet wijzer worden, behalve over trivialiteiten. Zo legde premier Rutte dinsdagavond waarom hij zo van bastognekoeken bij de koffie houdt: zij zijn lekker en bovendien goedkoop. Toch laat hij ze een tijdje staan want anders zou het te gek worden met deze lekkernij.

Hierbij gaf de minister president ongewild blijk van zijn kruideniersmentaliteit. Niet erg, want in zijn kringen gaat deze mentaliteit voor staatsmanswijsheid door. Hij woont ergens in een bovenhuis tenslotte en niet in het Élysée. Rutte gunde Jaïr Ferwerda een hele tijd voor hij door een haag van mediapersonen het Johan de Withuis betrad om daar voort te gaan met de geheime onderhandelingen die tot zijn derde kabinet moeten leiden. Hij nam zelfs even met de vrolijke verslaggever op een bankje bij de Hofvijver plaats. Ondertussen liet hij niks van betekenis los, net als de andere politici die de Ferwerdiaanse microfoon onder de neus geschoven krijgen.

Niks van betekenis. Goed geprobeerd. Van mij zul je niets horen. Ha ha, sliep uit. De premier greep Jaïr Ferwerda nog even vriendelijk bij de schouder en hij wierp hem op de trappen van het Johan de Witthuis nog net geen kushandje toe. Daarmee ontmaskert Jaïr Ferwerda dag aan dag de partijleiders voor wat ze zijn: regenten.

Wat is de definitie van een regent? Een regent is iemand die vindt, dat de mensen niet weten wat goed voor hen is. De regent weet dit wel. Daarom voert hij zijn hoogst belangrijke besprekingen in klein comité zonder pottenkijkers. Die zouden immers in hun domheid verkeerde conclusies kunnen trekken. En dan is Leiden in last. De regent is ook gemoedelijk en daarom slaat hij Ferwerda vrolijk op de schouders als hij hem weer eens met een nietszeggende opmerking heeft afgescheept. Wat schreef Heine ook alweer uit Parijs? Toegegeven in 1842 en laten we eerlijk zijn met dat snikken van de armoede valt het in Nederland wel mee. En die rentes zijn tegenwoordig koerswinsten Maar wat schreef Heine dan in 1842 voor de Augsburgsche Allgemeine Zeitung?

“Hier in Frankrijk heerst tegenwoordig de grootste rust. Een afgematte, slaperige, geeuwende vrede. Het is allemaal stil zoals in een besneeuwde winternacht. Alleen een zacht monotoon gedruppel, dat zijn de renten die voortdurend de kapitalen indruipen, die bestendig aanzwellen. Men hoort gewoon hoe ze groeien, de rijkdommen van de rijken. Daartussen het zachte snikken van de armoe. Soms klettert er iets als van een mes dat geslepen wordt”.