Nu Baudet weer: linkse coalities zijn net een geslachtsziekte

De grootste intellectueel van Nederland is neergedaald in Rotterdam om daar een gastcollege te geven. Hij waarschuwde zijn geestverwant Joost Eerdmans tegen linkse coalities en vergeleek die met herpes. Ook die komt altijd weer terug. Na de verkiezingsspot van Wilders kan dit er ook wel bij. Baudet beschouwt linkse samenwerking  als een geslachtsziekte.

Dit komt dan uit de mond van iemand wiens aanhangers moord en brand schreeuwen als er maar de geringste kritiek op zijn denkbeelden wordt geoefend, want dat zijn toverspreuken die een nieuwe Volkert van der G. wakker maken. Het is verbijsterend hoe de extremistische stokebranden van uiterst rechts voor zichzelf andere maatstaven aanleggen dan voor de rest van de burgerij. Zelf mogen zij alles wat zij anderen ten hoogste kwalijk nemen: tegenstanders in de fascistische hoek plaatsen (‘islamofascisme’) of vergelijken met ongeneeslijke ziektes. Maar als een ander het doet is het huis te klein en wordt hem dat nog jaren nagedragen. Nu echter kan men al voorspellen wat er gezegd zal worden: links moet maar tegen een grapje kunnen. Links wél.

Dit maakt duidelijk wat wat ons te wachten staat als dergelijke heren en dames daadwerkelijk serieuze macht krijgen. Dan wordt het met twee maten meten officieel. Zij zullen voor zichzelf speciale vrijheden uitdenken die het vulgus niet wordt gegund. Het is ook niet voor niets dat in de Halbwelt van Wilders en Baudet zoveel Poetinbewonderaars rondhangen. Daar heerst immers onder aanroeping van godsdienst, gezin en vaderland een nieuwe nomenklatoera. Precies wat deze heren gezien de manier waarop zij polemiseren en hun beweging organiseren, ook voor Nederland willen . Anders zouden ze immers met hun partijen het goede voorbeeld geven en die op democratische wijze organiseren. In plaats daarvan vergasten zij ons op zuiveringen. Het antwoord op deze kritiek is altijd dat de Lijst Pim Fortuyn heeft laten zien wat er gebeurt als je het gewone lid zeggenschap geeft. Hieruit blijkt een enorme minachting voor het oordeelsvermogen van de burger.

In de laatste Current Affairs legt hoofdredacteur Nathan J. Robinson haarscherp uit waarom de nieuwe held van Baudet en de zijnen, de Canadese psycholoog Jordan J. Peterson, een charlatan is die zijn lezers imponeert, bedwelmt en met vage praat misleidt. Als het niet helemaal te volgen is, dan zal het wel zeer diepgaand zijn wat het genie daar allemaal beweert. Dat is zo ongeveer de strategie van Peterson. Robinson komt tot een sombere conclusie. Nepgoeroes zoals Peterson – en bijgevolg ten onzent Baudet – voorzien in een maatschappelijke behoefte: ¨Wat hebben we gedaan dat we met deze man zitten? Zijn succes is ons falen. En al is het dan gemakkelijk om op hem af te geven, het is belangrijker om na te gaan hoe we op dit punt zijn aangeland. Hij is een symptoom. Hij toont een cultuur die zijn ideeën is kwijtgeraakt, een politiek zonder inspiratie of principe. Jordan Peterson is wellicht niet de intellectueel die we wensen maar wel die wij verdienen¨.

Aan de vooravond van de raadsverkiezingen word je daar niet vrolijk van. Charlatans die voorzien in een behoefte. Stinkzwammen die bloeien op akkers van rancune.

Het is koud dit weekend. Lees bij de centrale verwarming de hele longread van Nathan J. Robinson over Jordan Peterson. Het legt veel uit over de man zelf en over wat ons bedreigt. Neem er rustig de tijd voor.