Opluchting, verbittering en beschadiging

Ik las een stukje van het interview dat Viva had met Maxim Hartman (ik heb ‘m moeten Googelen want hij was voor mij volstrekt onbekend) en ik kan godzijdank weer ademhalen, het hoge woord is er uit. De beer is uit de put. De waarheid heeft een gezicht gekregen. Maxim Hartman, 47 jaar, houdt niet van vrouwen van zijn eigen leeftijd, hij houdt alleen van jongere vrouwen. “Niet elke vrouw is na haar 35e niet meer mooi, maar ik zie zelden een vrouw van mijn eigen leeftijd die ik nog aantrekkelijk vind. Jonge vrouwen zijn leuker dan oude. Ze zijn nog niet zo verbitterd en beschadigd”, aldus Maxim.

Eerlijk gezegd ben ik wel nog een beetje op mijn hoede want ondanks mijn leeftijd van 44 zie ik er nog (zie foto; weliswaar zwart wit maar niet geretoucheerd) enigszins te pruimen uit en maak ik op het eerste gezicht niet gelijk een verbitterde en beschadigde indruk. Maar ach, waar maak ik me druk over, natuurlijk herkent de doorgewinterde womanizer Maxim in mij binnen no time die niet te verhullen verbittering die vrouwen van mijn leeftijd zo eigen is en zal hij weinig nodig hebben om als kenner mijn beschadigde ziel, de reden dat ik als een geslagen hond door het leven ploeter, te doorgronden.

Ik zie het ook om mij heen. Vrijwel al mijn vriendinnen gaan gebukt onder het juk dat wij gekscherend levenservaring noemen. Het merendeel is gescheiden en net als ik tot op het bot leeggezogen door alle ellende die ons, veelal onterecht, is overkomen en aangedaan. Wij oudere vrouwen brengen in een relatie niet het spreekwoordelijke emotionele rugzakje in, neen, wij zeulen relatie in en relatie uit, een met wrok en haatgevoelens volgekotste Samsonite koffer mee.

Wanhopig hebben mijn vriendinnen en ik besloten tot een tegenbeweging. Op onze vrouwenavondjes drinken wij liters Tequila en beswaffelen wij, in een soort machtswellustig voorspel, elkaar met enorme felgekleurde rubberen voorbinddildo’s. Als afgedankt en verstoten uitschot snijden wij klokslag middernacht met een vlijmscherp slagersmes, bij voorkeur bij volle maan, rancuneus de dildo’s in dunne plakjes en rijgen daar vervolgens goedmoedig voor elkaar een vriendschapsketting van. Omdat er op onze overgangsleeftijd altijd wel iemand aan het menstrueren is, vangen wij het bloed op en beschilderen daarmee elkaars gezichten. Vervolgens sluipen we de straat op, zoekend naar een willekeurig mannelijk slachtoffer, bij voorkeur in de leeftijdscategorie van Maxim Hartman. We ontvoeren de man, sleuren hem mee naar huis alwaar we hem onder dwang twee Viagra pillen laten slikken, om hem daarna vast te binden op een stoel. Wij kleden ons om en in korte rokjes stijlen we kirrend ons dunner wordend futloos haar en bestijgen daarna wellustig om beurten het onvrijwillig gezwollen lid.

Emotioneel moment is dan als de man in kwestie afgeragd en met de slappe staart tussen de benen zich uit de voeten maakt en wij ons wonderwel ineens een heel stuk minder verbitterd en beschadigd voelen.

En net als Maxim Hartman, die vriendinnetjes heeft in dezelfde leeftijd als zijn zoon, zou ik het ook heel grappig vinden als mijn dochter en ik gaan vechten om dezelfde jonge knul. Want dat vindt Maxim Hartman pas echt grappig; als hij en zijn zoon een keer elkaars vriendinnen zouden afpakken.

Wat een geweldig leuk idee. Mijn dochter van negentien neemt een leuke jonge vent mee naar huis en op het moment dat zij even naar het toilet is sla ik toe. Met een beetje mazzel is hij te jong en onervaren om zich bewust te zijn van mijn verbitterde en beschadigde aard, maar heeft hij wel gehoord over het g(h)eilzame imago van cougars. Hij twijfelt vervolgens tussen sappig jong en een geoefende ouwe fiets en nog voor mijn dochter in de gaten heeft wat er gebeurt sleep ik mijn verovering richting slaapkamer.

Waar ik ook opgelucht over ben is dat Maxim Hartman zegt een morele grens te hebben, want hij vindt kijken naar meisjes van 15 not done. Hij heeft gelijk. Je moet als man ergens een grens trekken. Dus voordat Maxim Hartman zich opgeilt aan een meisje van 16 vraagt hij eerst om haar ID. Verliefd worden vindt Maxim Hartman naar, dan verliest hij de controle, een vrouw aantrekkelijk vinden is voor hem genoeg in een relatie. Dat sluit mooi aan bij het nieuwsitem dat Yab Yum 1 januari 2012 weer haar deuren opent. Mocht het Maxim Hartman over een paar jaar overkomen dat die jonge meiden hem recht in de bek uitlachen als hij toenadering zoekt, dan kan hij altijd nog terecht in Yab Yum. Daar zit het straks weer bomvol met niet verbitterde en onbeschadigde jonge meisjes. Aantrekkelijk, maar niet om verliefd op te worden.

Wat een opluchting.