Paars

In mei 1994 was ik een blij man. Ik had op D66 gestemd en die partij was de grote winnaar van de verkiezingen geworden. En minstens zo belangrijk: het CDA was de grote verliezer. Net als velen in mijn omgeving ergerde ik me als twintiger al jaren aan de absolute dominantie van de Christen Democraten in de Nederlandse politiek. Het was tijd voor een frisse wind, een nieuw elan, en de uitslag had zojuist een kabinet zonder het CDA mogelijk gemaakt. En zo gebeurde.

In die tijd was ik voornamelijk bezig met sociaal-culturele onderwerpen als euthanasie. En op die terreinen wist het Paarse kabinet, ongehinderd door de christenen, belangrijke stappen te zetten. Economisch ging het intussen voor de wind, dus er leek geen vuiltje aan de lucht. In 1998 stemde ik dan ook wederom vol enthousiasme op D66.

Nu ben ik veel sceptischer over een mogelijk nieuw Paars kabinet.

De politieke peilingen laten nu een trend zien in de richting van een meerderheid van VVD, D66 en PvdA, de traditionele Paarse partijen. Het is voor het eerst in deze verkiezingsstrijd dat zich een –realistische- drie partijen-coalitie aandient. Maar wel eentje waarover ik mijn bedenkingen heb.

Hoe belangrijk ik sociaal-culturele zaken als de weigerambtenaar ook vind, ze vallen wat mij betreft momenteel in het niet bij de sociaal-economische thema’s. Hoe komen we uit de crisis? Gaan we de economie stimuleren in plaats van ons als boekhouders opstellen? Gaan we nu eindelijk de financiële sector strakker reguleren en wellicht zelfs de banken opsplitsen in consumentenbanken en investeringsbanken? Voorkomen we dat werknemers aan de korte termijnluimen van de markt worden overgeleverd? Gaan we stimuleren dat ziekenhuizen gaan samenwerken in plaats van elkaar beconcurreren?

Allemaal zaken waar ik een hartstochtelijk voorstander van ben, net als vele kiezers aan de linkerkant van het politieke spectrum. Maar ook allemaal zaken waarvan het niet voor de hand ligt dat ze in een Paarse coalitie gerealiseerd zullen worden.

D66 heeft zich een onversneden voorstander getoond van een Paars kabinet. Diederik Samsom van de PvdA houdt de optie nadrukkelijk open. Wie de genoemde zaken belangrijk vindt en overweegt een van beide partijen te gaan stemmen, zou moeten beseffen dat zij mogelijk een kabinet in het zadel helpt dat geen van deze zaken zal realiseren.