Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Papa is net zo belangrijk als mama

  •  
17-06-2015
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
613 keer bekeken
  •  
baby300_04.jpg
Iftin Abokor over het vaderschapsverlof waar Nederland hopeloos mee achterloopt: gelijk verlof, gelijke kansen
Ik ben een jonge vrouw. Om mij heen krijgen mijn vriendinnen een voor een kinderen. En bij elk van hen zie ik een dagelijkse worsteling met luiertassen, hoor ik verhalen over kolftaferelen en de eeuwige strijd met het op tijd komen op de crèche. Maar ik zie ook een ongelijkheid.
Een vrouw die in Nederland een kind krijgt wordt als een patiënt behandeld. Ze krijgt verlof, de eerste tijd zelfs hulp, en op haar werk wordt er rekening gehouden met het afkolven voor het voeden van het kroost. Tijdens de zwangerschap gaat de aankomende moeder het gesprek aan met haar werkgever en kijken ze samen naar de toekomst. Worden er straks drie, vier of vijf dagen gewerkt, vraagt haar chef zich af. Want een kind krijgen is een grote verandering. Ook op de werkvloer.
Hoe is dat voor de vader? Als er in Nederland een kind op een maandag wordt geboren, krijgt de vader twee dagen de tijd zijn zoon of dochter aan te geven bij de burgerlijke stand, beschuitjes te kopen en deze met muisjes op woensdag uit te delen op kantoor. Klap op de schouder, schouders eronder en weer door. Twee dagen ten opzichte van drie maanden voor de vrouw.
RTEmagicC_19dd75f3e9.jpg
Lelijk eendje Maar vandaag was het dan zover. Het rapport State of the World’s Fathers van onder andere het Kenniscentrum Seksualiteit Rutgers kwam uit, met als belangrijkste conclusie: een verruiming van het vaderschapsverlof. Met ook een concreet voorstel: tien dagen verlof voor de vader. Onze minister van Sociale Zaken, Lodewijk Asscher kreeg vandaag een exemplaar uitgereikt. “We zijn benieuwd naar de vervolgstappen van minister Asscher”, stelde WomenInc. Ik was dat ook.
Een rapport dat oproept verlof voor vaders te verruimen biedt immers veel kansen. Vaders die meer betrokken zijn bij de opvoeding van hun kinderen leven langer, zijn gezonder en gelukkiger. Daarnaast zal een verruiming volgens dit rapport niet alleen de band tussen vader en kind verbeteren, de zorgtaken eerlijker verdelen, maar zal “het mogelijk maken en bevorderen van carrièreaspiraties van vrouwen”. Gelijke kansen voor de vrouw en een beter leven voor de man. Wie kan daar tegen zijn? Dus ja, ook ik was erg benieuwd naar de reactie van Asscher. Helaas. Tien dagen vaderschapsverlof? Niet in deze kabinetsperiode, zegt Asscher. Hij had al eens eerder zijn best gedaan, maar de weerstand van de werkgeversorganisaties was te groot.
In Nederland hebben wij een betaald vaderschapsverlof van twee dagen. Of zoals Dianda Veldman, directeur van Rutgers stelt: “Nederland is een beetje het lelijke eendje, met twee dagen betaald en drie dagen onbetaald verlof.” Landen om ons heen doen het stukken beter. Landen zoals bijvoorbeeld Duitsland met een verlof met 365 dagen of het Verenigd Koninkrijk waar veertien dagen zorgen voor het kind de norm is.
Samen  Twee dagen dus. In een land waarin men worstelt met vrouwenquota en databanken voor topvrouwen. Een land waarin de man uitgelachen wordt bij het opnemen van een ‘papadag’. In de allereerste alinea van het rapport wordt gesproken van een ‘culturele verschuiving’. En die zal ook nodig zijn. Want wij moeten ons afvragen welke waarden voor ons belangrijk zijn. Alleen een economische waarde? Of willen wij daadwerkelijk ouderwetse rolpatronen doorbreken en durven wij echt voor gelijkheid te kiezen?
Want als wij als land blijven zeggen dat drie maanden voor de vrouw het beste is en twee dagen voor de man, zal er nooit iets veranderen.
Als wij enkel maar één uitgangspunt faciliteren dan beperken wij niet alleen onze samenleving, wij beperken ook de samenleving na ons. Ga maar na, wat voor mooi signaal het zou zijn aan een pasgeboren kind dat zijn of haar ouders als gelijke zouden worden behandeld. Dat hun bijdrage aan de samenleving evenveel waarde heeft en dat de komst van jou, als baby, hun gelijkheid niet in de weg staat. Dat je opgroeit en ziet dat het net zo belangrijk is voor het kantoor van pappa dat jij er bent als voor de werkvloer van mama. Dat jouw vaders manager net zoveel ruimte geeft om voor jou te zorgen als de chef van jouw moeder. Maar bovenal, dat de hele samenleving erkent dat ouders dezelfde rol hebben in het gezin, namelijk dat ze samen een kind hebben gekregen en dat ze samen het kind opvoeden en dat ze samen hebben gekozen hoe ze het willen opvoeden.
Wij zijn allemaal gelijk en laten we daarmee bij het begin beginnen. En voor mij is het begin het gezin. Samen een kind, samen verlof.
cc-foto: Eduardo Merille

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.