Partij zoekt ideeën

Op doemeemetdiederik.nl kun je dezer dagen input leveren voor het PvdA-verkiezingsprogramma. Recente vergezichten: legaliseer alle softdrugs, verban de zorg uit de markt,en schaf de hypotheekrente plus de overdrachtsbelasting helemaal af en wel nu.

Baanbrekend spul en goed doorgerekend ook. Dat ze er niet eerder op zijn gekomen!

Hans en Diederik doen een etentje met de inzenders van de beste 10 initiatieven, zo meldt de site. Een waarschijnlijk goedbedoelde poging tot ‘crowd storming’ gereduceerd tot een ouderwetse prijsvraag. Partij zoekt ideeën. Zie daar de echte crisis in zijn naakte waarheid: het schreeuwend tekort aan alternatieve perspectieven op hoe het verder moet met Nederland, of met Europa en het hele westen, zo je wilt.

Want wie twijfelt er nog aan het mantra ‘snoeien en groeien’, gevaarlijke Griekse extremisten en luie Spaanse jonge werkelozen daargelaten? Links en rechts worstelen slechts nog over de vraag wie dat spelletje het beste beheerst. Samson vindt dat de staat meer moet doen om de groei te bevorderen. Roemer maakt zich druk over de kleine middenstander. Sap wil in het kader van de vergroening doorpakken op die anderhalve geredde boom uit ‘Catshuis light’, dat zo graag lente-akkoord heten wil. En als het aan Rutte ligt gaat de sloop van de geluksmachine na 12 september gewoon door.

De centrale boodschap aan de kiezer, met de groeten van FC Kunduz en de oppositie: There is no real alternative. De sportliefhebbers kunnen gerust zijn en zich concentreren op het EK, de Olympische Spelen en de Tour. De campagnezomer wordt een feest van drukdoenerij over bijzaken.

Dat alternatieven, ja zelfs radicale, wel degelijk nodig zijn, werd vorige week nog even fijntjes aangetoond door de Club van Rome: Als we zo doorgaan stevenen we in 2050 af op 9 miljard mensen die moeten overleven op een compleet uitgewoonde planeet. Een waarheid als een koe, verdrongen van de voorpagina’s door de leiderschaps-orgie bij het CDA. De conclusie is helder: Zo kunnen we dus gewoon niet verder, lees zelf maar.

Maar die boodschap is aan de babyboomers op het pluche niet besteed. Lekker dwepen over verantwoordelijkheid nemen met gezwets over huishoudboekjes, meer zit er voor de volgende generatie niet in. 

Dat het anders kan is toch zo langzamerhand ook wel duidelijk, ook voor wie niet met Marx of Moore op zijn nachtkastje slaapt. Het concept van de ‘degrowth economy’, alternatieve vormen voor groei als maatstaf van welvaart, spannende plannen voor een CO2-neutrale samenleving. Ideeën met potentie opzoek naar partijen met ballen, vooralsnog tevergeefs.

Bij GroenLinks en D66 deden ze vroeger nog wel eens wat met dit soort concepten, maar in het zicht van de macht is daar nu even geen tijd voor. Niet nadenken, meedoen. Koste wat het kost aan het stuur zitten, desnoods op the road to nowhere. Wat kan het de kiezer schelen. Die heeft wel wat anders aan zijn hoofd dan pak hem beet een nieuw klimaatverdrag. ‘Rio?’ zei mijn buurman, ‘je zit ernaast joh, da’s pas in 2014. Dit jaar spelen ze in Polen’.