Partijleiders zien de urgentie niet

Om ons heen raast de pandemie voort. We verdedigen ons met hier en daar een prikje. Daarom houdt de regering het land grotendeels op slot. Het opgehokte deel van het bedrijfsleven dreigt te bezwijken onder een schuldenberg. Daarom heeft dit land snel een regering nodig die daadkrachtig maatregelen kan nemen voor de korte en de lange termijn.

En op het Binnenhof gedragen de partijleiders zich als de tuttige meisjes in de tijd dat ik me voor het eerst op vrijersvoeten probeerde te begeven. Mijn hemel, dat is al meer dan een halve eeuw geleden. Je had op de dansles nog geen half woord gezegd of ze keken je al nuffig aan: “Ik ben niet het snoepje van de week.” Dat lag in hun mond bestorven. “Ik ben niet het snoepje van de week.” Mijn eigen schuld achteraf.

Die tuthola’s verwezen naar een decennia lange actie van het kruideniersconcern De Gruyter. Bij besteding van – naar ik meen – drie gulden vijfenzeventig mocht de klant voor slechts een dubbeltje het snoepje van de week meenemen. Ze gaven ook 10% korting bij inlevering van een tientje aan kassabonnen. “En betere waar, én 10%.”

Zulke meisjes hadden moeders van wie ze leerden: “Jongens willen geen afgelikte boterham.”

Zoiets moet ook hebben postgevat bij de meeste partijleiders die deze week hun opwachting maakten bij Kajsa Ollongren en Annemarie Jorritsma. Ze speelden bijna allemaal hard to get. Kuis bewaakten zij de maagdelijkheid van hun partij. Terwijl voor miljoenen nu geldt: het vaccin is hard to get.

Hieruit blijkt zonneklaar dat een groot deel van de Nederlandse politici de urgentie van de toestand niet inziet. Dat lieten ze verleden jaar zomer al blijken door massaal vakantie te gaan vieren, vaak nog in het buitenland ook. Nu doen ze het weer door een traditionele formatie op touw te zetten die maanden zal duren en resulteert in een dichtgetimmerd akkoord. Dat zal vervolgens opbotsen tegen de snel en onverwacht veranderende werkelijkheid in een periode die hopelijk post-corona is maar wellicht ook het begin van het nieuwe virustijdperk.

Dit is buitengewoon ergerlijk en fnuikend voor het toch al beschadigde aanzien van de politiek.

Voor het overige ben ik van mening dat de toeslagenaffaire niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de kwestie rond het Groninger aardgas evenmin.