Parttime werk beter voor carrière man

In de jaren zeventig van de vorige eeuw werd door medewerkers van de Örebro Universiteit in Noorwegen het Work-Sharing Couples project opgestart. Daaraan deden zestien paren mee. Voor dat project werkten beide partners in de relatie part-time, bleven ze evenveel tijd thuis en deelden ook de huishoudelijke taken op eerlijke wijze. Nu, meer dan dertig jaar later blijkt uit vervolgonderzoek dat de gelijkwaardigheid in de relatie niet alleen gunstig was voor het gezinsleven, maar dat het ook voordelen had voor de carrière van de vaders.

De tijd die de vaders in het huishouden investeerden bevorderde hun management vaardigheden en de verantwoordelijkheid die ze thuis namen bleek veel waard te zijn in hun werksituatie.

Ik zal meteen maar even het aantal proefpersonen bespreken. Menigeen zal de wenkbrauwen optrekken en smalend zeggen “huh zestien koppels?”. In de wetenschap is er een enorm probleem door de onkunde van mensen die heilig ontzag hebben voor cijfers ten aanzien van wat we kwalitatief onderzoek noemen. Kijk, een loodgieter werkt met ander gereedschap dan een timmerman. Laat de man die de planken vloer bij jou in huis legt dat liever niet doen met een Engelse sleutel en als iemand de lekkage bij de wastafel moet repareren, laat hem in hemelsnaam dat niet proberen met hamer en beitel.

Moet je weten of vaccinatie effectief is en waarbij over een langere tijdsperiode de voor- en nadelen van een ingreep moeten blijken, dan moet je kwantitatief onderzoek doen. Je gaat tellen en om duidelijke resultaten te krijgen die boven elke twijfel verheven zijn moet je flink wat proefpersonen hebben. Met zestien kom je er niet. Met tienduizend kom je meer in de goede richting en nog meer is prettig omdat je dan nog meer bewijskracht hebt.

Als je inzicht wilt hebben hoe mensen reageren op veranderingen in hun leven, dan zullen de grote aantallen je in onderzoek niet helpen, want je moet gedetailleerde gegevens verzamelen bij een klein aantal mensen die een grote variëteit vertegenwoordigen. Dan zijn zestien paren genoeg om je te vertellen wat je wilt weten, want je wilt antwoord op de vraag WAT er gebeurt.

Om de mensen met vooroordelen tegen gelijkwaardige verdeling van verantwoordelijkheden in relaties met kinderen enigszins te troosten komt er toch nog iets uit dit onderzoek waar ze blij mee zullen zijn. De zonen uit de relaties die in het onderzoek gevolgd werden deden niet automatisch het zelfde als hun vader. Ze vormden wat door de onderzoekers van de Örebro Universiteit ‘neo-traditionele relaties’ genoemd werd; Papa gaat voltijds werken en mama mag bij de kinderen blijven en als ze wil werken moet ze maar kinderopvang regelen (ach, papa wil dat dan wel weer betalen) en zoekt ze maar parttime werk.

 

Het laatste boek van Ivan Wolffers is ‘Als de tijd voor altijd stil zou staan ‘

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Ivan schrijft voor Joop elke dag een Gezond Weetje van de Dag:  klik hier voor een overzicht