Pas op, als je niet braaf bent komt Michiel de Ruyter

Tja, dat had Moeammar Khadaffi nooit gedacht: dat de Nederlandse leeuw zo hard in zijn oor kon brullen. Hij haalde zijn zonen bij elkaar en zei: “Jongens, je moet weten wanneer je verslagen bent. Wees in godsnaam beleefd tegen die soldaten en laat ze zo gauw mogelijk los. Ik wil ze niet meer in Tripoli zien, hoor je. Weg ermee!”

“Ja, maar pa”, zegt die coole gast met dat korte haar, “Staan we dan niet een beetje voor lul?” “Dan houden we die helikopter wel”, antwoordt de ouwe. “Dat oude pleurisding van twintig jaar geleden?” “Maakt niet uit. Jij gaat vertellen dat we die helikopter houden. En je lacht erbij. Volgende week brengen we hem wel naar de oud ijzerman. Maar ik wil die Nederlanders van mijn nek hebben, NU.”

Moeammar Khadaffi rilde. Die Nederlandse diplomaat met dat strenge gezicht had hem ook nog een plaatje laten zien van vroeger. Het was een vent met een zeilschip. Moeammar Khadaffi had de gevreesde figuur meteen herkend. Met die man maakten de moeders hun kinderen nog steeds bang. “Pas, op, als je niet braaf bent komt Michiel de Ruyter”. Op school hadden alle Libische kinderen geleerd over de komst van de admiraal met zijn tien schepen voor Tripoli. In het jaar 1662. Nu lag er weer een Nederlands oorlogsschip voor de kust.  “Dat kunnen we  niet nóg een keer hebben” dacht Moeammar Gadaffi bij zichzelf. “En zeker niet nu!”

“Weg met die lui”, riep hij nog een keer tegen zijn zonen, “Voor het te laat is!”

Tja, zo moet het gegaan zijn en niet anders. Dat wil zeggen als premier Mark Rutte, de opvolger van de hoogmogende heren der heren staten generaal uit de gouden eeuw over wie Michiel de Ruyter schreef: “Daar de Heeren Staten hunne vlag betrouwen, zal ik mijn leven waagen”, als die Mark Rutte tussen nu en overmorgen verklaart het voorbeeld van Frankrijk te volgen en vervolgens de revolutionaire regering in Benghazi erkent als de legitieme vertegenwoordiger van het Libische volk. Dan is het echt zo gebeurd.

Mocht hij dit nalaten, mocht Nederland langzaamaan doen, allerlei argumenten erbij halen voor uitstel, blijven beweren dat je sommige dingen nu eenmaal in EU-verband moet doen en zo, kortom wanneer onze trotse natie traineert, dan is het wellicht toch een klein ietsiepietsie anders gelopen dan hier werd geschetst. Dan is er toch wisselgeld betaald net als vroeger, toen onze voorouders zwaar losgeld moesten opbrengen om Nederlandse zeelui te bevrijden uit de klauwen van de barbarijse zeerovers in Algiers, Tunis, Tripoli.