Paul de Krom is een wereldvreemde doctrinair

Minister van sociale zaken Henk Kamp zal wel goed met zijn staatssecretaris Paul de Krom overweg kunnen. Het is – zo leerde het Journaal van maandagavond – met beide heren twéé zielen één gedachte. Wat wil het geval? De staats heeft iets slims verzonnen. Als kinderen van ouders in de bijstand zelf aan het werk gaan en een loontje binnenbrengen, dan wordt dit onmiddellijk op de uitkering gekort.

Iedereen die wel eens te voet door de stad wandelt, weet wat er dan gebeurt. Die kinderen gaan niet aan het werk, want dat werk lóónt niet. Of ze gaan ergens anders wonen, voor zover dat lukt natuurlijk. Deze feitelijkheden zijn doorgedrongen tot de CDA-fractie zodat deze vraagt om een oplossing die de kinderen van bijstandstrekkers niet ontmoedigt.

Daar voelde Paul de Krom maandagavond niets voor. Eerst kwam hij met het typische argument van de politicus die in kaders en schema’s denkt en niet in mensen. Hij wilde stapeling van uitkeringen achter één voordeur voorkomen. Dat het ging om een voordeur waarachter iemand aan het wérk ging, bleek zijn geldigheid te hebben verloren.

De Krom ging verder: het is juist de bedoeling dat ook de ouders aan het werk gaan en die worden daartoe gestimuleerd als de ijver van hun zoons en dochters tot intrekking van de uitkering leidt.

Blijkbaar wil de staatssecretaris dat kinderen hun ouders ter verantwoording roepen: zo van: luie sodemieters, willen jullie wel eens gauw je eigen brood gaan verdienen want van mij krijg je het niet meer. Dat soort dingen. Roep je dan tegen je ongeschoolde vader en moeder op wie elke werkgever zit te wachten, vooral als ze boven de vijftig zijn.

Nee, dat is fijn. Dat is een reële situatie. Zo gaat het er straks in de schamele huiskamers van arm, obees en in goedkope kleding gehuld Nederland, om de Volkskrant van een week terug maar weer eens aan te halen, zo gaat het er straks aan toe en jagen de kinderen de ouders de fabriek in.

Paul de Krom is een wereldvreemde doctrinair. Hij is net zo wereldvreemd als zijn baas, de minister. Dat is geen goed nieuws nu de crisis zich verdiept en we juist bestuurders nodig hebben die zoals dat tegenwoordig heet out of the box kunnen denken.