Politiseer discussie over antisemitisme niet

“Het taboe op Jodenhaat is verdwenen.” Dat beweerde columniste Elma Drayer op 1 maart in het dagblad Trouw. Toen de NTR een documentaire uitzond over Turkse jongeren die joden haten en de Holocaust okay vonden reageerde links Nederland lauw.

Racismebestrijder René Danen bekende geen kleur en schreef geen demonstratie uit, wat hij volgens Drayer wel meteen zou hebben gedaan als er sprake was geweest van moslimhaat. Ook hekelde Drayer in haar column het ‘stiekeme antisemitisme’ van de linkse website Krapuul, waarop een anonieme reaguurder de nieuwe integratieplannen van Lodewijk Asscher vergeleken had met de Neurenberger Rassenwetten. Met haar kritiek voegt Drayer zich in het groeiende koor van verontrusten, die links verantwoordelijk achten aan het hernieuwde antisemitisme in Nederland.

Antisemitisme is een groot probleem. Het is echt verschrikkelijk triest dat zo’n zestig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog het antisemitisme nog steeds voorkomt in de wereld, ook in Nederland. In het Nieuw Israëlitisch Weekblad staan verhalen over Amsterdamse wijken waar joden met een keppeltje niet ongestoord doorheen kunnen lopen, omdat ze worden uitgescholden voor ‘vuile jood’. Dat het antisemitisme de laatste jaren gelukkig is afgenomen doet niets aan het probleem af.

Antisemitisme is in de beeldvorming een islamitisch probleem. De uitzending met de Turkse jongens bevestigen de karikaturen over moslims die veel Nederlanders hebben. Het beeld verdient dan ook nuance. Zo blijkt uit een onderzoek uit 2010 dat antisemitisme op internet bijvoorbeeld vooral een autochtoon probleem is. Dit betekent echter niet dat het probleem van islamitisch antisemitisme niet bestaat. Uiteraard heeft dit antisemitisme alles te maken met het harde optreden van de staat Israël tegen de Palestijnen, waar terecht grote woede over is. Maar iets begrijpen betekent niet dat je hier ook begrip voor moet hebben.

Helaas wordt de discussie over antisemitisme niet zuiver gevoerd. Het is verworden tot een politieke discussie tussen rechts en links. In rechtse kringen is het gebruikelijk om Israëlcritici al gauw als antisemieten te demoniseren en daarnaast vooral te focussen op incidenten uit islamitische hoek. In sommige linkse kringen daarentegen wordt het islamitische antisemitisme te gemakkelijk gebagatelliseerd of vaker nog genegeerd. Beide houdingen zijn ingegeven door politiek opportunisme en dus niet koosjer. Als de discussie onzuiver gevoerd blijft worden dan leidt dit tot inflatie en deflatie van het begrip.

Drayer zorgt voor inflatie door een Godwin van Krapuul te diskwalificeren als een stiekeme vorm van antisemitisme. Is iedereen die zich zorgen maakt over de uitholling van de rechtsstaat en hier de Tweede Wereldoorlog bijhaalt meteen zo’n stiekeme antisemiet? Als niet alleen neonazi’s en die Turkse jongeren, maar ook René Danen, Mohammed Rabbae, Harry van Bommel, Dries van Agt en anderen allemaal voor antisemiet worden uitgemaakt, dan stelt die beschuldiging eigenlijk niet zo veel meer voor.

Deflatie vindt plaats als mensen de andere kant op kijken als er antisemitisme plaatsvindt of dit proberen te vergoelijken. Als niemand protesteert dan moedig je antisemieten aan in hun gedrag.

Antisemitisme moet keihard worden aangepakt zonder bijbedoelingen en ongeacht van wie het afkomstig is. Bepaalde taboes moeten in stand gehouden blijven worden. Ze zijn het waard.

Volg Ewout Klei ook op Twitter