President Gül moet de hand in eigen boezem steken

Geachte president Gül,

Voorafgaand aan uw komst naar Nederland merkte u op dat de ideeën van Geert Wilders aanleiding geven tot discriminatie. Helemaal waar, geen speld tussen te krijgen. Maar bent u wel de aangewezen persoon om dat aan de orde te brengen? In uw land wordt het woord discriminatie immers eveneens met een vette hoofdletter geschreven. Wellicht is discriminatie niet eens het woord. Begrippen als keiharde repressie, mishandeling en moord, dekken de lading vaak beter.

Verleden week werd in Istanbuls wijk Bahcelievler nog een protestantse geestelijke mishandeld. Drie mannen drongen een kerk binnen, gaven de oude man een trap tegen de borst en bedreigden hem met de dood als hij weigerde een islamitische geloofsbelijdenis uit te spreken. Het is maar een voorbeeld, want er zijn de laatste jaren tal van incidenten geweest waarbij christenen het doelwit waren. Het gevolg is dat de angst groeit onder uw christelijke landgenoten.

De meer dan twintig procent alevieten in Turkije beklagen zich eveneens over discriminatie. In hun dorpen worden geheel tegen hun wens soennitische imams aangesteld en hun gebedshuizen zijn nog altijd niet erkend. De alevieten zijn verder des duivels omdat onlangs de juridische procedure werd stopgezet rond een brand in de stad Sivas. 36 alevitische intellectuelen vonden daar in 1993 de dood, nadat een groep soennitische heethoofden een hotel in brand stak. De aanstichters werden in veel gevallen nooit veroordeeld, of zelfs gearresteerd, hoewel hun verblijfplaats naar later bleek bekend was. 

Ook de Koerden zijn het kind van de rekening. Eind vorig jaar werden in de omgeving van Uludere 34 Koerdische jongens door Turkse gevechtsvliegtuigen overhoop  geschoten. Het was een foutje, ze waren per ongeluk voor PKK-strijders aangezien. Uw partijgenoot premier Erdogan stuurde zijn echtgenote om de nabestaanden te troosten en er kwam een onderzoek op gang. De conclusies daarvan gaven echter geen duidelijk beeld van de exacte toedracht. De Koerden houden daardoor hun twijfels, wat ik hen niet kwalijk kan nemen. Al is het alleen maar omdat Amnesty International eveneens serieuze bedenkingen heeft over het Uludere-onderzoek.

Verder zijn de laatste jaren duizenden Koerdische politici en intellectuelen gearresteerd. Goed, de voor een Nobelprijs genomineerde uitgever Ragip Zarakolu werd afgelopen week vrijgelaten, maar ik ben zo vrij dat als een druppel op een gloeiende plaat te beschouwen, want duizenden anderen zitten ondertussen nog gevangen. Zarakolu verliet de gevangenis nota bene met pijn in zijn hart, omdat hij zijn zoon Cihan Deniz moest achterlaten. Hij werd gearresteerd omdat hij een lezing hield voor de politieke academie van de Koerdische Partij voor Vrede en Democratie (BDP). Zoiets leidt in uw land automatisch tot de verdenking van terrorisme.

Ragip Zarakolu benadrukt dat het in Turkije niet meer dan een samenzweringstheorie vergt om iemand jarenlang gevangen te houden. Op dezelfde bedenkelijke basis bevinden zich momenteel meer dan honderd journalisten in gevangenissen. OK, Ahmet Sik en Nedim Sener zijn ondertussen onder grote internationale druk vrijgelaten, maar wederom: een druppel op een gloeiende plaat. Tijdens een interview met correspondent Bram Vermeulen verklaarde u dat het in de meeste gevallen niet om echte journalisten gaat. Omdat zij niet over een ‘gele perskaart’ beschikken. Het is u kennelijk ontgaan dat de oudgediende journalist Mehmet Ali Birand, toch niet de eerste de beste in uw land, een tijdje geleden al gehakt maakte van dit argument. Want hoewel Birand al jaren in de journalistiek werkzaam is, heeft hij geen ‘gele perskaart’. Om die reden ontkennen dat Birand een journalist is, staat gelijk aan ontkennen dat Mustafa Kemal Atatürk een Turk was.

Nogmaals, ik sluit me volledig aan bij uw opmerking over Geert Wilders, maar wordt het niet eens tijd dat u ook de hand in eigen boezem steekt?

Hoogachtend, Peter Edel