PvdA beleid leidt ook tot armoede

Het aantal kinderen dat in armoede leeft is toegenomen tot 327.000. Voor Samsom aanleiding om Rutte op de korrel te nemen. Maar de statistieken laten zien dat onder Balkenende IV met de PVDA het eigenlijk veel slechter ging omdat de cijfers veel harder omhoog gingen.

De definitie en normstellingen van armoede maakt het soms lastig om over de jaren heen goede vergelijkingen te maken. Om die reden heeft het CBS de ‘gegeneraliseerde budgetbenadering’ ontwikkelt. “Volgens die benadering is er sprake van armoede wanneer iemand gedurende een langere periode niet de middelen heeft om te kunnen beschikken over hetgeen in zijn samenleving minimaal noodzakelijk wordt geacht. Deze definitie weerspiegelt een aantal achterliggende aannames over armoede (zie ook Soede 2006; Soede en Vrooman 2008; Soede 2011).”[P-50]

Bij deze definitie draait het vooral om een langer durende situatie van armoede. Iemand die een maand onder de armoede grens leeft en dan weer opkrabbelt, is niet arm. Een ander element is het karakter van armoede, wat budget gerelateerd is op persoonsniveau. Hier is het eigen uitgave patroon leidend. Daarnaast als derde element het relatieve karakter wat de minimale basisbehoefte definieert. [basisbehoeftebudget] Het “niet-veel-maar-toereikendbudget” rekent boven dat basisbudget zaken die gewenst zijn voor bijvoorbeeld sociale participatie. Deze cijfers worden afgezet tegen het sociaal minimum welke gelijk is aan AOW of bijstand plus kinderbijslag, kindgebonden budget, en zorgtoeslag maar exclusief huur en kinderopvangtoeslag.

Personen en huishoudens in armoede, 2000-2010 (in aantallen x 1000 en in procenten)

Er zijn in de gegevens 2 bewegingen te zien. Tot en met 2002 daalde de armoede om daarna tot 2005 toe te nemen. In 2006 is over de hele linie een sterke terugval te zien. Die terugval zet zich iets door maar vanaf 2009 is er weer een scherpe stijging zichtbaar. In 2010 zet die lijn zich voort. De verwachting is dat door de lopende economische crisis dit aantal zal blijven toenemen.

Personen en huishoudens in langdurige armoede, 2000-2010 (in aantallen x 1000 en in procenten)

Ook hier is het zelfde beeld te zien als in de vorige tabel. Gedurende de periode Paars tijdens de economische hoogtij daalt het aantal mensen / huishoudens in armoede om daarna toe te nemen. In 2006 keert de beweging zich weer neerwaarts om in 2009 ineens weer toe te nemen. Dit is wel bijzonder omdat de crisis pas in 2008 uitbrak.

Personen in armoede naar leeftijd, 2000-2010 (in aantallen x 1000 en in procenten)

Hier zijn de bewegingen gelijkend. Niet verwonderlijk omdat armoede meebeweegt met economische ontwikkelingen. Wel bijzonder dat vanaf 2007, kabinet Balkenende IV met PVDA, ineens de armoede onder jongeren sterk stijgt. Van 8% naar bijna 10%. Alleen de armoede onder ouderen, >64jr, blijft langzaam dalen. Dat laat zich verklaren door het pensioeneffect. Meer ouderen gaan met pensioen en zien als gevolg daarvan hun inkomenspositie verbeteren.

De suggestie van Diederik Samsom dat het beleid van Rutte tot zoveel armoede onder jongeren leidt snijdt geen hout. De toename van de armoede laat zich in dit geval relateren aan de verder economische teloorgang. Dat geldt natuurlijk ook voor de periode vanaf 2008 onder de PVDA. Het logenstraft wel de bewering dat de PVDA in die periode succesvol aan armoede bestrijding heeft gedaan. De investeringen van de PVDA in die periode op dat gebied hebben nauwelijks effect geressorteerd. De armoede liep toen scherp omhoog. Dat in 2011 het aantal jongeren in armoede is opgelopen naar 327.000 valt in de trend eigenlijk nog mee. In voorgaande jaren, onder PVDA beleid, was de stijging harder. Kortom: PVDA, CDA of VVD. Geen van allen zijn in staat om bij slechtere tijden de armoede tegen te gaan. Enige bescheidenheid van de kant van de PVDA is dus wel op zijn plaats. Alleen langdurige economisch groei, leidt tot daling, zoals onder Paars.

bron: rapport : Armoede signalement 2011 Centraal Bureau voor de Statistiek/Sociaal en Cultureel Planbureau Den Haag, december 2011

Dit artikel verscheen eerder op de weblog van Hans Groen