De PvdA ziet kiezers als achterlijke imbecielen

Na haar keiharde electorale afstraffing, ging de PvdA bij zichzelf te rade hoe dit kwam. Lodewijk Asscher vertelde ons dat de PvdA haar boodschap ‘beter had moeten communiceren’, want het lag uiteraard niet aan de beleidsmatige keuzes die de partij de afgelopen jaren heeft gemaakt. Ook drie andere PvdA’ers kwamen in een recentelijk interview in de NRC tot een soortgelijke conclusie door te stellen dat, om weer succesvol te worden, de partij ‘weer leuk moet worden’ omdat ze nu ‘te saai is’ en er weinig tot ‘geen discussie’ wordt gevoerd.

Aha, dus dát is de reden waarom het electoraat niet meer op de partij stemt. Ik was in de naïeve veronderstelling dat het de kiezers om daadwerkelijke problemen ging zoals hun linkse idealen die ze als sneeuw voor de zon hebben zien verdwijnen. Maar nee, ze willen gewoon een hippere partij. U weet wel, eentje die ‘niet saai is’. Dat de PvdA de boel heeft bedonderd door de sociaaldemocratie de nek om te draaien, daar geeft de simpele kiezer natuurlijk niet om.

Vervolgens vraagt de NRC hoe het verder moet met de partij want “nu stemt de jonge linkse stedeling op GroenLinks en de jonge arbeider in de regio op SP of PVV.” Een versimpeling van de feiten zoals we tegenwoordig van de eens zo’n goede krant gewend zijn. De NRC negeert hier een groep cruciale linkse kiezers, met name onder millenials, die op geen van de genoemde partijen heeft gestemd omdat deze simpelweg hun idealen niet vertegenwoordigen. Het gevolg is dat zij op margepartijen, of zelfs helemaal niet, hebben gestemd. Laten we daarnaast de grote electorale overstap naar DENK niet vergeten.

Kortom, er wordt nu al meer dan vijftien jaar lang een significante groep linkse kiezers volledig genegeerd. Kiezers die zich totaal niet vertegenwoordigd zien in de huidige rechts-neoliberale en populistische politiek. Een politiek waar ook de gevestigde linkse partijen als de PvdA onder vallen. Deze groep (wit en zwart) snakt naar een partij met een progressieve blik, op zowel economisch als sociaal vlak. Economisch, door te breken met de ongecontroleerde marktwerking en weer te staan voor de welvaartsstaat. Sociaal, door een vuist te maken tegen de rijzende ongelijkheid in de vorm van racisme, discriminatie, seksisme en klassisme.

De PvdA heeft haar kiezers verloren omdat ze haar achterban decennialang bedonderd heeft. Ze heeft eind vorige eeuw de cruciale fout gemaakt haar ideologische veren af te werpen middels het omarmen van de ‘third way’: de omarming van het neoliberalisme, de verrechtsing. Daarmee draagt de PvdA grote verantwoordelijkheid voor het afbreken van onze sociaaldemocratie.

Dit, beste mensen, is ook het antwoord aan iedereen die zich afvraagt waarom links electoraal wordt afgestraft en niet rechts voor het gevoerde afbraakbeleid. Dergelijk beleid strookt namelijk uitstekend met de idealen van de rechtse politieke ideologie en dus ook van haar kiezers. De marktwerking en destructie van de sociale welvaartsstaat is de natte droom van de gemiddelde VVD-stemmer. Echter, voor de linkse kiezer is het een keiharde dolksteek in de rug van de linkse sociaaldemocratische ideologie.

Bij de PvdA bleef het echter niet alleen bij een economische verrechtsing. Lodewijk Asscher ging een stap verder. De PvdA moest ook meedoen aan de sociale verrechtsing, en zo riep hij het ‘progressief patriottisme’ in het leven. Ja, u hoort het goed: als progressieven toch meesurfen op het nationalistische en populistische sentiment. ‘Progressief patriottisme’, een contradictio in terminis die de lachwekkendheid voorbij is, heeft de electorale afstraffing versneld doordat Nederlanders met een multiculturele achtergrond, alsmede autochtone Nederlanders die niets op hebben met nationalisme, de partij hebben verlaten. Als klap op de vuurpijl heeft Asscher een aantal dagen geleden het besluit genomen om niet meer per definitie tegen moties van de PVV te stemmen. Goed zo beste man, verkwansel die idealen maar, nu de vaart er toch al zo lekker in zit.

Er is werkelijk niets meer over van de PvdA. Een lege huls, een partij zonder boodschap. Mensen die de rode draad van het moderne PvdA-verhaal, namelijk het neoliberalisme en ‘patriottisme’, een warm hart toedragen stemmen gewoon op rechts, het is heel simpel. Voor de linkse stemmer daarentegen is er helemaal niets meer te halen bij de partij.

Vraagt u zich maar eens af, waar staat de PvdA eigenlijk voor? Vindt u het een moeilijke vraag? Sterker nog, vraag het eens aan een PvdA’er en u krijgt oppervlakkigheden toegeworpen als ‘een samenleving waar iedereen een kans heeft’ of ‘een partij die in de mensen gelooft’. Platitudes die de neerbuigendheid van de partij jegens haar kiezers pijnlijk verraden.

Het is tegenwoordig huilen met de pet op. Ik heb als linkse kiezer nooit de neiging gehad om over te stappen naar rechts. Ook stem ik niet op GroenLinks, een semi-neoliberale partij die een mooi merk als leider heeft maar niks opheeft met de vrijheid van meningsuiting van linkse mensen. De partij die lafhartig Anne Fleur Dekker weigerde te steunen in haar strijd tegen extreemrechts en Turkse Nederlanders met een genuanceerde mening over Erdogan ongegeneerd uit de partij heeft gebonjourd. Ik was eens een trouwe SP-stemmer. Ja u hoort het goed: eens. Maar, zoals Ewout van den Berg schreef in een artikel op Joop, heeft deze partij een antiracisme probleem. Zijn stelling werd recentelijk nog eens haarfijn onderstreept toen we Jan Marijnissen (waar ik groot fan van was) gênant tekeer zagen gaan tegen een Turks-Nederlandse SP’er omdat hij op zijn eigen Facebook in het Turks werd gefeliciteerd met de behaalde Kamerzetel. Kortom, ik stem op geen enkele linkse partij meer. Want links is dood in Nederland.

Dus, beste PvdA, portretteer de kiezer nou niet als een achterlijke imbeciel die een hippere partij nodig heeft. De linkse kiezer is ordinair in de steek gelaten en is naarstig opzoek naar een partij met een rechtschapen verhaal en welgemeende idealen. Een partij die niet meevaart op het populisme omdat ze denkt dat iedere witte Nederlander een latente racist is. Maar ook een partij die durft te breken met het grote geld, het politiek lobbyen en de vrijemarkteconomie.

Concluderend, kunnen we stellen dat de PvdA links de rug heeft toegekeerd en dát is waarom ze is afgestraft. Alles wat de partij ons te bieden heeft is met meer overtuiging te vinden bij de andere partijen.