PVV begraaft ook burkaverbod

Het wetsvoorstel van de Partij voor de Vrijheid (PVV) voor een boerkaverbod lijkt een stille dood gestorven. Het voorstel, dat medio 2007 bij de Tweede Kamer is ingediend, wacht al twee jaar op verdere behandeling. Oorzaak: de PVV heeft schriftelijke vragen van andere fracties nog steeds niet beantwoord.

Of de PVV de behandeling nog wil doorzetten, is onduidelijk. De indieners Geert Wilders en Sietse Fritsma hebben de afgelopen dagen niet gereageerd op herhaaldelijke verzoeken van het Parool om opheldering.

PvdA-kamerlid Staf Depla, die het wetsvoorstel destijds namens de PvdA behandelde, vindt het vreemd dat de PVV er niets meer mee heeft gedaan. ”Als Kamerlid moet je niet alleen praten, je moet ook wat dóen.”

D66-leider Alexander Pechtold is niet verrast: ”Ik heb de sterke indruk dat het Wilders niet om de principes gaat, maar puur om het choqueren en polariseren.”

Na de offering van het hoofddoekjesverbod kan niet anders geconcludeerd worden dat nog een kroonjuweel door de PVV een geruisloze begrafenis ten deel valt. Daar waar het hoofddoekjesverbod nog als een hardhandig breekijzer fungeerde bij de lokale gemeenteraadsverkiezingen in Den Haag en Almere is roept deze stille teraardebestelling als schril contrast vragen op.

Waarom wordt geruisloos afstand gedaan van een kroonjuweel?

Standvastigheid kan de PVV inmiddels niet meer worden toegedicht, zoveel lijkt wel zeker. Op deze wijze komt de bodem van de PVV-schatkist langzaam maar zeker in het zicht. Waarmee tevens een gebrek aan mogelijk politiek wisselgeld een feit wordt. Eigenaardig, daar iedere politieke partij als regel tenminste een aantal “uitruil-opties” in de mouw houdt met het oog op mogelijke coalitiegesprekken. Hoe dan ook, principieel kan een en ander niet genoemd worden.

Eens temeer lijkt de conclusie gerechtvaardigd dat het de PVV uiteindelijk niet gaat om daadwerkelijke regeringsdeelname. Althans niet vanaf 2010. Zoals al in een zeer vroeg stadium gesteld, is het beoogde scenario om bij de eerstvolgende Tweede Kamerverkiezingen met veel tromgeroffel (“ze moeten ons niet”) doelbewust de oppositie op te zoeken meer en meer reeel. Een dergelijke keuze is bepaald niet zonder gevaren voor de PVV.

Speculeren op een groeiende electorale aanhang vanuit de oppositiebankjes om daar op termijn de vruchten van te plukken gaat samen met het gevaar dat de de potentieele PVV-kiezer zich op termijn teleurgesteld heeft afgewend. Kortom: balanceren op een verdacht slap en dun koord. De geschiedenis wijst uit dat zelfs de meest geoefende acrobaat de balans kan verliezen. Een vangnet is dan geen overbodige luxe. De vraag is, of het vangnet van de PVV in zo’n geval sterk genoeg zal blijken.

Dit opiniestuk staat ook op Hollandsche Politiek.