Rabo's 'aandeel in elkaar' betekent aandeel in intensieve veehouderij?

De Rabobank adverteert met de feel-good-slogan ‘een aandeel in elkaar’, maar zwijgt in alle talen over haar forse aandeel in de intensieve veehouderij en stimulering van megastallen. Twitteraars met concrete vragen hierover worden genegeerd of afgepoeierd met PR-babbel. Roos Vonk probeert het nog een keer via deze weg. De Rabobank is door de redactie om een reactie gevraagd. Die is helaas niet verstrekt.

Onlangs maakte ik op twitter een kritische opmerking n.a.v. uw juichende reclamespot over alle prachtige projecten die dankzij Rabobank mogelijk worden – zonder vermelding van uw forse investeringen in de bio-industrie. Ik vind het belangrijk daarover niet te zwijgen. Als investeerder heb je de kans om de wereld beter te maken, door bijvoorbeeld bij de bouw van nieuwe stallen eisen te stellen aan dierenwelzijn, milieu- en klimaat-effecten. Naar mijn indruk stimuleert Rabobank met haar investeringen eerder de verdere opschaling in de intensieve veehouderij, met vaak twijfelachtige praktijken en alle negatieve gevolgen vandien. Dat vermoeden werd al eens bevestigd door bevindingen van o.a. Wakker Dier en Eerlijke Bankwijzer.  (1)

Genoeg reden dus om u hierover aan de tand te voelen. Als antwoord verwees u mij naar een pagina op uw website met als titel: ‘Duurzaamheid veehouderij heeft expliciet aandacht bij Rabobank.’ Ik las hier onder meer: ‘Als het gaat om dierenwelzijn, verwacht de bank van klanten dat zij […] het dierenwelzijnsbeleid van de Rabobank naleven, waarin staat dat het stalsysteem tegemoet moet komen aan de gedragsbehoeften van het dier.’ Dat betekent onder meer: ‘ongemak en pijn voor dier voorkomen en verwondingen minimaliseren[…] en het voorkomen van nodeloos lang vervoer.’ (Precies dezelfde teksten trof ik aan als reactie op brieven van verontruste klanten en in dagbladen; kennelijk het standaardrepertoire bij alle vragen over dierenwelzijn en duurzaamheid.)

Ongemak Benieuwd hoe dit concreet gestalte krijgt, zocht ik een voorbeeld. Het is bekend dat Rabobank investeert in landen als China, Brazilië en de VS, waar nauwelijks regels bestaan voor dierenwelzijn en zelfs criminele wreedheden tegen dieren zijn geconstateerd (bijv. Tyson), maar ik beperkte me tot Nederland. Ik twitterde een foto uit Boer zoekt Vrouw waarop een zeug klem lag in een kraamkooi, tussen ijzeren stangen, met haar biggen op een ‘welzijnsmat’ (weer zo’n mooi eufemisme uit de veeindustrie). Zo’n biggenmoeder kan niet haar natuurlijke gedrag vertonen (bijv. zelf een nest maken en scharrelen, wroeten in de aarde, spelen en troetelen met haar biggen)  (2)  dus ik vroeg: ‘Ik pak nu maar even 1 ding eruit: “ongemak voorkomen.” Dan zal Rabo dus niet investeren in iets als dit?’ En toen… werd het stil.

Afgelopen week probeerde ik het nog eens. Opnieuw kreeg ik een verwijzing naar de betreffende webpagina. Toen ik doorvroeg kwam er een wat snibbige wedervraag (‘Wat wil je precies horen Roos? Duurzame veehouderij heeft onze aandacht, zoals je kunt lezen in het document’) maar er kwam geen reactie meer nadat ik die beantwoordde (1 investeert Rabo in varkenshouderij waar zeugen er zo bij liggen als op de foto? 2 investeert Rabo in en in melkveehouderijen waar kalfjes na geboorte bij moeder worden weggehaald? 3 wat doet Rabo concreet om te bevorderen dat dit dierenleed verdwijnt in nieuwe veehouderijen waarin Rabo investeert?). Het bleef stil toen ik nog eens aandrong en ook toen ook anderen reageerden en mijn verzoek steunden. Respectloos, vind ik, zeker nadat ik keurig had gereageerd op jullie eigen vraag.

Zwijgen Je eerste gedachte is: knullig – webcare 0.0. Maar ik vrees dat het juist heel slim is: als je reageert, wakker je het vuurtje aan. Als je het negeert, waait het het snelst over. (Precies hetzelfde deed GroenLinks laatst en daar heb ik ook iets van gezegd.) Dus het beleid is blijkbaar: wie iets vraagt over duurzaamheid of dierenwelzijn wordt opgewekt verwezen naar die ene pagina (‘Hallo Roos!’ – eigenlijk best gek, we kennen elkaar niet!), en wie wil weten hoe dat beleid er in concreto uitziet, wordt afgepoeierd of genegeerd.

Dat is de reden waarom ik dit schrijf: ik kan het niet uitstaan dat organisaties ermee wegkomen dat ze zwijgen over zaken die ze niet kunnen uitleggen. De Rabobank heeft de macht om onze wereld beter te maken – door niet langer te investeren in systemen die het dierenwelzijn, milieu en klimaat uitgesproken ongunstig beïnvloeden, en wel in stalsystemen waar dieren écht hun natuurlijke gedrag kunnen tonen, en in nieuwe producten die dier, klimaat en milieu ontzien. Mijn indruk is dat die macht niet serieus wordt benut en dat u bij investeringen enkel overweegt wat het oplevert en of u er PR-matig mee kunt wegkomen. Die indruk wordt vooralsnog bevestigd door uw zwijgen. 

1: Trouw, 30 juni 2014: Nederlandse banken behoren tot ’s werelds grootste investeerders in megastallen in de VS en opkomende economieën als Brazilië en China. In Europa zijn deze stallen, met soms wel drie miljoen kippen of 10.000 varkens, verboden vanwege het dierenleed dat ze veroorzaken. Formeel overtreden de banken geen regels, omdat veel landen geen regels hebben voor dierenwelzijn
Rabo is met het verstrekken van 4,2 miljard euro aan leningen aan stallenbouwers in die landen de afgelopen drie jaar de grootste ter wereld.

2: Voor het geval u meent dat deze huisvesting prima voldoet voor een varken, dat koeien niets geven om hun kalf en dat we geen menselijke behoeftes moeten projecteren op dieren, wijs ik erop dat de behoeften die hier gefrustreerd worden, om soorteigen gedrag te tonen en het eigen nageslacht te verzorgen, voortkomen uit oerinstinct, ook bij de mens, en een hoge intelligentie daarbij dus geen rol speelt. 

Het laatste boek van Roos Vonk is Collega’s en andere ongemakken

Volg Roos ook op Twitter, Facebook