Rechtse intellectuelen hebben van de gevestigde orde niets te vrezen

Het OM probeerde recent Peter Breedveld veroordeeld te krijgen voor belediging van een serie-belediger. Gelukkig stak de rechter tijdig een stokje voor deze slinkse manier van Monstertje Staat om een kritische intellectueel het zwijgen op te leggen. Daarmee deed de rechter waar de rechtsprekende macht voor bedoeld is: het beschermen van de burger tegen de staat.

Dit gedrag van het OM is niet zo vreemd als het misschien lijkt. Het is kenmerkend voor het gedrag van de gevestigde orde, die altijd sterk is tegen de zwakken en zwak tegen de sterken. Een journalist die vanwege zijn objectief onderbouwde kritiek op de gevestigde orde door het altijd zo hard loeiende rechtse smaldeel in de media wordt verguisd, is een veel makkelijker doelwit dan graaiende VVD-bestuurders.

Een intellectueel daarentegen is iemand die zijn positie gebruikt om kritiek te uiten op de machthebbers; de sterken dus. Het is iemand die opstaat tegen de macht, ongeacht de gevolgen voor hemzelf, zoals bijvoorbeeld vervolging door het OM.

Gek genoeg worden rechtse fanatici onder de intellectuelen vrijwel nooit vervolgd door het OM voor hun onophoudelijke stroom agressie in de vorm van de meest grove beledigingen richting iedereen die vooruit wil, weg van de kuddemoraal van de gevestigde orde en haar meelopers; kuddedieren die vaak terugverlangen naar geweld, oorlog en vernietiging van alles dat afwijkt van die kuddemoraal maar dat verlangen, uitsluitend vanwege de juridische consequenties die dat zou hebben, veelal beperken tot obsessief getreiter.

Het zijn dan ook alleen de objectief onderbouwde meningen die een gevaar vormen voor de gevestigde orde. De lariekoek van de pesters, hoe beledigend ook, lacht ze het liefst minzaam weg.Het zijn de meningen die het wagen gefundeerde kritiek te leveren op de misvattingen die de kuddemoraal het kuddedier aanleert als ‘normaal’ en ‘goed’ die dat kuddedier wel eens op de ‘foute’ gedachte kunnen brengen om uit de kudde te breken.

Je koest houden, buigen voor de macht, meedoen, verbinden, afstemmen, vriendelijk zijn tegen iedereen en compromissen sluiten met iedereen, wat iemands standpunt ook is, dat is wat de toon aangeeft – omdat dat het bestaande, en achterhaalde, instandhoudt. Het poldermodel is niet voor niets een essentieel instrument van de gevestigde orde om de status quo te behouden.

Die gevestigde orde normaliseert en beschermt pesters dan ook op het obsessieve af; vooral door hun gedrag te normaliseren. Omdat ze weet dat het behoud van haar macht daarbij gebaat is. Pesters die goed kunnen nadenken, praten en schrijven vormen, ook als ze kritiek leveren op de macht, een elite-onderdeel van de slaafse kudde, omdat ze die kudde in stand houden met hun fanatiek rechtse retoriek. Het zijn de nuttige idioten van de macht.

Het verschil tussen de vooruitstrevende en de conservatieve intellectueel wordt duidelijk als de gevestigde orde in media, politiek en bedrijfsleven intellectuelen gaat aanhalen. De rechtse pester die ook nog kan nadenken, praten en schrijven wordt namelijk niet alleen genormaliseerd door de machthebbers, hij wordt bij tijd en wijle, terwijl daar voor de ontwikkeling van vrije individuen nooit enige feitelijke aanleiding voor is, op een huizenhoog voetstuk geplaatst.

De reden van het enthousiasme bij de gevestigde orde voor de rechtse intellectueel is simpel: die is door zijn liefde voor de macht en zijn vermogen te verwoorden wat die macht wil dat de kudde hoort, een onmisbaar hulpmiddel voor het behoud van de macht.

Intellectuelen met stevig gefundeerde kritiek op de machthebbers daarentegen worden niet alleen zeer gehaat door het kuddedier, dat immers afhankelijk is van het collectieve buigen voor de machthebbers door zoveel mogelijk mensen – de gevestigde orde zal er ook alles aan doen ze buiten de deur te houden. In eerste instantie door te proberen ze dood te zwijgen, maar als dat niet helpt ook door Monstertje Staat zelf in stelling te brengen.

Het is de reden dat de avant-garde van vooruitstrevende intellectuelen nooit in de buurt van de macht te vinden is. Sterker nog: degenen die echt vrij en vooruitstrevend durven denken kunnen in onze huidige samenleving nooit toetreden tot de (schijn)elite van machthebbers in overheid, politiek, media en bedrijfsleven. Het zich afzijdig houden van de macht is een voorwaarde voor hun intellectuele vrijheid.

Het is ook een feilloze manier om de ene intellectueel te onderscheiden van de andere. Zich als revolutionair presenterende rechtse, xenofobe types kunnen volgens de definitie best een intellectueel zijn, ze schurken altijd aan tegen de macht – en haar kuddemoraal. Fanatiek rechtse intellectuelen blijven daardoor vooral die nuttige idioot van de gevestigde orde.

De avant-garde van vooruitstrevende intellectuelen daarentegen, de ‘intellectuelen van de esthetica’, kunstenaars, schrijvers, docenten of journalisten, mijden de macht als de pest.

Toetreden tot de gevestigde orde is de grootste bedreiging voor hun vrijheid van denken, spreken en schrijven. Helden zoals Peter Breedveld kiezen onbezoldigd voor de waarheid – en voor het opstaan tegen de macht om de vooruitgang van vrije individuen te beschermen en te bevorderen.

Dankzij de tentakels van de macht doen zij dat helaas vaak ook ten koste van zichzelf. Ze verdienen dan ook de meest uitgesproken steun van iedereen die vooruit wil – weg van de ondergangsreligie van het door de retoriek van rechtse volksmenners verblinde kuddedier.