Religieuze wetgeving

Op de dag dat De Volkskrant bericht dat Pakistaanse moslimleiders van mening zijn dat de bestraffing van blasfemie uit de hand loopt, kondigt SGP-lijsttrekker Kees van der Staaij bij RTL-Z aan onvoorwaardelijk tegen abortus te blijven. Ook in het geval van een verkrachting, aangezien hij van artsen gehoord heeft dat “zwangerschap door verkrachting echt zeldzaam is”. Bij het eerste bericht riep ik hardop: ‘No shit, Sherlock?!’. Bij het tweede gaf ik een beetje over in m’n mond.

Ondanks dat ik zelf gelovig ben en openlijk een religie aanhang, moet ik maar weinig hebben van religieuze wetten. Ik ben voorstander van godsdienstvrijheid, mits dit geen beperkingen oplevert voor de vrijheden van een ander. In mijn optiek zijn religieuze geschriften een leidraad voor het leven van diegene die zich daar prettig bij voelt en er voordeel uit denkt te kunnen halen. Het opleggen van deze leefregels aan een ander doet afbreuk aan de keuzevrijheid waar naar mijn mening een ieder recht op heeft.

In Nederland hebben we, tot grote teleurstelling van partijen als de SGP, nog amper wetten met een religieuze grondslag. Een van de laatste, hardnekkige overblijfselen, de Zondagswet, mag wat mij betreft ook zo snel mogelijk de prullenbak in. Als jij de zondag wilt gebruiken als rustdag, prima. Doe vooral zo min mogelijk en rust lekker uit, ik gun het je. Maar wie ben jij om deze zelfde opvatting te verplichten voor diegenen die daar geen enkele behoefte aan hebben?

Nog veel verder gaat het om iemand wier persoonlijke integriteit onmenselijk grof geschonden is door een verkrachting, nóg verder te beschadigen door haar het recht op een abortus te ontnemen. Dit nog even los van dat naar mijn mening een vrouw hoe dan ook baas in eigen buik is.

Een andere, in mijn ogen minstens zo absurde, vorm van religieuze dwang zijn de blasfemiewetten. Ook in Nederland kennen we de wet inzake smalende godslastering. Een wet welke qua uitvoer, Godzijdank, in het niet valt vergeleken met landen als bijvoorbeeld Pakistan. Ik kan goed begrijpen dat het bijzonder kwetsend kan zijn wanneer de God die je aanbidt wordt beschimpt. Maar het met geweld of vrijheidsberoving bestrijden van deze spot zal niet voor een afname van antireligieuze denkbeelden zorgen.

Wel leidt dit ertoe dat ook diegenen die anders positief tegenover jouw levenswijze stonden, meer en meer van mening zullen zijn dat jouw religie een barbaarse is. Het op een dergelijke wijze reageren op antireligieuze uitingen maakt op deze manier meer van de religie kapot dan die uitingen zelf ooit hadden kunnen doen.

Het heeft ook iets bijzonder paradoxaals. Je beweert te geloven in de Almacht, maar gelooft tegelijkertijd dat Iemand die in staat is een universum te creëren niet voor Zichzelf op zou kunnen komen. Datgene verdedigen waar je in gelooft is prijzenswaardig en moedig ik van harte toe, maar de eerste die een idee kan doden met een zwaard moet nog geboren worden. Wanneer je oprecht gelooft dat alles gebeurt bij de wil van God, dan wordt het misschien eens tijd om wat meer vertrouwen te tonen in Zijn kunnen. 

Volg Sa’id Vanenburg ook op Twitter