Rutte en Erdogan hadden allebei ruzie nodig om in eigen land de verkiezingen te winnen

Mark Rutte en Recep Erdogan hebben allebei hun electorale winst binnengehaald. Een stevige straatruzie kwam beide politici goed uit om het niet zo slimme deel van het electoraat tevreden te stellen, de stemmers die al beginnen te juichen zodra de grote leider maar zondenbokken presenteert aan wie al het kwaad in de wereld geweten kan worden. Rutte moest de concurrentie van PVV en FvD vrezen. Erdogan had met zijn AK-partij last van nog conservatievere islamitische stromingen en de extreem rechtse nationalisten van de MHP. Die nam zelfs zo’n sleutelpositie in dat hij gedwongen was ministers uit die hoek in zijn regering op te nemen, ook een manier om gevaarlijke concurrenten te neutraliseren.

Alleenheerschappij Het kwam Erdogan – die met een paar cruciale verkiezingen zijn feitelijke alleenheerschappij wilde legitimeren – enorm goed uit dat Mark Rutte die minister van hem tegenhield toen deze voor dubbele paspoorthouders in Rotterdam een verkiezingsspeech wilde houden. Nu kon hij de boze Nederlanders voor nazi’s en fascisten uitmaken. Rutte van zijn kant maakte de Nederlanders van Turkse afkomst zonder dat woord expliciet te gebruiken voor een soort vijfde colonne uit, die weigerde te integreren hetgeen zij bewezen door niet alleen aan de verkiezingen in een vreemd land mee te doen maar ook nog te stemmen op Erdogan. Het werd in rechtse kring meteen bon ton om de Turkse leider en zijn aanhangers voor fascist uit te maken, desgewenst met islamo- ervoor.

Het was geweldig. In Nederland werd Geert Wilders ingedamd, in Turkije wist Erdogan zo voor te sorteren dat hij zijn limousine kon parkeren op het plein van het presidentiële systeem.

Nu heeft het zogenaamde conflict tussen Nederland en Turkije geen zin meer. Voortzetting van het toneelstuk kan alleen maar tot moeilijkheden reiken. Erdogan heeft er geen belang bij als minderheden met een Turkse achtergrond in Nederland of Europa nog meer verdacht worden gemaakt. Rutte ook niet. Dat leidt maar tot rotzooi waar electorale concurrenten van kunnen profiteren. Hoe dan ook heeft de Turkse economie groot profijt van een bijzondere relatie met de Europese Unie. Een volledig lidmaatschap van Turkije zit er niet meer in, maar er is wel al sinds jaar en dag een handig associatieverdrag. Bovendien zijn zowel Nederland als Turkije lid van de NAVO. Zij hebben gezamenlijke economische en machtspolitieke belangen van grote betekenis. Weliswaar heeft Erdogan opzichtig geflirt met Vladimir Poetin, maar Rusland en Turkije zijn hoe dan ook erfvijanden die tegenover elkaar staan in de Kaukasus en in Syrië uiteenlopende partijen steunen. Bovendien heeft Rusland, militair misschien een reus, maar economisch een dwerg, Turkije niet buitensporig veel te bieden vergeleken met het westen.

Sudderen Vandaar dat zowel Rutte als Erdogan het conflict een tijdje hebben laten sudderen tot dat het zenuwachtiger deel van de publieke opinie andere kwesties had om zich druk over te maken. Terwijl de Nederlandse kiezers voor een belangrijk gedeelte met vakantie waren, werden de banden hersteld. Opeens gaf het niet meer dat Erdogan een soort dictator is die journalisten bij bosjes in de gevangenis zet en tienduizenden mensen om hun levensbeschouwing brodeloos heeft gemaakt. En Erdogan heeft het al een tijd niet meer over die racistische nazi’s in Den Haag. Stel je voor dat ze echt zouden gaan bedanken voor een vakantie in Alanya. Stel je voor dat Nederland met Rotterdam, Schiphol en die enorme logistieke infrastructuur niet meer bruikbaar was als poort naar de markten van Europa. En Nederland heeft ook weinig aan een vijandig gezind Turkije. Dat is slecht voor de zaken. Dit beseften de Staten Generaal reeds vierhonderd jaar geleden waarop zij diplomatieke relaties aangingen met de sultan van het Ottomaanse rijk. En denk ook aan de leuze ‘Liever Turx dan paeps’.

Als het weer eens verkiezingstijd is, dan kan de show zo opnieuw worden opgevoerd. Zowel Den Haag als Ankara hebben genoeg ervaring opgedaan om deze grote truc te herhalen zonder dat er echt stukken van komen. Het scenario ligt klaar voor de volgende keer. Yes, Allah is groot en de multiculturele samenleving mislukt. Daarmee laten heel wat mensen zich wat graag bij de neus nemen.