Rutte's omarming van Wilders



Rutte’s bemoedigende omarming van Wilders vorige week (Wilders dreigde zijn gedoogsteun intrekken, scheen). Ik kreeg er een wee gevoel van in de buik. Lang ging ik ervan uit dat Rutte vooral uit partijpolitieke overwegingen met de PVV in zee is gegaan. Gewaarschuwd door zijn nipte zege op Rita Verdonk tijdens het lijsttrekkerschap in 2009, wilde hij de anti-migratie c.q. islamofobe vleugel binnen de VVD bedienen door de gedoogconstructie met de PVV aan te gaan. Over de ruggen van moslims en migranten. Een verraad aan het liberale gedachtegoed, maar hij zou paal en perk stellen, was de gedachte.


Niets blijkt minder waar. Rutte beloont Wilders voor zijn steun met een anti-migratiebeleid dat soms zelfs nog verder gaat dan de gemaakte afspraken. Zie recent het illegalenquotum: 4800 illegalen, al dan niet beticht van criminaliteit, moeten opgepakt worden. Terwijl het gedoogakkoord slechts rept over het uitzetten van criminele illegalen. Opvallend was overigens de verdediging van Leers van deze illegalenjacht. De regeling is slechts bedoeld om de werkgelegenheid bij de (vreemdelingen)politie te waarborgen, reageerde hij in Nieuwsuur bijna verbolgen. 1 illegaal voor 1 fte? Onder Rutte’s vleugels raakt de arme Leers steeds meer gecorrumpeerd. 



Opmerkelijk in dat kader is wat verleden week plaatsvond. Natuurlijk was het een toneelstukje. Van wie? Van de komediant Wilders. Hulde. Want raspoliticus Geert dacht uiteraard geen moment aan opstappen. Daardoor zou hij immers alle macht verliezen waarin hij nu zo behaaglijk wentelt en die ondanks het vertrek van PVV-lid Brinkman, hem nog zo wordt gegund door Rutte. Dat is namelijk dé onthulling van de gebeurtenissen van vorige week. Als Rutte echt contre coeur of alleen uit pragmatisme met de PVV in zee was gegaan, dan was dit dé gelegenheid geweest om de PVV wat kritischer te benaderen (zeker na de uitlatingen van Brinkman over de PVV als ondemocratische partij). Dat dacht het CDA misschien ook.
Een veronderstelling: het CDA zag zijn kans schoon om eindelijk eens zijn christelijk gezicht te laten zien en weigerde om (veel) op ontwikkelingshulp te bezuinigen. Wilders had het maar te pikken, want de PVV kan immers niet meer leveren waarvoor ze is gevraagd als gedoogpartner. Bluffende Wilders zette toen zijn hakken in het zand en Rutte gaf toe. Het bewijs? Eenmaal terug aan de onderhandelingstafel ‘lekte’ amper een paar dagen daarna uit dat er mogelijk met 1 miljard op de ontwikkelingsgelden wordt bezuinigd. Rutte liet het CDA weer in het zand bijten.



Wilders’ dreiging was dus niet meer dan een standupje bedoeld voor zijn achterban én om de nieren van Rutte te proeven. En Rutte trapte daarin, graag zelfs. Steeds meer rijst het beeld op van de blonde belletjestrekker als het lievelingetje van Rutte’s regeringsklasje. Wilders mag allerlei streken uithalen zonder dat hij op het matje wordt geroepen. Rutte bagatelliseert bij voorkeur Wilders’ acties, verschuilt zich achter het gedoogakkoord of beroept zich op zijn positie als MP die boven de partijen staat. Zoals in de kwestie van het ‘Polen meldpunt’ van de PVV. Het is slechts een initiatief van ‘een’ politieke partij, aldus Rutte, waarover hij als premier niets kan zeggen. Anderen in binnen- en buitenland spreken niet over ‘een’ partij, maar over de islamofobe en anti-migranten gedoogpartner van de regering Rutte. Rutte is wél alert wanneer Wilders wordt bekritiseerd. Dan word je direct aangesproken door de MP. Een moreel kompas lijkt niet te passen in de strak zittende pakken van Rutte. Terwijl de regering Rutte juist zo’n beroep doet op straf, regels, eigen verantwoordelijkheid en hard rijden uiteraard. 



Het volgende beeld komt mij voor ogen wanneer Rutte over eigen verantwoordelijkheid spreekt. Een kind kan (nog) niet zwemmen, zijn zwemband wordt afgenomen. Ja, je kunt best wél zwemmen. Als je maar wilt, roept Rutte dan van de zijkant opbeurend, terwijl de hulpzoekende handjes verdwijnen onder het water. Neem je verantwoording! Neem je verantwoording! ‘Iemand met een bijstandsuitkering zou VVD of CDA moeten stemmen’, zegt Rutte in een Volkskrant-interview begin dit jaar. Ik zou het niet doen. ‘We zetten de banenmachine aan’, kwettert Rutte in datzelfde interview opgewekt door. Het neoliberale beleid van de VVD kost tot nu toe echter alleen banen, ongeacht de economische recessie, en gaat ten koste van de onderklasse die zich omhoog wil werken.
 


Rutte, zo lijkt het, omarmt Wilders niet als een MP die boven de partijen staat, maar meer als de HR-manager die hij eens bij Unilever was, en die zijn favoriet in zijn unit wil behouden. Zijn persoonlijke sympathie en ontzag – volgens de FD – voor Wilders raakt het algemeen belang inmiddels op weinig positieve wijze. De minister-president laadt bovendien de verdenking op zich meer dan van harte Wilders’ anti-moslim, anti-migranten en pro-Israël beleid uit te voeren en tezamen met de bijna autistische neoliberale agenda van zijn regering bekroop mij vorige week een gevoel van onbehagen toen Rutte Wilders zo hartelijk omarmde. Het was het beeld van de welwillende omarming van intolerantie met als doel het voeren van een beleid waarvan vooral zwakke groepen de dupe worden. Het deed pijn aan mijn ogen.