Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Sander Terphuis en de ChristenUnie: botvangen bij een christelijk bolwerk

  •  
05-10-2017
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
110 keer bekeken
  •  
12675089745_e66a5eb23e_z

© cc-foto: Partij van de Arbeid

Nog zonder een bijeenkomst te hebben bijgewoond is hij nu al omstreden binnen de partij omdat hij niet het juiste geloof aanhangt
Jurist en voormalig worstelaar Sander Terphuis (geboren in Iran als Ahmad Queleich Khany) heeft zich aangemeld als lid van de ChristenUnie. Terphuis heeft heldere opvattingen over asielbeleid, koos voor de PvdA maar wil graag invloed houden binnen een regeringspartij. Zo kwam de partij van Gert-Jan Segers in beeld. Maar omdat Terphuis geen christen is maar agnost, is de partij in verwarring. Mag hij lid worden? Het antwoord lijkt nee. En van een warm welkom is allerminst sprake.
Wouter Beekers – directeur van het wetenschappelijk bureau van de ChristenUnie – beseft dat een gesloten deur en de pretentie om als partij de christelijke waarheid op zak te hebben, hooghartig overkomt. “Met een christelijke grondslag eigen je je Christus niet toe,” schrijft hij daarom in het Nederlands Dagblad. “Christus is groter dan al ons mensenwerk. Hij is nooit te vangen in een leer, programma, partij of institutie.”
Heldere lijn Mooi gezegd. En Beekers toont zich hier een realist. Er zijn namelijk veel christenen die bewust kiezen voor een niet-confessionele partij. Zij kiezen bijvoorbeeld voor GroenLinks, PvdA of VVD. Ook ik behoor tot deze categorie. Ik kan bijvoorbeeld de eenzijdige pro-Israël-politiek en het conservatisme rond medisch-ethische kwesties van de ChristenUnie erg moeilijk rijmen met mijn christelijk geloof. Bovendien: christenen laten zich niet opsluiten in een politieke unie.
Wat betreft het ledenbeleid van zijn partij trekt Beekers een heldere lijn. Vanwege de grondslag van de partij moet je als  lid “open zijn over de bron waaruit je wilt drinken en ben je daarop aanspreekbaar”. En hij vervolgt: “In onze partij komt de bijbel en het gebed er niet als een extraatje bij. De open bijbel en onze gevouwen handen maken ons tot wie wij zijn. Getuigt het van respect voor dit recht om zo’n grondslag te ondertekenen, terwijl je geen snars gelooft van wat er staat?”
Conservatief De ChristenUnie staat hier in zijn recht. Een politieke partij mag in een vrij land een eigen toelatingsbeleid voeren. Door dit beleid consequent toe te passen, bevestigt de partij vooral een christelijk bolwerk te zijn, zoals ook de SGP dat is voor een nog wat smallere groep christenen rechtsbuiten.
Hoe zit dat eigenlijk bij het CDA? Bij de oprichting van deze partij rond 1980 – als fusie van de katholieke KVP, hervormde CHU en gereformeerde ARP – is bewust gekozen voor openheid als brede volkspartij, waarbij het evangelie ‘richtsnoer’ is voor politiek handelen. Zo kon het CDA uitgroeien tot een wat zielloze en behoudende machtspartij. Onder Sybrand Buma kleurt het CDA zijn evangelische ‘richtsnoer’ overigens nogal conservatief en zelfs nationalistisch in.
Doorbraak Als het gaat om christenen in de Nederlandse politiek mogen we de ‘Doorbraak’ niet vergeten. De PvdA is opgericht als partij die mensen vanuit diverse groepen (zuilen) met elkaar wilde verenigen. Bij de oprichting in 1946 werden levensbeschouwelijke grenzen doorbroken met sociale en progressieve idealen als basis. De partij was meer dan alleen een voortzetting van de SDAP omdat ook de linkse en pacifistische CDU – een kleine christelijke partij – in de PvdA opging. Rond 1970 vond ook een soort Doorbraak plaats bij de oprichting van de Politieke Partij Radicalen (PPR) en in 1991 bij het – samen met PPR, PSP en CPN – opgaan van de progressieve Evangelische Volkspartij (EVP) in GroenLinks.
Oprecht idealisme Het samen bidden en de geopende bijbel tijdens bijeenkomsten van de ChristenUnie… je kunt het belachelijk maken, maar ik vind het authentiek. Is dit oprechte en gewetensvolle ‘ervaren’ en putten uit een inspiratiebron misschien de reden dat de partij van Segers minder vatbaar is voor populisme en politiek opportunisme, zoals ik dat wél vaak aantref bij het CDA?
Bij de ChristenUnie proef ik oprecht idealisme, maar ik geloof niet in het christelijk exclusivisme van de partij. Daar heb ik een grondige reden voor. Ik geloof dat het Jezus uiteindelijk niet om het christendom of om een leerstellige waarheid te doen was, maar om een principieel open ruimte waarin mensen grenzeloos en vreedzaam kunnen samenleven. Bovendien kunnen mensen met verschillende achtergronden en inspiratiebronnen dezelfde politieke idealen nastreven, terwijl mensen uit een zelfde kerkgenootschap het politiek hartgrondig met elkaar oneens kunnen zijn.
Christelijk bolwerk Sander Terphuis is lid geworden van de ChristenUnie. En nog zonder een bijeenkomst te hebben bijgewoond is hij nu al omstreden binnen de partij omdat hij niet het juiste geloof aanhangt. “Ja, het komt voor dat leden niets met het christelijk geloof hebben,”  zegt partijvoorzitter Piet Adema  tegen  EO Visie. “Als ze na verloop van tijd merken dat de partij zó christelijk is en dat Christus zó centraal staat, zeggen ze zelf: ‘Ik voel me hier niet thuis.’ Dan schrijven ze zich weer uit.”
Hoe moet ik deze uitspraak begrijpen? Is het vooral een opluchting als niet- of andersgelovigen zich vroeg of laat weer uitschrijven als partijlid? De partijvoorzitter lijkt dat op zijn minst te suggereren. Dat wringt… een partij die zich laat inspireren door Christus en tegelijk mensen ontmoedigt om lid te worden. Persoonlijk kan ik er niks anders van maken: voor een niet-christen als Terphuis is het bij de ChristenUnie botvangen bij een christelijk bolwerk.
Dit artikel verscheen eerder op het weblog van Theo Brand
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.