Sap en Pechtold brengen links een zware slag toe

De feiten op de bebloede aarde van Kunduz spelen geen rol in de besluitvorming rond de “politiemissie”. Dat heeft de aard van de kamerdebatten zonneklaar aangetoond. Politiek Den Haag heeft de eigen kaasstolp zorgvuldig afgeplakt met interne-spelletjes-behang zodat het niet wordt afgeleid door de werkelijkheid van de echte wereld.

Geert Wilders wordt er soms van beschuldigd dat hij provinciaals en kleinsteeds denkt. Vanaf heden mogen wij bij Jolande Sap en Alexander Pechtold dezelfde diagnose stellen al zijn de symptomen anders. Uit de concessies die zij hebben afgedwongen blijkt, dat zij denken dat het in de hele wereld min of meer net zo werkt als in Nederland en dat bijvoorbeeld een politie-agent in Afghanistan er misschien wel vervaarlijker uitziet dan een Nederlandse diender, maar essentieel dezelfde taakopvattingen heeft. Dat hij bijvoorbeeld niet eerder moet worden beschouwd als lid van een ongeregelde krijgsbende.

Sap en Pechtold gingen in de heel vroege uurtjes van vrijdag ongetwijfeld tevreden naar bed: zij voelden zich een echte staatspersoon (staatsman zal wel slecht vallen bij de houwtje-touwtje-feministen van GL) die het algemeen belang stelden boven de waan van de dag en de ondoordachte emoties van het kiesvolk. In de ogen van veel burgers hebben zij echter het tegendeel laten zien. Ze bewezen, hoe hun blik beperkt blijft tot de achterkamertjes van het Binnenhof.

GroenLinks zelf – dat nogal wat scherpslijpers in het ledenbestand heeft – gaat een interne crisis tegemoet die op het komend congres een eerste hoogtepunt beleeft. Daar zou de partij zelfs uit elkaar kunnen vallen. De fall out daarvan besmet heel links, want de rol van GroenLinks en D66 rond Kunduz geeft voedsel geven aan de gedachte dat het in de politiek allemaal lood om oud ijzer is.

Het zal het cynisme bevorderen juist bij het linkse deel van het electoraat. Je besteedt geen aandacht meer aan dat wereldvreemde en irrelevante stelletje in Den Haag. Je trekt je terug in jezelf. Je begint te denken dat met zulke politici de rechtse winter alleen maar kan worden uitgezeten omdat progressief Nederland in een crisis verkeert en geen werkbare strategie heeft voor wat allemaal op ons wordt losgelaten aan daadkracht, dikke taal en onbeschoft beleid.