Schaamteloos

Als iets me bij is gebleven uit het nieuws van 2014 dan zijn het wel de graaiberichten. Overal en nergens viel te lezen hoe bestuurders wanprestaties leverden in ruil voor salarissen waar die van gewone medewerkers bij in het niet vallen.

De Vestia-baas Erik Staal bijvoorbeeld, die bij de rechter zijn gelijk ging halen over een absurde vertrekregeling, maar die niet begreep dat zijn gedrag amoreel en onethisch is. Ook al heb je het recht aan je kant, je kunt toch laten zien dat je het hebt begrepen en een flink bedrag terugstorten?

Of de Maserati-ambtenaar (waarom werd dat geen woord van het jaar?), die voor de parlementaire enquêtecommissie bouwfraude nog steeds niet in staat was te erkennen dat het niet deugde wat hij had gedaan. 

Disfunctionerende bestuurders van uiteenlopende zorginstellingen en ziekenhuizen, die veel meer verdienden dan de Balkenende-norm, en bij hun vertrek vanwege disfunctioneren ook nog eens tonnen meeroofden.

Zorgverzekeraars, met veel te veel verdienende bestuurders, die zeggen dat ze de kosten van de zorg willen beteugelen, maar ondertussen met elkaar meer dan een miljard in een jaar verdienen, en astronomische bedragen spenderen aan reclame om nieuwe klanten te winnen. Platte handel, waar geen enkel idealisme bij zit.

Maar ook de leiding van dagblad Trouw, die denkt dat ze gewoon kan blijven zitten, nadat uitkomt dat hun ster-redacteur tientallen verhalen uit zijn duim heeft gezogen, terwijl de leiding beweerde dat ze zijn anonieme bronnen wel kende. Als je ruim betaald wordt om verantwoordelijkheid te dragen moet je je positie ter beschikking stellen op het moment dat blijkt dat je hebt gefaald in die taak, lijkt me. Anders ben je toch ook een graaier?

Er wordt in de gegoede kringen vaak neergekeken op de onderbuikgevoelens van de samenleving. Men vindt het maar primitief en zo. Dat misstanden, zoals hierboven opgesomd, het voer zijn voor scepsis en achterdocht ten opzichte van politici en bestuurders weigert men zich te realiseren. Dat de populariteit van politici als Wilders ook te maken heeft met wangedrag van de heersende macht wil men niet begrijpen, lijkt het.

Maar als je op de werkvloer actief bent, zoals ikzelf bijvoorbeeld in de zorg, dan word je echt gillend gek van de onzinnige praktijken waar je mee wordt opgezadeld. Allerlei maatregelen worden ons door de strot geduwd, omdat de zorg te duur is, en dit gaat helpen dat te stoppen. Althans: dat beweert men. En ondertussen zien we dat er nog steeds mensen hun zakken lopen te vullen, en daar gewoon mee weg komen ook nog, op het moment dat het publiekelijk bekend wordt. Als er op de beleidsbepalende posities in dit land zo ongegeneerd aan zelfverrijking wordt gedaan, dan mag je toch niet verwachten dat burgers vertrouwen hebben in de politiek? Dan begrijpen die mensen toch gewoon dat het niet deugt?

Een senator met kanker die op grond van eigen ervaringen tegen het afschaffen van de vrije artsenkeuze stemt, wordt weggezet als dissident. Maar ondertussen zijn bijna alle gewone Nederlanders dissident, omdat ze niet instemmen met de schaamteloosheid van de machthebbers. Zolang die ziekte niet wordt behandeld staat ons land nog een hoop ellende te wachten. Gelukkig Nieuwjaar…

 

Bram Bakker schreef onder meer Gekkenwerk. Volg Bram ook op Twitter

cc-foto: Alexandre Prévot