Seks hoort buiten de prestatiemaatschappij te staan

Seks, schrijft Joyce Brekelmans , draait te vaak uit op een deceptie en daarom zou het goed zijn als wij met onze kinderen praten over genot. Dat scheelt later een heleboel ellende als zij groot zijn. Mijn gedachten gaan soms onverwachte kanten op en dat gebeurde ook nu weer: zij stevenden af op de ongelukkige koning van Frankrijk Lodewijk XVI die als de dood was voor seks en Marie Antoinette met geen vinger durfde aanraken. Het Oostenrijkse prinsesje had er nogal wat van verwacht, dus dat was inderdaad een deceptie. Maar niet alleen zij, ook het hele hof was geschokt. Op deze manier kwam de dynastie in gevaar. Wat was hiervan de achtergrond? Geen dokter durfde de kroonprins (de oude Lodewijk XV leefde nog) te vragen ook zijn broek uit te doen. Toen dat uiteindelijk een keer wel gebeurde, werd ontdekt dat Hoogstdezelves’ voorhuid een veel te kleine opening liet. Elke erectie was een marteling en de kroonprins dacht dat dit zo hoorde. Een klein sneetje en het probleem was voorgoed verholpen. Niet dat Lodewijk XVI daarna ook figuurlijk een koning in bed was, want hij bleef een weinig fantasievol mannetje dat liever aan sloten en horloges zat te prutsen. Marie Antoinette … maar nee, laten we ter zake komen. Hier is nog een prachtige BBC-documentaire over Lodewijk XV over wie seksueel veel meer te zeggen valt, helaas zonder onderschrift in het Nederlands.

Seks is in ons tijdsgewricht geen deceptie omdat men maar wat aanknoeit, maar omdat er zoveel van verwacht wordt. Ze moet leiden tot het ultieme genot en daar ben je niet zelf, daar is de ander verantwoordelijk voor. Man en vrouw hebben recht op een orgasme. En dat een leven lang. Iedere keer weer. Tot er eentje dood bij neervalt. Dit alles is het gevolg van allerlei misverstanden over de seksuele gemeenschap. De ergste is de taboesfeer waarin deze aangename bezigheid door de monotheïstische godsdiensten gebracht is. Hun geestelijke leiders omgaven de daad met tal van ge- en verboden. Eén van de vele dieptepunten werd bereikt in de Victoriaanse tijd toen – althans zo luidt de legende – moeders hun dochters de avond voor de huwelijksnacht influisterden: “Close your eyes and think of England”. Bij dit alles hoort dan ook nog een dubbele moraal die aan mannen alles toestaat en vrouwen haast niets. Onder invloed van de jaren zestig en de tweede golf van het feminisme is daar verandering in gekomen. Er is, om het grof en direct te zeggen, nu aandacht voor het orgasme van de vrouw. En daarnaast ook voor haar recht om “nee” te zeggen als zij er geen zin in heeft.

Tegelijkertijd is seks in prestatiesfeer gekomen. Seks mag niet mislukken. Het is eigenlijk niet meer toegestaan om te falen. Men dient beslagen ten ijs gekomen. Als geen genot geschonken wordt of het valt tegen, dan is daarvoor eigenlijk geen excuus. Dan moet je nog maar eens goed studeren in de Kama Sutra of het afleggertje daarvan, de Geparfumeerde Tuin, waarin overigens wordt gesteld dat je God eer brengt met daverende seks, maar dat maakt het allemaal niet gemakkelijker want wat zal de Heer wel niet denken als er niks terecht komt van deze eredienst?

Het wordt tijd dat we seks uit de prestatiesfeer halen. Het is een groot geschenk aan alle mensen en het kan tot veel plezier en geluk leiden als je de boel een beetje ontspannen benadert. Er is eigenlijk maar een regel: je doet niks tegen de ander (of de anderen, wat kan mij het schelen) hun zin. Je probeert en je voelt. Je klooit juist wél wat aan, want dat mag. Je vertrouwt elkaar. En er is geen waardeschaal waaraan je moet voldoen. Wel luister je naar elkaar. Maar je legt de ander niet de hele tijd naast de meetlat van het perfecte orgasme.

En misschien is dat wat we onze kinderen moeten leren: het gaat vanzelf als je er allebei aardigheid in hebt en er niks van verwacht. Voor de rest is alles oké, zolang de sekspartners het plezierig vinden. En uiteraard de jaren des onderscheids hebben bereikt.

Maar één ding moet zonneklaar zijn: seks hoort buiten de prestatiemaatschappij te staan.