Simek en Verbraak

Natuurlijk is het lekker lezen, een goed interview met deze dominante, eigengereide bol vol emoties Simek, door Coen Verbraak, één van onze betere interviewers. Schrijvend, op televisie in documentaires, zoals de psychiatersserie Kijken in de Ziel (ook RVU). Zorgvuldig voorbereid, slim in elkaar gezet, mooie producties, zowel in bladen als op de tv. Maar ik ergerde me aan de passage in het Volkskrantinterview die ging over Simek ’s nachts, het radioprogramma van de zaterdag-middernacht, waar ik zelf altijd van genoot.

Een persoonlijk, indringend, uniek programma. Er zijn mensen die een hekel aan Simek hebben, er zijn mensen die hem niet tot haar/zijn vrienden rekenen, maar hem wel één van onze allerbeste interviewers rekenen. Ik hoor, dat zal duidelijk zijn, tot de laatste categorie. Of het een irritante man is zal me een zorg zijn (vind ik trouwens ook niet), als hij zijn werk, interviewen, maar goed doet!

De RVU heeft hem bot, zonder overleg, aan de kant geschoven onder het argument: je programma is niet live en DAT MOET OP RADIO 1! Midden in de nacht moet het LIVE zijn. Why, zou Ischa zeggen. Als er een ramp gebeurt om die tijd, zet je de band gewoon stop en ga je verslag doen van die ramp.

Nu even naar Coen Verbraak. Die lijkt zich in zijn vraagstelling achter de opvatting te scharen dat het feit dat het programma een paar dagen tevoren werd opgenomen (en niet gemonteerd!) het programma ONEERLIJK maakte. Verlakkerij, ontluisterend noemt hij het. Simek suggereerde dat we, de luisteraars, de gast en hijzelf, op het moment van uitzenden, om middernacht bij elkaar zaten. Wat doet dat ertoe? Het gaf het gevoel van intimiteit en authenticiteit, en daar gaat het toch om, bij een performance die een interview altijd is? De KRO heeft jarenlang op zondagnacht opgenomen programma’s uitgezonden (1 voor de nacht), ik heb er zelf 2 x als gast aan meegedaan, en had er geen enkel probleem mee. Coen Verbraak monteert alles wat hij doet en doet dat prima. Simek kreeg zijn gasten natuurlijk alleen naar de studio als hij ze op een christelijk uur uitnodigde.

Het stoorde me dat Coen Verbraak dit non-item (wel een RVU-opvatting natuurlijk) zoveel ruimte gaf in een gesprek waar toch wel interessantere zaken aan de orde kwamen.