Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Solidariteit gevraagd

  •  
09-04-2012
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
BNNVARA fallback image
Open brief van een ziekenverzorger – Wij mogen geen kwaliteit van zorg meer verlenen aan u
Zoals u misschien wel weet zijn wij als zorgwerkers sinds enkele weken in actie voor een nieuwe cao. Wij voeren strijd voor een kleine loonsverhoging van 2,5 procent, een verlaging van de werkdruk en het terugdringen van de flexibiliteit in onze arbeid. Terwijl wij deze strijd voeren, worden we continu geïntimideerd en geschoffeerd door onze bazen die zich verenigd hebben in Actiz en BTN.
De eis van 2,5 procent loonsverhoging is voor ons een compensatie voor de inflatie die hetzelfde percentage bedraagt. Wij vragen hiermee slechts een behoud van onze koopkracht zodat we aan het eind van ons geld niet nog een heel stuk maand overhouden. Met een inkomen dat voor de meesten van ons beneden modaal ligt, is dit volgens ons niet meer dan een normale eis.
Onze bazen vinden deze eis in deze barre tijden van economische tegenspoed onverantwoord. Als het over henzelf gaat zijn ze hier echter niet erg consequent in. Zij hebben inkomens die vorig jaar al ver boven de Balkenende-norm lagen en opliepen tot 287 duizend euro per jaar. En terwijl hun inkomens worden betaald van belastinggeld en AWBZ-premies van hardwerkende en armlastige belastingbetalers, vond menig zorgbaas dat hij zo goed had gefunctioneerd dat hij met zijn handen nog wel wat verder kon graaien in de pot van het publieke geld. Terwijl ze in auto’s rijden die een cataloguswaarde hebben tot twee keer het jaarsalaris van een gemiddeld verzorgende, bedelen ze zichzelf loonsverhogingen tot 7,8 procent toe.
Dit zijn echter slechts de economische motieven die spelen in onze strijd voor een nieuwe cao. Er is iets dat ons nog veel meer aan het hart gaat en dat is dat wij geen kwaliteit van zorg meer kunnen verlenen aan u – de zorgvrager. Wij willen vanuit onze solidariteitsgevoel graag de beste zorg verlenen aan de ouderen van dagen, de zieken, gehandicapten en alle andere hulpbehoevenden in onze samenleving. Wij willen graag kwaliteit van zorg blijven verlenen aan mensen die dementerend zijn en die door hun dementie in angst verkeren, mensen die op sterven liggen of juist moeten revalideren na een operatie. Wij willen kwaliteit van zorg leveren aan de mensen die zonder zorg geen normaal leven kunnen leiden. Wat wij niet willen is een onderdeel zijn van een zorgsysteem waarbij mensen met doorligwonden in hun eigen urine liggen of te weinig vocht en voeding of verkeerde medicatie binnen krijgen omdat er niet genoeg personeel is. Wij willen niet dat we geen ondersteuning kunnen bieden aan de mensen in geestelijke nood als ze net te horen hebben gekregen dat ze nog maar een maand te leven hebben. We willen een menswaardige zorg kunnen bieden waar het draait om u als mens en niet om de hoeveelheid productie die wordt gedraaid.
Ondertussen grijpen onze bazen elke gelegenheid aan om kenbaar te maken hoe goed het wel niet gaat in hun zorggroep; met allerlei onderzoeken en prestatie-indicatoren doen ze zichzelf en hun verpleeghuis representatief overkomen in de media. Wij op de werkvloer weten dat dit een knap straaltje is van: ‘Wij van wc-eend, presenteren u wc-eend,’ is. En als wij dan de bovenstaande wanpraktijken die we dagelijks meemaken op de werkvloer aan het daglicht willen brengen, dan worden we berispt door onze baas en krijgen we aantekening in ons dossier zoals onlangs twee collega’s overkwam bij HWW-zorg.
Tijdens deze cao-onderhandelingen worden we niet alleen geïntimideerd maar ook keer op keer geschoffeerd. Volgens hen is de kwaliteit van zorg onderdeel van zorgprocessen en daar gaan wij volgens hen niet over. Wij zeggen op onze beurt: ‘De kwaliteit, dat zijn wij. Wij die elke dag op ons tandvlees lopen, wij die weten wat er speelt op de werkvloer.’ Hiermee is de kwaliteit van zorg uiteraard wel een onderdeel van onze cao-strijd – de verschraling van kwaliteit van zorg is namelijk nauw gerelateerd aan de hoge werkdruk en de flexibilisering van onze arbeid. Door de torenhoge werkdruk kunnen we niet langer de menswaardige zorg bieden die iedereen verdiend en als kwaliteit van zorg ergens bij gebaat dan is het wel de waarborging van continuïteit van zorg. Een begrip dat erg onder druk staat door de flexibilisering van ons werk.
Daarbuiten hopen we dat u zich realiseert dat wij net als u ook buiten ons werk nog een persoonlijk leven hebben en dat we door onze onregelmatige diensten al een heel stuk van dit persoonlijke leven opofferen. Dit is een keuze die we zelf hebben gemaakt, maar met de inzet van een flexibiliteitsbonus als vervanger voor de onregelmatigheidstoeslag zal het niet lang duren voordat wij gebroken diensten aan de orde van de dag zijn en dat wij niet meer werken om te leven, maar leven om te werken. Iets wat we onszelf maar ook niemand anders gunnen.
Waar in elke andere sector de maat allang vol zou zijn geweest en het werk zou worden gestaakt, hebben wij besloten dat we dit zolang mogelijk zullen uitstellen. Maar zolang wij niet staken, lachen de zorgbazen ons recht in gezicht uit. Desondanks blijven we voorlopig solidair met u. Onze solidariteit met hulpbehoevend Nederland – u, uw familielid, kennis of vrienden – is namelijk enorm groot, doch niet eindeloos. Wij hopen dat we nooit hoeven te staken, maar hebben daar uw hulp bij nodig. Wij vragen u om uw steun en begrip als wij u niet de beste zorg kunnen bieden. Wordt niet boos op ons, maar op onze baas die onze werkdruk niet wilt verlagen. Bovenal vragen we uw solidariteit met onze strijd voor een betere cao en daarbij voor een menswaardige zorg zodat wij solidair met u kunnen blijven en u nu en in de toekomst op een humane manier kunnen blijven verplegen. De zorg, dat ben ik, dat bent u; de zorg dat zijn wij allemaal.

Meer over:

opinie, leven
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.