Steeds meer bedenkingen bij psychiatrische praktijk

Er is iets gaande rond de psychiatrie, en dat is vooral goed nieuws. Steeds meer mensen zien de waanzin van het labelen van psychische klachten in. En dat de veel gepromote medicatie en cognitieve therapie niet zaligmakend zijn wordt ook steeds duidelijker. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk…

De vraag of psychische klachten het beste beschouwd kunnen worden als de hersenziekte van een individu wordt ook niet meer standaard met ‘ja’ beantwoord. Dat onze leefwijze een groot probleem vormt, bestrijdt eigenlijk niemand meer. En daarmee staat de samenleving voor een levensgrote uitdaging, veel urgenter dan het leed van de slachtoffers bestrijden. Dat blijft noodzakelijk, maar zonder context zal het aantal uitvallers met een burn-out gestaag blijven toenemen.

Het meest hoopgevend is dat steeds meer psychiaters en psychologen hardop hun bedenkingen durven te uiten over de dagelijkse praktijk. Ook prominenten. In de kwaliteitskranten krijgen vooral de Belgen Dirk De Wachter en Paul Verhaeghe veel aandacht. Niets op tegen, maar het is wel vreemd dat de landgenoten die dezelfde inhoud prediken een beetje worden genegeerd. Ik vind collega’s als Jules Tielens, Jim van Os en Esther van Fenema net zo relevant.

Maar het belangrijkste is natuurlijk de boodschap, en die moet op veel meer plekken dan een zaterdagbijlage aandacht krijgen. Poppetjes zijn daarbij van ondergeschikt belang. Vooral zorgverzekeraars, GGZ-directies en alle mensen met psychische klachten verdienen het eerlijke verhaal: met goede bedoelingen is een systeem opgetuigd dat totaal niet meer voldoet aan de problemen die de huidige tijd met zich meebrengt.

Dus: zeg het voort, wie je ook bent, en hoe je je ook verhoudt tot psychisch leed…