De stem op Wilders wordt uitgebracht met hart, ziel en verstand

Wij moeten niet psychologiseren, zegt Paul Scheffer in Buitenhof. We moeten het extreem-rechtse electoraat niet betichten van angst en onzekerheid. Er zit om zo te zeggen kalm beraad en rustig overleg in hun keuze voor Geert Wilders. De peiling van De Hond gaf hem diezelfde dag vijfendertig zetels. Hij loopt steeds meer uit op de rest van het peloton. Ook René Cuperus van de Wiardi Beckmanstichting, die eveneens te gast was , leek in die richting te denken.

Stel je voor dat het klopt, dacht ik, dat deze twee geleerde heren gelijk hebben. Dan kiest een groeiend deel van het Nederlandse volk vanuit het hart, de ziel en het verstand voor isolement. Zij willen de marchaussee terug aan de grenzen, de ondergang van de Europese Unie en geen minaretten aan het eind van de straat. Zij denken dat Nederland het best zijn eigen bijzondere weg kan gaan, van vreemde smetten vrij zoals het “Wiens Neêrlands Bloed” zegt, officieel volkslied tot 1932. Eigenlijk komt het erop neer dat de hard disk recorder wordt teruggespoeld naar het moment dat nog geen gastarbeiders het land hadden betreden terwijl de touwtjes nog uit de brievenbus hingen.

Geert Wilders breidt zijn armen uit en zegt: “Kom allen tot mij die belast en beladen zijt en ik zal U rust geven”. Hij zegt: “Je mag er weer bij horen”. Hij brengt een heilsboodschap. Hij sluit niet uit. Hij sluit in. Hij belooft een samenleving waarin je je serieus genomen voelt, er weer bij hoort.

Hoe zal Wilders dat doel bereiken? Hij doet dat door een zeer precies onderscheid te maken tussen wie wel en wie niet tot de Nederlandse volksgemeenschap behoren. Hij definieert vreemde elementen met grote nauwkeurigheid en die zijn niet welkom. Bij hen wordt huiszoeking gedaan naar korans. Zij zien hun paspoort ingetrokken. Voor hen blijven de opnieuw geïnstalleerde slagbomen aan de grens dicht.

Zijn “ons” kan niet bestaan zonder een vijandig “hun”. Niet voor niets gaat Wilders tussen dit alles door tekeer tegen de elite. Hij stelt dat er in dit land een groep boven ons gestelden bestaat die de goede dingen van het leven zoveel mogelijk voor zichzelf reserveren, terwijl zij tegelijkertijd de volksgemeenschap ondermijnen. Als straks die volksgemeenschap toch de dienst uitmaakt, worden zij van hun paarden getrokken. Dan gaan zij net als iedereen te voet. De aanhang van Wilders verheugt zich daar nu al op. Lópen zullen ze en vooral zwijgen.

Daarom is de stem op Wilders een doordachte keus, hoe noodlottig ook de gevolgen zullen zijn, met name voor degenen die hun hoop op deze heiland gesteld hebben want een geïsoleerd Nederland met zwaarbewaakte grenzen zal aan alle kanten economisch worden ingehaald en voorbijgestreefd. Waarom zou je nog naar Rotterdam gaan, als je lading met veel minder bureaucratische omhaal kan worden gelost en verladen in Antwerpen, Hamburg of Bremen? Maar het kan zelfs zijn dat het electoraat van Wilders dat er allemaal graag voor over heeft, als het maar kan schuilen in zijn armen, als het zich maar thuis en op zijn plek kan voelen zonder storende elementen zoals die auto met Marokkaanse rapmuziek, reggaeton of Turkse smartlappen. Als er maar wraak genomen wordt, dan hebben ze daar de ontberingen voor over. Rancune verenigt en maakt strijdbaar.

Als mensen uit angst en onzekerheid op Wilders stemmen, dan is nog tot daar aan toe. Wanneer zij het met volle overtuiging doen, dreigt inderdaad groot gevaar voor alles wat Nederland tot nog toe heilig was: tolerantie, overleg, er met zijn allen uitkomen, de ander in zijn waarde laten. Kiezen voor de gulden middenweg.

Het wordt mij koud om het hart.