Straks krijgen we nog heimwee naar Hugo

Tijdens een van de laatste coronapersconferenties kreeg Hugo de Jonge de vraag of hij denkt nog lang minister van Volksgezondheid te blijven. De Jonge gaf (wijselijk) geen antwoord, maar hij keek wel een beetje beteuterd. Waarschijnlijk vermoedt hij, of weet hij zelfs al zeker, dat hij zijn portefeuille niet lang meer zal houden. Premier Mark Rutte, die naast hem stond, wil hem naar een ander departement.

Of misschien wil hij dat niet echt, maar Rutte heeft genoeg politieke ervaring om te begrijpen dat Hugo niet meer te handhaven is als chef corona. De reeks blunders die deze minister de afgelopen maanden heeft begaan is al te groot. Het zijn natuurlijk ook de blunders van Rutte zelf, maar vrijwel niemand van de verantwoordelijke politici durft zijn functioneren ter discussie te stellen. Rutte IV zonder Rutte kan nu eenmaal niet, dus de discussie verengt zich tot zijn bewindsman. Die moet weg, klaar.

Hoogstwaarschijnlijk onbedoeld gaf de premier tijdens de bewuste persconferentie zelfs al een soort van hint aan de vragensteller. Hij had het over ‘de nieuwe minister van Volksgezondheid’. Daaruit valt af te leiden dat Hugo op deze post zijn langste tijd heeft gehad. Rutte herstelde zich weliswaar ijlings door eraan toe te voegen: ‘Wie dat ook is,’ maar de goede verstaander wist genoeg.

Toch is het nog maar afwachten of Nederland zonder De Jonge zoveel beter af zal zijn in deze pandemie. Hij is namelijk de ideale zondebok. Dat het in dit land qua coronabeleid helemaal misgaat staat vast, maar doen ze het in andere landen zoveel beter? In Duitsland, België en het Verenigd Koninkrijk, onze meest nabije buren, zijn ze eerder begonnen met boosteren. Daar is vooralsnog geen strenge lockdown. Ook hebben ze daar wellicht niet te vroeg versoepeld en te laat de schroeven weer aangedraaid.

Niettemin zijn de besmettingscijfers er niet om over naar huis te schrijven. De ziekenhuizen liggen er weliswaar wat minder vol dan die bij ons, maar dat komt vooral doordat ze in genoemde landen meer capaciteit ter beschikking hebben voor patiënten. Dat zou hier ook het geval moeten zijn, maar dat probleem lost De Jonge niet in een handomdraai op. Ook zijn opvolger niet, of dat nu voorzitter van het Landelijk Netwerk Acute Zorg Ernst Kuipers, ziekenhuisdirecteur Marcel Levi of iemand anders wordt. Ook onder hun leiding zal het dweilen met de kraan open blijven.

Tegelijk is Hugo voor veel Nederlanders het gedroomde mikpunt. Alles wat misgaat valt hem aan te rekenen. Testen voor toegang niet waterdicht? Schuld van De Jonge. Telefoonlijnen van de boosterlocaties overbezet? Komt door De Jonge. De verkeerde mondkapjes voor veel te veel geld gekocht van een oplichter? Alweer een fout van De Jonge. Enzovoort, enzovoort. Het trappen naar De Jonge is bijna een nationale sport geworden. In de rijen voor de vaccinatielocaties hoor je niets dan gekanker op de minister. Je hebt er weinig aan, maar het lucht wel op.

Als hij straks weg is kan dat niet meer. Ik waarschuw maar. Nog een paar weekjes kunnen we massaal afgeven op Hugo. Dan houdt het op. Op een dag krijgen we nog heimwee naar hem. Want die nieuwe volksgezondheidsminister valt vast tegen.