Sywert maakt zich niet populair bij oude mensen

Het G500 initiatief van jongeren, om de grote middenpartijen over te nemen, blijft een goed idee, maar misschien moeten ze toch eens kritisch kijken naar hun woordvoerder Sywert van Lienden. Die heeft het in de Volkskrant over de solidariteit tussen de generaties. Daarbij ontpopt hij zich als een heel eng mannetje.

Twee citaten van Sywert:

Als je 75% van je zorgkosten maakt in je laatste vijf jaar, dan doe je wel een heel groot beroep op solidariteit.

En:

We zouden bijvoorbeeld eens het debat kunnen aangaan over levensverlengende behandelingen. Dan heb ik het over iets als drie weken langer leven op een chemokuur van 50.000 euro. Wij vragen ouderen die vermogen hebben opgebouwd, bijvoorbeeld op de huizenmarkt om zulke behandelingen zelf te financieren. Natuurlijk liggen inkomensafhankelijke maatregelen gevoelig, zeker als het om de zorg gaat. Maar dat taboe moet nu wel een keer worden besproken. Als we zo doorgaan worden de zorgkosten in 2030 verdubbeld.

Ik ben nu 62 en begin een beetje zorgkosten te maken. Ik was een kwart eeuw niet naar de dokter geweest, maar nu wil mijn huisarts toch elk jaar kijken naar mijn bloeddruk en mijn cholesterolgehalte. Dat laatste is te hoog en daarom heb ik een boekje van de hartstichting gekregen met een goed advies. Ik kan iedereen aanraden het vlees niet in boter of margarine, maar in de olijfolie te bakken.

Niettemin heb ik mijn leven lang premie betaald. Als zich geen gezondheidsrampen voordoen, is dat het gebruikelijke patroon. Je betaalt decennia premie zonder daar iets voor terug te krijgen, maar als je gaat kwakkelen, doe je een steeds groter beroep op de verzekering. Zo zit een mensenleven in elkaar. 

Zo zal het leven van Sywert ook verlopen als hij geen gevaarlijke sporten beoefent, niet rookt, een beetje gezond eet en het vermijdt om met zijn dronken kop in de auto te stappen. Nu legt hij op de verzekering toe. Over een jaar of vijftig wordt hij duurder. Maar hij heeft dan ook zijn bijdrage dubbel en dwars geleverd.

Je hebt natuurlijk ook kans dat hij op zijn drieëndertigste kanker krijgt. Je ziet dat vaker: talentvolle jongelui die op jeugdige leeftijd van deze aarde worden weggenomen. Moet zijn gezin – hij zal tegen die tijd wel een partner hebben en wie weet jonge kinderen – dan die 50.000 euro voor een levensverlengende chemotherapie zelf opbrengen, of is het dan aan Sywert? Moet hij bepalen waaraan hij de voorkeur geeft? Drie weken extra leven of zijn gezin in de armoede storten?

Misschien bedoelde Sywert dat alléén ouderen financieel worden aangesproken als zij maar door en door willen leven terwijl zij toch al jaren schepen van bijleg zijn die alleen maar geld kosten? Als ze zo asociaal zijn om de gang naar het kerkhof uit te stellen, moeten ze dat zelf maar betalen en als er geen geld is, dan is het jammer maar helaas, over en uit. Bedoelt Sywert dat?

Ik wil helemaal niet ontkennen dat er veel dure therapieën bestaan die nauwelijks iets toevoegen aan de kwaliteit van het bestaan. Misschien moet je mensen (alle mensen van welke leeftijd dan ook) daar tegen in bescherming nemen. Maar dat is geen generatiezaak. Dat is een ingewikkeld ethisch en medisch vraagstuk waar alleen oplichters in oneliners over spreken.

Het getuigt van buitengewoon kwaadaardig generatiedenken om het oude mensen kwalijk te nemen dat zij in de laatste vijf jaar van hun leven het grootste beroep doen op zorgkosten. In zijn jeugdige overmoed beseft Sywert waarschijnlijk niet dat hij dit daarmee zichzelf ook kwalijk neemt en alle leden van de G500. Die worden namelijk bij leven en welzijn ook tachtig.