Tahir-Kinneging : een komisch fatsoensduo

Godallemachtig, wat kunnen mensen sommige kwesties toch van kwaad tot erger maken! Ik heb het uiteraard over het echtpaar Tahir en Kinneging dat bij Pauw en Witteman mocht komen uitleggen waarom zíj voor een vorm van ‘Berufsverbot’ is, en híj Rutger Castricum (te) hardhandig de deur heeft gewezen.

Met verbijstering gekeken naar deze twee mensen die formeel fatsoensnormen willen gaan vaststellen voor de journalistiek in relatie tot Het Binnenhof.

“Ik wil nog verder gaan”, zei Kinneging op een gegeven moment, waarna hij serieus voorstelde om de televisie van Het Binnenhof te weren omdat radio zuiverder dan televisie de inhoud zou weergeven van wat een politicus bedoelt. Televisie zou te veel op de vorm zijn gericht in plaats van op de inhoud. De warhoofdige opmerkingen van het toch niet onderontwikkelde echtpaar werden gaandeweg komischer.

Met name toen Kinneging suggereerde dat Nixon een betere president zou zijn geweest dan Kennedy… Maar ja, Nixon was destijds niet gekozen omdat zijn zwetende hoofd het niet goed op televisie had gedaan, ondanks het feit dat zijn verhaal het wel goed op de radio had gedaan. Dat feit is genoegzaam bekend, maar – buiten dat de heer Kinneging de discussie nogal op een zijspoor deed belanden – Nixon een betere president…? De man heeft zich later als president moeten terugtrekken vanwege criminele praktijken!

Watergate, weet u nog, meneer Kinneging?

Zijn de hersencellen van deze rechtsfilosoof door het vele gewichtheffen dat hij intensief als sport heeft beoefend, verdrongen door spiermassa? Welke commissie binnen de Universiteit van Leiden heeft hem in vredesnaam kunnen aanstellen? Wat mij betreft niet alleen een onnozele hals die onze eigen grondwet niet kent, maar een die niet gespeend is van een forse dosis arrogantie bovendien.

Ik ga Rutger Castricum niet verdedigen, ik houd niet van zijn ‘journalistieke’ methoden, en eerlijk gezegd heb ik vaak te doen met zijn slachtoffers, maar dat geldt dan voornamelijk de man of vrouw in de straat die door hem wordt overvallen, zonder de kans te krijgen even over de vraag na te denken. Politici moeten er echter tegen kunnen, en dat zij speciaal voor hem een mediatraining ondergaan, vind ik triest! Een politicus met een helder verhaal hoeft voor de Rutgers of Jakhalzen van deze wereld niet bang te zijn.

Hoe dan ook, ik ben het echtpaar Tahir/Kinneging ook dankbaar: de aandacht is er weer eens fijntjes op gevestigd dat sommige mensen in ons kikkerlandje zich zo superieur achten, die zo bevoogdend zijn, dat zij denken de maatschappij fórmeel te mogen indelen in ‘fatsoenlijken’ en ‘onfatsoenlijken’. Mooi dat ze ons zélf laten zien dat we waakzaam moeten blijven voor fatsoensrakkers en moraalridders.

O ja, een geluk bij een ongeluk, ze willen een en ander nog wel samen met een commissie vastleggen…

Wat een idioten!

Dit artikel verscheen eerder op de website van Renee Olsthoorn