Tandem-man, ga niet achterop zitten!

Elke keer als ik een stel op een tandem voorbij zie fietsen (zelden dus) zakt mijn waardering voor de mensheid weer voor even door de ondergrens. Ik kan me niet voorstellen dat de uitvinder van de tandem zijn creatie zo bedoeld heeft. Die laste waarschijnlijk voor de lol twee fietsen aan elkaar om een beetje te stunten en niet om duf met zijn vriendin de zonsondergang tegemoet te hobbelen.

De tandem is van waaghalzerige jongensdroom afgegleden tot passie van passieloze mensen die even ‘lekker gek’ willen doen zonder dat ze weten hoe dat eigenlijk moet. Een stel op een tandem is een stel nog steeds warme lijken – met waarschijnlijk een huis in een vinexwijk. Een stel op een tandem is een verbond van ‘ik-kan-toch-niks-beters-krijgen’-lovers die samen wachten tot Magere Hein op de stoep (van hun vinexwoning) staat. Een stel op een tandem is het beste argument dat ware liefde niet bestaat.

Als je op een tandem zit ben je op een punt in je relatie terechtgekomen waarop er niemand behalve je partner (vreselijk woord en daarom toepasselijk) over is om dingen mee te doen, maar je eigenlijk niks meer hebt om met die partner over te praten. Normale stellen fietsen samen, op twee verschillende fietsen, en praten. Uitgebluste stellen rijden op een tandem. Fietsen op een tandem is samen alleen fietsen.

Elk stel op een tandem is erg, maar het ergste is een tandemstel met de man achterop. Dan wil ik die ‘man’ van dat zadel sleuren, een trap onder z’n reet geven en hem dwingen een normale fiets te stelen. Je gaat toch niet achterop een tandem zitten?

Ik weet dat dat seksistisch is en als ik rationeel nadenk is er geen enkele reden waarom het erger is als de vrouw achter het stuur zit, maar iets in m’n mannelijke instinct is het gewoon ontzettend oneens met de hele situatie van een man achterop een tandem. Het is een gevoel, een oeremotie, die ik niet kan onderdrukken. Ik ga het ook niet proberen uit te leggen, want dat kan ik niet. Als je een vrouw bent zul je waarschijnlijk nooit snappen hoe vernederend het is om achter een vrouw op een tandem te zitten. Weerloos. Machteloos. En ze kan je niet horen (of doen alsof). Als man zul je wel begrijpen hoe het is en diezelfde huivering voelen bij het idee van in het openbaar door een stad of dorp voortgetrokken te worden door je vrouw, die bepaalt waarheen en hoe snel jouw directe toekomst zich beweegt, zonder enige invloed of inspraak te hebben.

Mannen zullen snappen dat achterop een tandem zitten net zo weinig van je ego overlaat als vroeger in de Middeleeuwen aan een touw achter paard en wagen door het stof gesleept worden. En zo niet, dan ben jij waarschijnlijk een tandem-man.

cc-foto: FaceMePLS