Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Tegen Eurocraten helpen slechts democraten

  •  
06-02-2013
  •  
leestijd 5 minuten
  •  
RTEmagicC_boekhan.jpg
Zeer nadrukkelijk geldt ook het oude subsidiariteitsbeginel van de katholieken, dat officieel al sinds jaar en dag ten grondslag ligt aan de EU: besluiten moeten zo dicht mogelijk bij de direct betrokkenen worden genomen
In een wanhopige poging iets van zijn kiesvolk te herwinnen heeft dhr. Sybrand van Haersma Buma de aanval tegen de EU ingezet. Hij klaagt over de soms krankzinnig gedetailleerde regelgeving die over de lidstaten neerdaalt en eist dat er macht van Brussel aan Den Haag wordt “teruggegeven”. Dat leidde tot een discussie in de Tweede Kamer waarbij de volksvertegenwoordigers over elkaar heen buitelden om de volksmennerij van de christendemocratische voorman te overtreffen. Na deze flauwekul wordt het tijd de koe écht bij de hoorns te vatten. Hoe hervormen wij Europa?
Verreweg de meeste Europese regelgeving komt niet voort uit machtsgeil Brussel maar uit taaie onderhandelingen tussen de lidstaten onderling. Er vindt eindeloos ambtelijk en politiek overleg plaats waarbij de vertegenwoordigers uit de 27 hoofdsteden allemaal hun eigen nationaal belang verdedigen. Omdat consensus is vereist, kan één land de besprekingen eindeloos traineren.
In mijn stamcafé komt vaak een hoge ambtenares die namens haar ministerie aan zulk een overleg deelnam. Nu en dan rolde zij met haar ogen en riep dan uit: “I pomodori, I pomodori”. Zij imiteerde daarmee een Italiaanse collega die tot gek-wordens toe over de tomatenteelt in zijn land oreerde. Vaak genoeg worden zulke nationale delegaties – ambtelijk én politiek – sterk aangestuurd door lobbygroepen en belangenorganisaties. Dat is de bron van alle idiote regelgeving en niets anders.
Voor de vrienden van de marktwerking: marktwerking vereist een level playing field – zoals de lobbyisten, de ambtenaren, de politici eindeloos betogen – en dat breng je alleen maar tot stand door meer regelgeving. Daarbij probeert elke onderhandelaar ervoor te zorgen dat het biljart op een voor hém voordelige wijze scheef komt te staan. Dat wordt dan geconstateerd en nog verfijndere regels moeten het evenwicht herstellen. Ook de vermaledijde drieprocentsnorm en het economische zelfmoordbeleid zijn op deze wijze tot stand gekomen.
Wil de EU het overleven, dan zal radicaal met dit circus moeten worden gebroken. Juist Nederland heeft argumenten om zich daarvoor sterk te maken. Onze oude Republiek was op een vergelijkbare wijze georganiseerd. Dat is een belangrijke reden voor de eeuw van verval en de uiteindelijke ondergang van het Nederlandse staatsbestel.
Wat te doen? De EU is opgericht voor de burger. Diens belang staat centraal. Hieruit vloeit voort dat de Unie tot taak heeft ernst te maken met het Europees verdrag voor de Rechten van de Mens. Dat moet inhoud krijgen voor alle burgers in alle landen en onder alle omstandigheden. Niemand uitgesloten. Er bestaat ook een Europees Sociaal Handvest dat een aantal normen vastlegt met betrekking tot maatschappelijke rechtvaardigheid. De EU moet alle lidstaten in staat stellen om voor hun burgers deze normen te handhaven. De lidstaten verplichten zich van hun kant daar werk van te maken. Zij zijn erop aanspreekbaar als ze  langs de meetlat van overeengekomen minimale standaarden  onvoldoende tot stand brengen. Zeer nadrukkelijk geldt ook het oude subsidiariteitsbeginel van de katholieken, dat officieel al sinds jaar en dag ten grondslag ligt aan de EU: besluiten moeten zo dicht mogelijk bij de direct betrokkenen worden genomen.
Daarmee is de taakstelling voor een Europese regering schetsmatig ingevuld. Ze handhaaft de rechten van de Europese burgers. Het is aan de lidstaten om daaraan volgens hun eigen cultuur en tradities en met hun eigen instrumenten vorm aan te geven. Alles mag zolang die rechten maar niet worden geschonden.
Deze regering is alleen en uitsluitend verantwoording schuldig aan een democratisch gekozen Europees Parlement. Al die noodlottige kransjes van nationale ministers, al dat interstatelijk overleg  wordt opgeheven. Lobbyen doet men  maar via de politieke partijen en hun fracties in het Europees Parlement. Het spreekt vanzelf dat daar voortaan goede mensen naar toe gaan en niet zoals nu allerlei figuren die een beloning verdienen of een paar jaar daar geparkeerd worden waar zij geen schade aan kunnen richten.
Uiteraard spreekt Europese Unie naar buiten toe met één mond. Daarom is het wenselijk dat wereldpolitiek en defensie bij de regering in Brussel terecht komen. Het is niet in ons belang als machten in andere delen van de wereld – denk aan Iran, China, de Verenigde Staten, Israël, Rusland – de lidstaten van de Unie tegen elkaar uit kunnen spelen. Er is ooit een Europese Defensie Unie opgericht. Die kan dan mooi met de EU fuseren als eerste stap naar een Europese generale staf en een standaardisering van de bewapening.
Wat verder? De EU vormt één enkel machtsblok in de mondiale economische onderhandelingen en binnen multilaterale organisaties zoals het IMF, de Wereldbank, het International Atomic Energy Agency enzovoorts. Dankzij Eurobonds ontstaat er een verevening van rentes overal in de Unie. Daardoor kunnen de Zuid-Europese landen weer adem halen. Wij raken wel onze zeer lage rentes kwijt. Niet erg want die zijn in veel opzichten geen blesssing maar juist een vloek in disguise zoals spaarders maar al te goed weten.
Dit systeem zal ongetwijfeld tot een verregaande vorm van Europese deregulering leiden want er is nu geen enkele aanleiding meer om je met de definitie van kaas of de kenmerken van leverworst te bemoeien. Dat kan elke lidstaat prima voor zichzelf vaststellen. Datzelfde geldt voor de inrichting van de sociale zekerheid, zo lang een lidstaat zich maar houdt aan het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en het Europees Sociaal Handvest, dat wil zeggen niet onder bepaalde minima duikt. Verder blijft het uitgangspunt: eenheid naar buiten, diversiteit naar binnen. Onderwijs en cultuur zijn bij uitstek zaken voor de lidstaten.  Hoe zij hun persvrijheid organiseren – om een actueel voorbeeld te geven – kan niemand ze opdragen, zo lang er maar niet aan de persvrijheid wordt getornd.
Hoe (con)federaal de vernieuwde Unie zal worden is in dit model vooral een zaak van het Europees Parlement. Gezien de stemming onder de bevolking zal het zeker bij een losse vorm van samenwerking blijven. Als de meerderheid van de door alle Europeanen gekozen volksvertegenwoordiging dat wil, het zij zo. Tegen eurocraten helpen slechts democraten. Het alternatief is een uiteenvallen van de Unie en een schrale toekomst voor ons hele werelddeel.
Het laatste boek van Han van der Horst is: Nederland, de vaderlandse geschiedenis van de prehistorie tot nu

Meer over:

opinie, wereld
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.