The Voice of Holland wordt naar beneden gezogen in een draaikolk van hypocrisie

Heel Holland verlekkert zich aan wat The Voice of Holland er van bakt. De media – tot en met de NRC – berichten uitvoerig maar zonder veel exacte details over de zondige taferelen die zich achter de schermen zouden hebben afgespeeld. Ouderen denken daarbij aan de term “Gooise matras”, die merkwaardig genoeg niet of nauwelijks gebruikt wordt om het schandaal te duiden. Al een halve eeuw of meer geleden verluidde het dat een loopbaan in Hilversum maar al te vaak via het bed van een of andere omroepbobo liep. Niemand had er haring of kuit van maar het was wel de algemene overtuiging dat rond de studio’s Sodom en Gomorra in volle omvang herrezen waren.

Nu is het anders. Al te grote aanrakerigheid heet grensoverschrijdend gedrag. Datzelfde geldt voor dubbelzinnige opmerkingen en scabreuze voorstellen ook al komt het niet tot daden. Steeds vaker weigert wie dat ervaren heeft, de herinnering stilzwijgend met zich mee te dragen. De voorbeelden uit Amerika laten zien dat je serieus genomen kunt worden met je klachten, dat je van slachtoffer held of heldin wordt, dat door jouw toedoen zij die hoog geklommen zijn, diep kunnen vallen. De affaire rond the Voice of Holland laat dat zien. De aanklachten die nu bekend zijn, lijken zich te concentreren rond incidenten in 2016, een half decennium geleden.

Er is voorlopig één bekentenis. Jeroen Rietbergen viel op de knieën en vroeg publiekelijk om vergiffenis. Ali B., de andere  aangeklaagde van wie wij de naam kennen, ging onmiddellijk in verzet. Het spraakzame rolmodel trad niet zelf voor de camera’s en de microfoon maar liet een ander het woord doen. Bij dit soort gelegenheden krijg je ook altijd het cliché te horen dat de beschuldigde “er volledig doorheen zit” en dan vaak ook nog geborgenheid heeft gezocht bij zijn gezin.

RTL4 heeft het hele programma van de buis gehaald. Daarmee zijn een groot aantal onschuldigen gestraft, niet in het minst de  deelnemers die hoopten zich te kunnen opwerken tot vedette. Ja, ome Han, houdt van ouderwetse woorden.

Zo probeerde de omroep te laten zien de veiligheid en de lichamelijke integriteit op nummer één te plaatsen. Dat deed T-mobile eveneens door zich met vertoon als sponsor terug te trekken. Wie een abonnement heeft bij deze telefoondienst, hoeft niet te vrezen dat hij, zij of hen als het ware door het betalen van de rekening het smerig bedrijf van de masculiene BN-ers mede heeft bekostigd.

Anouk heeft zich woedend uit The Voice of Holland teruggetrokken. Ze wil met deze corrupte bende niets meer te maken hebben, zegt ze. Ook wenst zij niet te werken op een plek waar mannen jarenlang misbruik hebben gemaakt van hun positie. Daar komt ze dan wel laat achter. Anouk is al jaren coach bij het programma. Dat zij tot op heden nooit iets gemerkt heeft van hitserigheid op de studiovloer en een lichamelijke inslag van de repetities, moet ze de kat maar wijsmaken.

Nu echter  ineens – nu de ratten het zinkende schip verlaten – geeft zij blijk van zuiverheid.

Dan zijn er de deelnemers. Al jarenlang zorgt de organisatie ervoor dat zich naast volstrekte amateurs en talentlozen kandidaten inschrijven die al veel ervaring hebben op het podium maar om de een of andere reden nog niet doorbraken. Zo garandeert men een bodemkwaliteit en wordt voorkomen  dat de beste onder de echte amateurs het wint en onrijp talent er met de zegekrans vandoor gaat. Het is moeilijk voorstelbaar dat de volwassenen onder de kandidaten – podiumbeest maar op te kleine podia naar hun idee – nooit iets gemerkt hebben van grensoverschrijdend gedrag. Nu is het antwoord daarop natuurlijk, dat er bij the Voice of Holland zo’n alles overheersende angstcultuur heerst, dat iedereen zich er wel voor wacht een klacht in te dienen of de publiciteit te zoeken maar de reactie van sponsoren, omroep en producent bewijzen toch wel het tegendeel.

Hoe dan ook, de mensen in het land staan klaar met pek en veren. Men  stelt zich voor hoe het er in huize De Mol – broer en zus – aan toegaat.  Elke kleine lul, elke onopvallende tut hola ziet met graagte hoe de orkestleiders en de idolen ten val komen. Verdienen zij daarom sympathie en medelijden? Geensdeels: dat komt ervan als je probeert de horde stroop om de mond te smeren door de popularis uit te hangen en de ideale schoonzoon met de schalkse raps of de gouden keel. Dezelfden die je op een voetstuk plaatsten, trekken je nu grijnzend van je sokkel. En ze verheugen zich in hun eigen kuisheid, hun eigen rechtvaardigheid, hun eigen godverlaten fatsoen.

Alle gekheid op een stokje. De persoon of de personen die de zaak aan het rollen hebben gebracht, verdienen alle respect. Natuurlijk dient er serieus onderzoek gedaan te worden naar grensoverschrijdend gedrag in de context van the Voice of Holland. Wie anderen confronteert met ongewenste erotiek – vooral  vanuit een machtspositie – dient op eclatante wijze te worden gecorrigeerd.

Weerzinwekkend echter is het hele circus van verontwaardiging er om heen. The Voice of Holland wordt naar beneden gezogen in een draaikolk van hypocrisie. Die hypocrisie is te vinden bij organisaties, bedrijven en bekende Nederlanders die hopen zo een wit voetje te halen bij een wraakroepend publiek.  Het is een misselijkmakende jacht op de volksgunst.

Nogmaals: de onderste steen moet boven komen. De daders moeten worden aangepakt terwijl de slachtoffers recht hebben op genoegdoening.

Maar wat nu gebeurt heeft met oprechte verontwaardiging niets te maken. Tweeduizend jaar geleden had een eerlijk mens het eens over het werpen van de eerste steen. Dat ook nog.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.