Thierry Baudet en zijn vrienden willen wel degelijk de elite aanpakken

Alle mensen hebben een paar haarscherpe herinneringen aan plekken en momenten waar ze zich ineens volmaakt gelukkig voelden. Mij overkwam dat in 1980 toen ik op Claro M. Recto Avenue in Manila  aan de straat halo halo zat te eten. Zo heet schaafijs op de Filipijnen. Dat komt door Thierry Baudet. Hoe of dat kan? Een dergelijke herinnering is een sleepboot die een aak aan andere beelden meetrekt door de delta van je grote hersenen. In diezelfde week hield president Ferdinand Marcos , de toenmalige dictator van de Filipijnen, een grote feestrede. Hij somde de enorme successen op, die hij samen met zijn echtgenote Imelda had geboekt: daardoor was de elite op zijn plaats gezet. Op een bepaalde manier had ik bewondering voor de brutaliteit van de president, die zijn beleid voor een belangrijk deel door astrologen liet bepalen en vanwege de numerologie het aantal provincies van 66 naar 77 had vergroot. Onder zijn bewind hadden corruptie, vriendjespolitiek en ambtelijke diefstal niveaus bereikt die zelfs op de Filipijnen ongekend waren. En dan toch beweren dat de elite een slag was toegebracht, terwijl niemand hem kon of mocht tegenspreken.

Rechtse denktank Deze zaterdag brengt het AD een aantal feiten bijeen over de opkomst van Thierry Baudet. Zijn promotie bij de activistische professor Paul Cliteur had plaats kunnen vinden ondanks de bij sommige Leidse hoogleraren levende twijfel aan het wetenschappelijke gehalte van het werk. Zij zagen er eerder een politiek pamflet in. Paul Scheffer haalde Baudet naar de Universiteit van Tilburg, waar hij professor was, maar daar kwam niet veel uit zijn handen en hij hield de eer aan zichzelf. Hij  begon een rechtse denktank maar daar zat, aldus nog steeds het AD, geen brood in. Dat was een wezenlijke reden voor Baudet om de politiek in te gaan. Dat leverde meer sponsoring op. De krant bevestigde daarmee een verhaal dat Jort Kelder, goed bekend met de profeet en zijn omgeving, al eerder bij Pauw en Jinek verteld had.

Pianeur en leunstoelfilosoof Baudet, eerder pianeur en leunstoelfilosoof dan politiek ondernemer, liet de organisatie van de partij over aan deskundige vrienden onder wie Henk Otten, voormalig zakenbankier en de Albrandsewaardse ondernemer Rob Roos. Op de achtergrond verleende de vastgoedmagnaat Harry Mens steun. Zij bouwden de denktank na het referendum over Oekraïne om tot een strak georganiseerde politieke partij. Roos in het AD: “Baudet heeft sturing nodig, anders citeert hij de hele dag filosofen en komt er niks uit”.  Dit klinkt als de voorbode van grootse en vermakelijke ruzies maar daar gaat het nu niet om. Het is verbijsterend om te zien hoe toch gauw 15 procent van de kiezers verandering verwacht van een charismatisch spreker die door een stelletje zakenlieden op de rails wordt gehouden omdat de uil anders aan het nachtelijk zwerk verloren rond blijft fladderen. De profeet woont trouwens in de door hem zo verfoeide grachtengordel. Hij heeft inmiddels een auto met chauffeur. Die auto is een verlengde Jaguar. Fortuyn was ook al zo’n goudvink die zijn rijk belegde boterham verdiende door voor heel veel geld gezelschappen van miljonairs en ondernemers te vertellen wat zij graag wilden horen. Is zo’n partij de stormram die het fort van de elite ineen moet laten storten? Het lijkt allemaal met elkaar in tegenspraak te zijn maar toch is het heel verklaarbaar.

Dertig families Deze dagen komen Ferdinand Marcos en zijn toespraak mij weer voor de geest. Pas veel later begreep ik dat hij geen onzin verkondigde. Het was allemaal waar geweest. Hij had de elite van zijn land daadwerkelijk opzij weten te schuiven.

Traditioneel werd de Filipijnse politiek beheerst door een dikke dertig families , die met elkaar wedijverden om de macht door de democratische instituties te manipuleren. Zij beheersten belangrijke sectoren van de economie. Zo was de elektriciteitsvoorziening in handen van de familie Lopez. De Aquino’s – Marcos’ felste tegenstanders – behoorden ook tot deze elite. Marcos niet. Hij was  een provinciaal mannetje uit de afgelegen streek Ilocos waar zijn voorzaten niet boven een politieke rol in de eigen streek was uitgekomen. Zijn echtgenote Imelda behoorde wél tot een van de dertig families. Zij was een Romualdez, maar wel een dochter van het zwarte schaap dat door iedereen op een afstand werd gehouden. Ze vonden elkaar omdat ze aan de zijlijn stonden. Samen veroverden Ferdinand en Imelda dankzij hun aanzienlijk demagogisch talent en de juiste vriendjes de macht. Marcos slaagde er daadwerkelijk in de dertig families opzij te schuiven om vervolgens zelf aan de staatsruif plaats te nemen samen met een aantal vrienden die de stut en de steun waren geweest van de beweging. Dat waren de beruchte cronies. Uiteindelijk werd hij ten val gebracht door een volksrevolutie die geleid werd door de Katholieke Kerk en de familie Aquino, die zo haar vooraanstaande positie herwon.

Miskend Baudet en zijn omgeving lijken wat dat betreft sterk op Marcos en zijn omgeving. Hijzelf is een verongelijkt man die niet de waardering en de eerbied krijgt waar hij naar eigen inzicht recht op heeft. Hij wordt – denkt hij – dwars gezeten door een elite die hem niet in zijn kringen toelaat. Hij heeft zich omringd met mannen van geld die zich elk om hun eigen redenen eveneens miskend voelen. Als zij zeggen dat zij de elite aan willen pakken, dan is dat geen rookgordijn. Ze willen werkelijk de gevestigde machten van de troon stoten om er vervolgens zelf op plaats te nemen. Zij willen de eer, het respect en de onderscheidingen die tot nog toe niet worden gegund. Ze gaan de gevestigde machten met hun fijne glimlachjes en hun spottende terzijdes een poepie laten ruiken. En daarvoor hebben zij de electorale kracht van rancuneus en verongelijkt Nederland nodig.

Baudet en de zijnen weten daarbij de juiste toon aan te slaan. Wat zij zeggen klinkt als muziek in de oren van wie vindt dat het leven hem nooit gaf waar hij recht op heeft, omdat hij continu wordt onderschat en op de achterste plaats wordt gezet. Baudet verwoordt dan prima je eigen frustratie. Het FvD is een beweging van mensen die vinden dat hun genie en hun talenten niet worden erkend.

Ferdinand Marcos. Kijk hem op een partijbijeenkomst samen met Imelda zingen. Someone to watch over me:

Aanvulling: De heer Peter Verhaar, ook eentje uit de financiële wereld, tweet mij het volgende: “De heer Baudet woont NIET in de grachtengordel, maar in een appendix van de Prinsengracht, wij grachtengordelbewoners zien dat niet als onderdeel van de gordel, het is dan ook geen ‘rak'”