Thierry Baudet wil aanzetten tot haat

Thierry Baudet pleit voor ongebreidelde vrijheid van meningsuiting in het NRC van 30 november: aanzetten tot haat moet kunnen; “Der ewige Jude” in de bioscoop ook. Slechts aanzetten tot geweld mag verboden zijn. Ik heb de neiging om Baudet gelijk te geven. Echter – om meer vrijheid te hebben – moeten we beter worden in argumenteren. Anders schept vrijheid slechts onrechtvaardigheid.

Onrechtvaardigheid De Canadese leraar Malcolm Ross schreef in zijn vrije tijd antisemitische stukken. De ouders hebben een klacht ingediend dat hij een vergiftigde omgeving voor de kinderen maakte. Ross werd overgeplaatst als bibliothecaris en kreeg de waarschuwing dat hij ontslagen zou worden als hij doorging. Ross procedeerde tot het Canadese hooggerechtshof, dat zijn vrijheid van religie en van meningsuiting geschonden waren. Maar hij verloor.

Ross stapte naar het VN-Mensenrechtencomité. Het comité besloot hetzelfde, dat zijn ontheffing uit zijn functie noodzakelijk was om de rechten en de reputatie van joden te beschermen en dat kinderen op een publieke school het recht hebben op onderwijs vrij van “ bias, prejudice and intolerance “.

De wetenschap ondersteunt deze beslissing. In een psychologische experiment heeft een docent de leerlingen verteld dat mensen met blauwe ogen schoner, beschaafder en intelligenter zijn dan mensen met bruine. De kinderen met blauwe ogen begonnen de ‘bruinen’ onmiddellijk te pesten en te ontwijken. Er braken zelfs gevechten uit tussen de ‘bruinen’ en de ‘blauwen’. De volgende dag vertelde de leraar dat hij had gelogen; dat het andersom lag: de ‘bruinen’ waren superieur. De rollen wisselden onmiddellijk.

In een ander experiment gaf men leraren valse testresultaten. Sommige kinderen werden onterecht als intelligenter beschouwd en anderen als dommer. De docenten begonnen de nep-intelligenten betere cijfers te geven en de nep-dommen slechtere. Na een tijd ontstond er ook een echt verschil tussen de kinderen: de nep-intelligenten behaalden betere cijfers op echte testen. Dus het vooroordeel van de docenten resulteerde in dommere en intelligentere kinderen.

Stel je voor dat je een jood zou zijn en je een paar leraren zoals Malcolm Ross zou hebben. De andere kinderen zullen je pesten, in elkaar slaan en als minderwaardig behandelen. Jouw cijfers en je zelfbeeld zullen slechter worden, vooral als Ross ook andere docenten kan overtuigen. Ja, zelfbeeld wordt ook door discriminatie beïnvloed.

Je ontmoet je oude schoolcollega’s in de toekomst opnieuw. Op sollicitaties heb je minder kansen: door je minderwaardigheidscomplex, je slechte cijfers en door het vooroordeel van de werkgever. Als je een eigen zaak start zullen anderen minder bij jou kopen.

Dus Ross zadelt jou met een lager levensniveau op. Waarom zou je dat willen? Waarom moeten jouw ouders tijd en energie spenderen om je negatief zelfbeeld te neutraliseren? Waarom moet jij als jood vechten om de leugens en drogredenen de wereld uit te helpen?

Is dat geen vorm van dwang? Want Ross dwingt jou een gedeelte van je leven te spenderen om andere mensen te overtuigen dat je gelijkwaardig bent. Is dat geen vorm van roof? Want Ross berooft je van je tijd, geld en energie.

Bovendien is het bijna onmogelijk om vooroordelen ongedaan te maken. Wetenschap toont aan dat zelfs rechters, die getraind zijn om immuun voor drogredenen te zijn, beïnvloed worden door onrechtmatig bewijs. En 1 van de 6 Amerikanen gelooft dat Obama moslim is, terwijl dat niet zo is.

Dus ongebreidelde vrijheid van meningsuiting leidt tot een onrechtvaardige maatschappij. Onwetenden, leugenaars, oplichters, charlatans en drogredenaars bemachtigen onverdiende voordelen voor zichzelf en veroorzaken onterechte nadelen voor anderen.

De logica van vrijheid van meningsuiting We willen vrijheid van meningsuiting voor twee redenen. Ten eerste, omdat het een vorm van brainstormen is: door meerdere meningen te horen, vinden we makkelijker oplossingen voor problemen. Ten tweede, om onze rechten en gerechtvaardigde belangen te kunnen verdedigen. Als we vrij zijn om te spreken, kunnen we anderen overtuigen om ons geen onrecht aan te doen.

Dus met vrijheid willen we vooruitgang boeken en rechten verdedigen. Daarom heeft de vrijheid van meningsuiting vooral een verticale richting, van onder naar boven. Het is de onderdaan die de Keizer mag bekritiseren, niet de Keizer die de kleine man mag kleineren. Vrijheid van meningsuiting is niet voor de Alpha dog, maar voor de underdog.

De twee begrenzingsvormen De oplossing ligt in twee begrenzingsvormen. Ten eerste, pleit ik voor het ontwikkelen van een culturele waarde, waar iedereen kritisch naar zijn uitspraken kijkt. We zouden onze uitspraken zelf aan drie criteria kunnen toetsen:

•    Correctheid. Voldoen onze uitspraken aan de argumentatieregels? •    Zinvolheid. Is een uitspraak zinvol teneinde de vooruitgang te bevorderen, of rechten te verdedigen? •    Neutraliteit. Zouden we dezelfde uitspraken doen als we niet zouden weten welke persoon we in de maatschappij zijn?

Ten tweede, pleit ik dat we zachte druk uitoefenen op schenders van deze drie criteria – vergelijkbaar met de druk op leugenaars.

Dus om meer vrijheid van meningsuiting te hebben, moeten we beter leren argumenteren, om te vermijden dat sukkels en schurken de wereld onrechtvaardig maken.

Lees hier het artikel van Thierry Baudet