"U maakt een geforceerde indruk"

Binnenkort verschijnt het boek ‘De Duitsers zijn uitgeschakeld’, een verzameling autobiografische verhalen van de Tinkebell, die eerder met haar kattentas en hamsterbollen felle reacties uitlokte. Op Joop de komende tijd voorproefjes van dit nu al opmerkelijke boek.

In de afgelopen 4 jaar had ik tien pogingen gedaan voor verschillende subsidies bij verschillende fondsen. Mijn meeste aanvragen waren naar het grote landelijke kunst fonds gegaan.

Zonder resultaat.

Over de afwijzingen en dan vooral de motivaties van commissies om mij geen geld te geven kon ik vreselijk boos worden:

“De beeldende kwaliteit van het getoonde werk is onvoldoende” “U maakt een geforceerde indruk” “Het werk is weinig oorspronkelijk” “De commissie is van mening dat u alleen maar domweg probeert te choqueren en dat lukt nog niet ook” “U komt te veel in de media zonder dat dit een toegevoegde waarde is voor het werk”

En ja, ik had ook wel eens bezwaar gemaakt tegen het oordeel van een commissie, maar dat had weinig zin gehad en eigenlijk alleen maar meer frustratie opgeleverd.

Ik twijfelde. Een startstipendium zou mij de ruimte geven om in het komende jaar te investeren en om een atelier te huren.

Ik woonde en werkte nu al een paar jaar in een kamer van nog geen twintig vierkante meter. Om alles kwijt te kunnen had ik allemaal haken aan het plafond gehangen met touwen er aan waar manden aan bungelden met werk en materialen. Ik sliep tussen de opgezette beesten en mijn drie katten renden – met een beetje pech – ‘snachts over de schilderijen.

Ik keek de afwijzingen nog eens door en mijn oog viel op de naam van een persoon die onder alle afwijzingen van het fonds stonden. ‘secretaris van de werkgroep’ stond er naast.

Ik belde haar op en legde mijn dilemma voor:

“Kijk, het kan natuurlijk zo zijn dat het fonds en ik niet bestemd zijn om samen te werken, maar dan zou ik dat graag weten zodat ik niet weer een paar dagen aan een subsidieaanvraag ga schrijven” zei ik haar.

-“Jawel, jawel! Wij willen juist heel erg graag met jou werken, maar helaas was de commissie steeds unaniem tegen! Ik heb je zelfs een keer in een andere commissie geplaatst, maar dat heeft toen niet geholpen.”

Ik reageerde kordaat en stelde haar voor om dan maar een keer om de tafel te gaan zitten zodat ze mij kon uitleggen wat er nu precies mis was gegaan in al die jaren.

Een week later zaten we in haar kantoor.

-“Je moet weten dat ik echt een groot fan ben van jouw werk. Vooral dat boek met al die haatmail is fantastisch. -Dat zeg ik overigens op persoonlijke titel natuurlijk, want bij de vergaderingen ben ik alleen commissaris en heb ik niets te vertellen”

“Maar wat gaat er dan mis?” vroeg ik nog eens.

-“Dat is moeilijk te zeggen en eigenlijk kan ik ook niet meer voor je doen dan aansturen op een atelierbezoek bij een volgende commissie vergadering, misschien dat dat helpt.”

Ik diende mijn aanvraag in en 2 maanden later ontving ik een brief:

De commissie is nog steeds van mening dat de kwaliteit van het werk onvoldoende is. Echter het belang van uw werk in de hedendaagse kunstwereld is zo groot geworden dat wij genoodzaakt zijn positief te oordelen over het toekennen van een startstipendium.

Lees ook:  Het saaie leven van de griffo-meisjes

De Duitsers zijn uitgeschakeld en andere waargebeurde verhalen beleefd en verteld door een meisje met de zelfbedachte naam TINKEBELL.

Hoe je aangestaard kunt worden door een muis met een feestmuts op. Welke types tegenwoordig kaas maken. Mannen die vermeden moeten worden om de viezigheid op hun piemel. Hoe je aangeklaagd kunt worden door depressieve hondenbezitters. Waarom je een psychiater ook preventief kunt bezoeken. Over Boy. Over niet opgegegeten boterhammen. Over alleen zijn. En ook: Wat hamsters, politiek en portretschilderkunst met elkaar te maken hebben..

Volg Tinkebell ook op Twitter