Logo Joop
De opiniesite van BNNVARA met actueel nieuws en uitgesproken meningen

Unilever: maatschappelijk weldoener of ordinair profiteur?

  •  
13-04-2017
  •  
leestijd 4 minuten
  •  
265 keer bekeken
  •  
9097377163_f473fc6a42_o

© cc-foto: Minister-president Rutte Samen met de CEO van Unilever, Paul Polman, opent minister-president Rutte de nieuwe afvalwaterzuiveringsinstallatie van Unilever in St Petersburg. Juni 201

Het veelgeprezen bedrijf lijkt keihard op weg te zijn om een heuse tsunami van maatschappelijk ongewenste misstanden te bewerkstelligen.
De Brits-Nederlandse multinational Unilever heeft onder leiding van CEO Paul Polman een duurzaam en maatschappelijk imago ontwikkeld. Maar klopt dat beeld wel? Nu is er weer commotie rondom de Zuid-Afrikaanse royalty fees. Wat is er aan de hand?
Sinds 2009 is de Nederlander Paul Polman CEO van Unilever. Hij wordt internationaal gelauwerd voor zijn maatschappelijke betrokkenheid en zijn tomeloze inzet voor een duurzame schone wereld. In dat kader werd hij bijvoorbeeld zelfs door de Secretaris Generaal van de VN aangesteld om de VN-duurzaamheidsdoelen te promoten en werd hij tot “co-chair” benoemd van de B-20 “Food Security Task Force”. Enfin: hij heeft hard gewerkt om de titel “duurzaamheidsevangelist” te verkrijgen.
Nu lijken er echter steeds meer gevallen aan het licht te komen waaruit blijkt dat Unilever in het algemeen en Paul Polman in het bijzonder helemaal niet zo bezig zijn met maatschappelijk en sociaal ondernemen, dat ze niet het adagium “practice what you preach” naleven.
Tsunami van maatschappelijk ongewenste misstanden Het bedrijf lijkt keihard op weg te zijn om een heuse tsunami van maatschappelijk ongewenste misstanden te bewerkstelligen. Zo wordt Unilever steeds meer verdacht van een groeiende lijst sociaal-maatschappelijk ongewenste gedragingen: 1 Ontduiken van de maatschappelijke morele plicht om arbeiders in Pakistan goed te belonen: in plaats dat Unilever in haar Lipton plantages vaste arbeiders in dienst houdt – met daaraan gekoppeld een goed sociaal voorzieningennet – koos Unilever ervoor om massaal de vaste arbeiders te ontslaan en in plaats daarvan flexwerkers aan te nemen die ze slechts 2,30 pond per dag betaalden en geen baanzekerheid of secundaire gunstige arbeidsvoorwaarden gunden. Bron
2 Steeds wegkijken bij systematisch voorkomende seksuele intimidaties. Diverse vrouwelijke medewerkers van een Lipton plantage in Kenia hebben herhaaldelijk geklaagd over praktijken van seksuele bedreigingen en intimidaties. Pas nadat er veel druk op het bedrijf werd gezet via vele campagnes, besloot het om de klachten serieuzer te nemen. Bron
3 In India trof het bedrijf afgelopen jaar een schikking met een kleine 600 arbeiders van een thermometerproducerende afdeling vanwege blootstelling aan teveel kwik. Het bedrijf moest naast de schikking ook de divisie sluiten en dit Unilever kwikschandaal werd internationaal onder de aandacht gebracht via een remake van Nicki Minaj tune “Amaconda,”. De Indiaanse rapper Ms Ashraf zong over de kwikzilverververvuilende industrie. Bron.
4 De meest recente rel draait om zogenaamde ‘royalty fees’. Lokale bedrijven moeten aan Unilever ‘royalty fees’ betalen om het recht te hebben om Unilever-producten te mogen maken. Dit lijkt zich vooralsnog met name af te spelen in India en Zuid-Afrika; in India betalen lokale bedrijven nu 100 procent meer royalty fees dan voorheen. Credit Suisse waarschuwde al dat deze verandering in royalty fees van Unilever zou leiden tot een 6% verlaagd Bruto Nationaal Inkomen. De Nederlandse CEO Paul Polman noemde de Indiase royalty fee zaak “no big deal”….
In Zuid-Afrika probeert Unilever nu dezelfde tactiek toe te passen als in India. In 2015 was er een verdrievoudiging van de royalty fees. Lokale bedrijven worden uitgeknepen met het mooie Unilever-verkooppraatje dat ze naar de korte termijn winsten moeten kijken in plaats van naar de duurzame lange termijn groei waar zowel de ontwikkelingslanden als de ontwikkelde wereld van zouden moeten kunnen profiteren. Een maand nadat de Zuid-Afrikaanse bedrijven begonnen met hun juridische procedure tegen deze verdrievoudiging van de royalty fees, plantte Unilever opeens 150.000 bomen, gekoppeld aan de belofte dat er in de drie komende jaren nogmaals een miljoen bomen geplant zouden worden. Zodat het voor de buitenwereld erop lijkt dat Unilever een bedrijf is dat zowel maatschappelijk betrokken is en duurzaam.
Stop Zuid-Afrikaanse royalty fees-verdrievoudiging! Rode draad:met name Westerse media smullen van de duurzaamheidsinitiatieven van Polman terwijl het erop lijkt dat arbeiders en bedrijven in de Unilever supply chain echt aan den lijven ondervinden wat “duurzaamheid” voor hen betekent. Het zou verwerpelijk zijn, wanneer Unilever zich blijft bezighouden met deze kolonialistisch ogende royalty fees politiek. Een parallel met het koloniale verleden van Nederland met Indonesië is snel getroken: eerst betaalden de Indonesiërs pachtgeld om gebruik te mogen maken van de aarde en daarna werd dat vervangen door het Cultuurstelsel, waarbij 1/5 van de productopbrengst moest worden afgestaan aan de koloniale overheersers. Ziet Unilever met haar bedrijvigheid in Zuid-Afrika (en India) deze landen als “wingewesten”? Het Cultuurstelselsysteem in Indonesië bestond 40 jaar; hoe lang gaat men Unilever toestaan om haar eigen werknemers en leveranciers zo uit te knijpen?
Er dient een cultuurverandering te komen bij Unilever: als eerste stap in de goede richting zou het zijn direct te stoppen met het verhogen van de royalty fees. De internationale politiek zou zich aldus ook kunnen buigen over deze royalty fees-verhoging: president Mark Rutte mag als moderne Nederlander aantonen dat Nederland anno 2017 afstand heeft genomen van haar koloniale verleden en dit soort koloniale uitbuiterijpraktijken waaraan het Nederlandse Unilever zich in 2017 aan schuldig lijkt te maken.
Delen:

Praat mee

onze spelregels.

avatar
0/1500
Bedankt voor je reactie! De redactie controleert of je bericht voldoet aan de spelregels. Het kan even duren voordat het zichtbaar is.