Valsemunterij rond de sharia

In de Volkse Krant van vrijdag geeft columniste Nausicaa Marbe een fraai voorbeeld van hoe tegenwoordig in sommige kringen propaganda wordt gemaakt. Zij kaart de kwestie rond een eventuele shariaraad of scheidsgerecht in Nederland aan om te concluderen:

De vraag is niet waarom moslims inzake arbitrage niet mogen wat joden en christenen wel mogen. De vraag is in welke mate religieuze arbitrage tot mishandeling en andere strafbare feiten leidt en hoe de wet, de politiek en de maatschappij dat moeten tegengaan. Want de optie van Jensma en Berger is een beschamend zwaktebod. Het oude liedje: de zich progressief wanende intellectueel minacht het volk dat de sharia instinctief afwijst. En daarom moedigt zo’n leunstoeldenker arbitrage aan als vanzelfsprekend moslimrecht. Eventjes die Wilders-aanhang de mond snoeren. Alsof het daarom gaat. Echt monddood zijn pas de meisjes en vrouwen die niet kunnen ontkomen aan de arbitragewillekeur.

Op de door haar zo dringend gestelde vraag hoe je dan onderdrukking van vrouwen en meisjes met behulp van een shariaraad tegengaat, geeft mevrouw Marbe geen antwoord. Dat hoeft ook niet, want zij is met iets anders bezig. Zij wil haar lezers wijsmaken dat het in Nederland wemelt van de intellectuelen die zich te goed achten om mee te gaan in het gezonde volksgevoel dat het moslimse rechtsstelsel “instinctief” afwijst. Zij zijn bereid vrouwen en meisjes op te offeren aan hun elitaire superioriteitsgevoel en hun onstilbare drang om de PVV-kiezers tot zwijgen te brengen. Dat is de kern van de boodschap. Dat is de payload. De rest is van minder belang.

Om dat doel te bereiken richt Nausicaa Marbe haar pijlen op de Leidse hoogleraar Maurits Berger en de jurist Folkert Jensma, oudgediende bij de NRC. Mogen wij de columniste van de Volkse Krant geloven, dan heeft Jensma het met Berger opgenomen voor een shariaraad, uit haat tegen het gezond verstand des volks.

In werkelijkheid schrijft Jensma niets van dit alles. Hij constateert in zijn artikel dat de Nederlandse rechter mannen die weigeren om in de ontbinding van een religieus huwelijk toe te stemmen, met een stevige dwangsom op andere gedachten kan brengen en dat dit in de praktijk ook is gebeurd. Daarom denkt hij dat het strafrecht geen handig instrument is om machtsmisbruik met behulp van een religieuze arbitrageraad tegen te gaan. Jensma doet in een huwelijk gevangen moslima’s dus een effectieve manier aan de hand om aan de greep van hun religieuze gemeenschap te ontsnappen.

Vrouwen die zich vrijwillig in discriminerende relaties begeven, moeten ook door de rechter worden beschermd. Akkoord. Maar dat gebeurt dan ook, door de civiele rechter. Huwelijksdwang is geen moslimmonopolie. De rechter oordeelde sinds de jaren ’80 herhaaldelijk dat de weigering van sommige joodse mannen hun vrouw uit het religieus gesloten huwelijk los te laten onrechtmatig is. In een recent vonnis tegen een weigerende moslimman legde de civiele rechter zelfs een dwangsom van 50.000 euro op. Een ‘parallel rechtssysteem’ op religieuze gronden wordt door de rechter dus grondig aan banden gelegd. De moslim die hier een religieuze scheiding weigerde, gedroeg zich volgens de rechter in 2011 “in strijd met hetgeen volgens ongeschreven recht in het maatschappelijke verkeer van hem kan worden gevergd”. Hij werd gevangen met de catch all van het Nederlandse recht – de onrechtmatigheid.

Jensma doet dus waar Nausicaa Marbe in háár stuk om vraagt. Hij geeft antwoord op de vraag wat er tegen machtsmisbruik via een shariaraad kan worden gedaan.  Er is op grond van dit artikel geen enkele reden om aan te nemen dat hij Wilders tot zwijgen wil brengen of een opvatting heeft over de gezonde instincten van het volk dat gelijk heeft met betrekking tot de sharia. Toch worden hij en Berger door mevrouw Marbe aangewezen als typische voorbeelden van een hoogmoedige intelligentsia die van zich zelf denken dat zij links zijn en het daarom zoveel beter weten.

Maurits Berger zit met Jensma op één lijn. In zijn artikel – NRC 15 juni – schrijft hij over een eventueel op te richten shariaraad in Nederland: 

Dit soort parallelle rechtspraak is niet verboden. Zolang iedereen in Nederland de zekerheid heeft van het Nederlands recht als een soort achtervang, mogen ze hun eigen leven inrichten volgens de regels van hun keuze, hoe bizar of vrouwonvriendelijk deze regels ook mogen lijken.

De manier waarop Nausicaa Marbe Berger en Jensma aanvalt, is typerend voor de propaganda-techieken die de sympathisanten met het Wilderiaans maatschappelijk gevoel tegenwoordig hanteren. Je poneert om te beginnen het bestaan van een volk dat van nature het kwaad van de sharia erkent. Gevoelsmatig ziet dit volk de waarheid. Deze waarheid wordt ontkend door links, dat verblind is geraakt door het lezen van te veel maar verkeerde boeken. De zich progressief wanende intellectueel. Met zijn theorietjes – leunstoeldenker – voelt zulk een intellectueel  zich ook nog verheven boven de gewone man. Haal hem neer.  Dit licht je toe met een voorbeeld.

Je kiest als doelwit opiniemakers in een gerenommeerd medium. Daarbij breng je dan een kleine verschuiving aan in wat ze daadwerkelijk schrijven. Dan ga je los in het vertrouwen dat veel lezers je beweringen tóch niet zullen controleren. Dan bestijg je je stokpaard. Dan dender je door. Dat is valsemunterij. Dat is minachting. Wie denkt nu echt dat “het volk” dom is?

Was is van dit alles de ironie? Onze maatschappij wordt inderdaad van binnenuit ernstig verwond. Niet door mannen in jurken maar mannen in maatpakken: volg het economisch nieuws en zie hoe de bankencrisis onze manier van leven écht ondermijnt.

Opdracht: lees het artikel goed door en schrijf op welke propagandatechnieken de auteur zélf gebruikt.  Wie alleen maar “Godwin” roept, krijgt een onvoldoende.

Het artikel van professor Berger staat bij de NRC achter de kassa. Het sluit echter aan bij de opvattingen die hij in dit essay naar voren brengt. Je moet er wel even de tijd voor nemen.