Valstrik van Rutte voor Wilders

Geert Wilders wordt momenteel een voor hem gevaarlijk politiek bos ingedreven waar hij voetje voor voetje zijn weg moet zoeken want het zit vol voetangels, klemmen en strikken. Geen wonder dat hij zijn praatjes voor het moment heeft ingeslikt.

Wilders herinnert zich net als wij maar al te goed hoe Zalm in 2002 de LPF het kabinet Balkenende inlokte, waarna de grote vernieuwers op wie zoveel Nederlanders hun hoop gevestigd hadden aan onderling krakeel te gronde gingen. Daarna kon Balkenende  bovenaan de trap staande roepen dat het nu welletjes was.

Dit scenario heeft het politiek establishment ook voor Geert Wilders in petto. Hij bevindt zich tegenover de buitengewoon slimme Uri Rosenthal die in zijn politieke loopbaan geen enkele prooi ooit heeft losgelaten.

Nu is de PVV geen LPF. Ze beschikt over een onbetwiste leider en dat is ook nog eens iemand die geen risico’s neemt. Aan de andere kant zijn er bij de opstelling van de kandidatenlijst voor de fractie toch een paar vergissingen gemaakt. Wie weet zitten er nog wel een paar ongeleide projectielen in de fractie. De merkwaardige rol die Hero Brinkman momenteel speelt, voorspelt evenmin veel goeds. Het is de vraag of Wilders er in slaagt zo’n grote en diverse fractie als die van de PVV permanent onder de knoet te houden.

Dat probleem wordt actueel als Wilders zich genoodzaakt ziet serieus over deelname aan een coalitie met de VVD deel te nemen en op grond daarvan concessies moet doen. Zijn instinct zal hem zeggen de  sociale plannen in te leveren, ook al staat bij de passages over de AOW in zijn programma een grote foto van een maximumsnelheidbord met in het midden het getal 65.

In de VVD stond Wilders dicht bij de marktfundamentalisten die het sociale stelsel zo veel mogelijk wilden inperken. Aanvankelijk wilde de PVV dat ook. Zijn bekering tot WW en AOW is tamelijk recent en komt in zijn toespraken nogal vlak over. Het vuur in zijn welsprekenheid geldt vooral de gevaren van de islam. Ook op dat vlak zal hij zeker concessies moeten doen, in ieder geval als het CDA binnenboord moet komen want die partij zal elke aantasting van de godsdienstvrijheid, ook voor moslims, niet accepteren. Je kunt natuurlijk Ruttes eis om kansarme migranten aan de grens tegen te houden (dat gebeurt al jaren, dus dat betekent niks) uitroepen tot grote overwinning en het equivalent van etnische registratie, maar daar trappen Wilders’ kiezers niet in.

Het establishment wint altijd: als Wilders een coalitie afwijst, kunnen VVD en CDA  en de rest van de politiek zeggen dat hij zijn verantwoordelijkheid ontloopt, zoals dat in 2006 Jan Marijnissen is overkomen. Als hij de PVV laat toetreden tot een coalitie, moet hij op een aantal essentiële punten zijn eigen achterban en misschien wel een deel van de fractie een grote teleurstelling bezorgen.

Is er dan geen uitweg? Is er dan geen manier om aan de voetangels, klemmen en strikken te ontsnappen? Er is er maar één: Wilders moet het zo draaien dat niet hij maar de andere partijen de schuld krijgen als hij buiten de coalitie blijft. Hij moet niet van de onderhandelingstafel weglopen, hij moet daar worden weggejaagd. Dan heeft hij een goed verhaal voor zijn achterban. Dan nog blijft het kiele-kiele. Marijnissen heeft dat in 2006 ook geprobeerd, maar het electoraat heeft hem niet willen geloven.

Daarom is Wilders dezer dagen zo vriendelijk, zo positief, zo gematigd. Hij is tijd aan het winnen. Hij moet nadenken. Achter hem blaffen de jachthonden. Voor hem rijzen de stammen van het Haagse politieke bos dreigend op.

Is dat reden om rustig af te wachten tot Paars Plus in beeld komt, biertje in de hand, de tv op het WK? Dat komt niet in beeld. Dat is een droomwens. Daar is dit land nog niet aan toe. De huidige politieke constellatie is eerder een recept van chaos dan voor iets anders.