Van de jaaroverzichten verlos ons, Heer

Komende maandag, god betere het, 13 december, middenin het jaar 2010 nog, vergast Eén Vandaag ons op het jaaroverzicht. Of wat erger is en meer waarschijnlijk, de éérste aflevering van het jaaroverzicht.

Het lijkt wel of de Nederlandse media steeds eerder beginnen met terug te blikken. Toen ik nog klein was, stond er op 31 december een commentaar in de krant met de strekking dat het allemaal weer zwaar en moeilijk was geweest, terwijl toch ook veel tot dankbaarheid noopte, vooral de welvaartsstaat. Meestal knoopte de redactie daar een somber vooruitzicht aan vast: zoals het nu was, kon het niet duren. ‘s-Avonds had het Journaal ook nog een jaaroverzicht van een half uurtje of zo en daarna begon gepaste vrolijkheid die eindigde met beelden van het vuurwerk om middernacht. ‘T Kon ook gebeuren dat de VARA – op de radio of op de televisie – de oudejaarsconférence van Wim Kan uitzond. Maar daarmee was het wel bekeken.

Wim Kan was trouwens ook erg, want hij placht in zijn optreden een paar liedjes te verwerken waarvan er dan eentje een hit werd. Tot in maart hoorde je dan iemand “Lijmen Jan, Lijmen Jan”, roepen, alstie komisch wilde wezen. Of : “Dat is een heel bekwáááme man”. Heel hinderlijk. Dát is tenminste afgelopen omdat geen oudejaarsconferencier nog de impact of het succes van die ouwe Wim Kan heeft.

Tegenwoordig word je dus drie weken lang doodgegooid met terugblikken en het lijkt wel of alle coryfeëen van informatie en amusement nadat zij het laatste sinterklaasgedicht hebben voorgelezen, niks beter meer weten dan terugblikken en overzichten maken. Op de radio worden wij gehinderd door allerlei uitbundige hangjongeren op leeftijd die ons lastig vallen met de top 2000 aller tijden. Tot vervelens toe krijgen we dezelfde beelden voorgeschoteld van de verkiezingen, van Lucassen die zich excuseert, van aardbevingen in verre landen, vooral Haïti, alsmede van alle uitglijders. De hele ellendige kabinetsformatie passeert opnieuw de revue, de weerzinwekkende zangkunst van het Eurovisie Songfestival en aan het eind van dit alles zal men waarschijnlijk proberen filosofisch en inzichtelijk te doen over de streken die de heer Assange het establishment levert. Als de talkshow begint, herhaalt die ook nog de meest memorabele fragmenten van het afgelopen jaar, dus die stukjes die we allemaal nog nauwkeurig in ons geheugen hebben zitten en niet alles wat al lang vergeten is. Bovendien komt er een of ander type in beeld dat een tipje mag oplichten van de sluier die nog over zijn ongetwijfeld memorabele oudejaarsconférence ligt. En dan hebben we het maar niet over het feit, dat wij tijdens de WK tweedes zijn geworden. Steeds hetzelfde doelpunt herhaald met hetzelfde commentaar erbij. Er is geen ontkomen aan.

Alsof wij collectief ons korte geheugen zijn verloren. Alsof we zelf niet kunnen onthouden, hoeveel vloek, hoeveel zegen en hoeveel wezenloos geouwehoer 2010 ons heeft geboden. Alsof we daar behoefte aan hebben, alsof we er op zitten te wachten, dat een of andere BN’er de hele shit weer eens voor de zoveelste keer komt oprakelen. En dan kijkt zo’n type er nog olijk bij ook.

Wij willen gewoon nieuws en achtergronden. Wij willen spannende series en niet al te vervelende films.

Daarom bidden wij: van de jaaroverzichten, verlos ons heer.