Van sociale media word je asociaal

Sander Duivestein is trendwatcher bij ViNT (Verkenningsinstituut Nieuwe Technologie) en meent dat sociale media te vaak de aandacht opeisen die we eigenlijk aan anderen zouden moeten besteden. Lees zijn betoog hieronder. Hij gaat er over in debat met social media expert Erwin Blom van The Crowds, een bureau gespecialiseerd in het toepassen van de sociale technologie.

Recent heb ik het boek “Alone Together: Why We Expect More from Technology and Less from Each Other” van Sherry Turkle aangeschaft. Ik heb het boek in een ruk uitgelezen. Wat een openbaring was het. Of eigenlijk meer een confrontatie met mijzelf en de wereld om mij heen.

In het boek vertelt Turkle hoe technologie ons verandert. “We are shaped by our tools. And now, the computer, a machine, on the border of becoming a mind, was changing and shaping us.” Deze verandering ziet zij niet alleen als een positieve ontwikkeling. Sterker nog, zij beweert dat hoewel sociale media ons verbinden, ze  ons eigenlijk alleen maar meer op onszelf doet terugvallen. Technologie maakt het namelijk veel makkelijker om geen persoonlijk contact te hebben. Waarom bellen, als je ook een sms kunt sturen? “We fear the risks and disappointments of relationships with our fellow humans. We expect more from technology and less from each other.”

Liever online dan offline… Het is natuurlijk een schril contrast. De hele dag zijn we druk bezig om ons te verbinden met wie dan ook waar dan ook. We versturen een tweet, we veranderen onze status op Facebook, we posten een video op YouTube, we gebruiken LinkedIn om een zakelijke connectie te leggen, maar als we elkaar in levende lijve ontmoeten, en er even een stilte tijdens het gesprek valt, dan grijpen we al snel weer naar onze smartphone. Even snel een verbinding leggen met de digitale wereld, deze is namelijk veel interessanter dan de fysieke wereld om ons heen!

“We’re using inanimate objects to convince ourselves that even when we’re alone, we feel together. And then when we’re with each other, we put ourselves in situations where we feel alone—constantly on our mobile devices. It’s what I call a perfect storm of confusion about what’s important in our human connections.”

En het zijn niet alleen de mensen om mij heen. Ik doe het zelf ook. Het is ook zo verleidelijk. Zodra mijn fysieke omgeving niet interessant is, grijp ik alweer naar het apparaat. Maar wat doet er nu echt toe? De digitale of de fysieke wereld? Het boek Alone Together heeft mij doen inzien dat ik veel te veel waarde toeken aan de digitale wereld. Tijd om naar buiten te gaan. Om mij onder de mensen van vlees en bloed te mengen.

Vandaag ben ik offline.

Dit artikel verscheen eerder op Frankwatching