Vandaag ben ik jarig

Vandaag word ik 65 jaar. Pensioenleeftijd, maar daar denk ik liever niet aan, want mijn werk is nog niet klaar. Ik ben man, wit en heb een middleclass achtergrond, dus altijd alles mee. Heb daardoor in mijn leven zoveel mazzel gehad, dat als mensen me vragen wat ik voor mijn verjaardag wil ik niets kan bedenken.

Het waren zulke meisjes die ik in 1978 toen ik voor het eerst in Bangladesh werkte op de polikliniek zag en die bang waren omdat ze zwanger geworden waren bij die man die veel ouder was en ze geprobeerd hadden met een stokje de zwangerschap te onderbreken en bloedend werden binnengebracht. De echtgenoot kwam pas terug bij het ziekenhuis toen hij gehoord had dat ze weer gezond was.

Vrouwen in veel landen zijn nooit van hun leven buiten de controle van mannen en dat heeft overigens niet met Islam te maken maar met de plattelandscultuur en mannen die hun vruchtbaarheid willen controleren. Naar school gaan wordt daardoor heel moeilijk. En als ze door hun man gedwongen worden te gaan werken in een fabriek, omdat het gezin geld nodig heeft, dan worden ze voorgoed als ‘verloren’ beschouwd. Buiten de controle van mannen worden ze namelijk automatisch gezien als vrouwen die voor een pretje in zijn. Die mag je volgens veel gefrustreerde mannen dan ook verkrachten.

In een ander project waar we onderzochten waarom de moeders hun kinderen niet lieten vaccineren sprak ik een vrouw die me vroeg “helpt dat ook tegen armoede?” Het was gewoon geen grote prioriteit voor ze, maar de vrouw snapte wel dat vaccineren als het toch gratis was de moeite waard was. Ze vertelde dat we “die vrouw daar moesten overtuigen zichzelf te laten vaccineren”. Dat was de tweede vrouw van haar man en ze was vijftien, en dus zelf nog een kind. Ik vroeg hoe dat was om als eerste vrouw een beetje aan de kant te zijn gezet. De huizen in Bangladesh zijn maar paar vierkante meter groot. “Als ik ze ‘snachts samen hoor moet ik huilen,” zei ze. “Maar wat kan zij eraan doen?”

Voor al die vrouwen vraag ik iets op mijn 65ste verjaardag: dat we niet meer stemmen op partijen die ontwikkelingshulp verwarren met handel en het verkwanselen. En ook dat we de rug toekeren naar partijen die geloven dat als zulke vrouwen wegvluchten uit hun land en geen papieren hebben als ze hier belanden ze ‘strafbaar’ zijn en de cel in moeten.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige weetje: Bang om iets te missen? Dan moet je dit zeker lezen!

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek