Verkeersregelaars naar Singaporees voorbeeld

Waar is de maandag geschikt voor? Die is bij uitstek geschikt om ideeën te bedenken waarmee je mensen aan een baan kunt helpen. Het is dan ook geen wonder dat onderstaande brainwave mij juist op maandagmorgen trof: je haalt er mensen mee uit de bijstand. Je brengt ze in de frisse lucht. Je bestrijdt er de CO2-uitstoot mee en filevorming in de binnenstad. Met een beetje geluk kunnen ook nog de parkeertarieven omlaag.

Ben ik dan een genie? Was dat maar waar. Ik heb het idee elders in werking gezien en stel nu voor het ook in Nederland over te nemen. Het gaat dus niet zo als met de OV-chipkaart: we besteden een klein miljard om een vierkant wiel uit te vinden terwijl je een goed – perfect rond – kwaliteitswiel op tal van plaatsen in de wereld kant en klaar kunt bestellen.

Dit allemaal terzijde. In Singapore hebben ze al heel lang een geavanceerd systeem van rekening rijden waarbij de beprijzing op een boulevard in de binnenstad, zoals de Orchard Road, met de minuut kan wisselen: hoe meer auto’s op het asfalt, des te hoger de prijs. Tip: als Nederland toch mocht besluiten om rekening reden in te voeren, bestel dan het systeem in Singapore en ga het NIET zelf uitvinden.

Ter zake eindelijk: voor het tijdperk van het rekening rijden – in de jaren tachtig – deed Singapore het anders. De stad kende een blauwe zone, zo genoemd naar de kleur van de strepen op de weg die de grens daarvan markeerden. Wie in de  blauwe zone medepassagiers bij zich had, werd geen strobreed in de weg gelegd. Reed je daarentegen alléén, dan kreeg je binnen een minuut of wat het stopteken van een speciale ambtenaar. Die verkocht dan een dagpas voor tien dollar dat je duidelijk zichtbaar op het dashboard moest leggen. Ontsnapping was moeilijk want in de blauwe zone wemelde het van deze lieden.

Het was niet de bedoeling van Singapore om geld aan de blauwe zone te verdienen. Het was een stimulans om car pooling te bevorderen. Natuurlijk had men nagedacht over de mogelijkheid dat slimme jongelui er een centje bij verdienden door bijvoorbeeld voor vijf dollar mee te rijden maar dan moest je  altijd en overal een medepassagier bij je hebben om aan de heffing te ontkomen. De pakkans was groot.

Wij kunnen dit systeem ook in de Nederlandse stadscentra invoeren. Dat betekent per binnenstad werk voor tientallen tot honderden mensen, die door de inkomsten van het plan hun salaris in ieder geval voor een deel terugverdienen. Tegelijkertijd zal het autoverkeer afnemen waardoor de CO2-uitstoot daalt want je gaat liever met anderen de stad in. Tien of vijftien euro is een mooi bedrag voor een dagpas. Hoe groter en drukker een stadscentrum, des te hoger de prijs van een dagpas. Misschien is het zelfs mogelijk carpoolers extra te belonen door het terugbrengen van de parkeertarieven.

Dit is een praktisch plan. Je kunt het binnen een jaar invoeren. Ik beveel het van harte aan in de aandacht van gemeentebesturen en personen die zich kandidaat hebben gesteld voor het lidmaatschap van de Tweede Kamer der Staten Generaal.