Vertrossing is verG(r)ijping geworden

In 1973 werd voor het eerst gesproken over “vertrossing”, waarbij de media steeds meer gericht zijn op gemakkelijk amusement. Tegenwoordig kunnen we beter spreken van verG(r)ijping of verDerksening: zogenaamd grappig alles wat er maar in je opkomt kunnen zeggen. En iedereen de maat nemen.

In het verleden beperkte hun eindeloos geleuter zich tot voetbal, maar vanaf deze zomer wordt alles en iedereen onder de loep genomen in het programma Oranjezomer. Op alle sporten en sporters wordt commentaar geleverd. Maar dat is blijkbaar nog niet genoeg voor de heren. Derksen meent de muzikale smaak van Nederland te moeten beïnvloeden door Danny Vera te promoten. En afgelopen week werd er een unaniem stemadvies uitgebracht op de VVD en Mark Rutte. Ook voelen Van der Gijp en Derksen zich geroepen om op alle nieuwsfeiten of de politieke koers van het demissionaire kabinet commentaar te leveren.

Ze gaan vrolijk mee in de waan van de dag, en kwetsbare mensen die niet zo goed verweer kunnen bieden, worden voor schut gezet en als loser afgeserveerd. Ze gaan er prat op dat ze geen blad voor de mond nemen, zonder ook maar even bij de mogelijke betekenis voor anderen stil te staan. Jezelf groot maken door anderen te kleineren.

De vraag is of en waardoor dit proces stopt. Dat je zelf succes hebt betekent niet dat je anderen de grond in mag boren. We realiseren ons te weinig dat succes hebben voor een groot deel een kwestie van geluk is: je doet op het juiste moment, op de juiste plaats iets dat scoort, iets dat goed in de markt ligt. Bepalend is waar je wieg stond, welke fysieke en mentale uitrusting je hebt gekregen, en over welk netwerk je beschikt. Dit besef moet voor de sociale politieke partijen uitgangspunt zijn bij het maken en realiseren van een lange termijn sociaal programma. Ik vraag me af welke samengebalde vuist de linkse partijen nog maken om een eerlijker samenleving te bewerkstelligen.

Ook links laat zich meeslepen in de neoliberale concurrentie om stemmen te bemachtigen. Dit spel moeten we niet willen meespelen. De liberale partijen kunnen veel beter inspelen op het maatschappelijk sentiment en de maatschappelijke agenda.

Op dit moment zijn de linkse partijen teveel bezig om elkaar vliegen af te vangen en de kleine onderlinge verschillen uit te vergroten. Het is niet relevant wie in de toekomst de linkse kar gaat trekken. Het gaat er om dat het iemand is die nuchter en betrouwbaar is, gezag uitstraalt en het sociale verhaal duidelijk en begrijpelijk kan vertellen. Voor wat betreft het internationaal beleid moet met genoeg gevoel voor nationale trots en lokale betrokkenheid de duurzame gedachte van een verenigd Europa met overtuiging worden uitgedragen.

Het belangrijkste is dat er een sociaal sterke eenheid komt die uitstraalt dat het in een duurzame en leefbare wereld prettig leven is en het er niet om gaat elkaar voortdurend de loef af te steken. Een samenleving in balans waar de nadruk ligt op gezond met elkaar samenleven, waar kapitaal zwaarder wordt belast, een leefbaar minimum voor iedereen wordt gegarandeerd, natuur en milieu worden hersteld en kwetsbaren niet in de steek worden gelaten.

Kortom sociale vooruitgang met kracht op de politieke agenda zetten.