Vertrouwen op die mooie bruine ogen?

Ivan Wolffers schrijft elke dag een gezond weetje, gebaseerd op onderzoeken met merkwaardige en soms ongelofelijke uitkomsten. Door de weetjes van Wolffers leer je van alles over bijvoorbeeld verschillende ziektes, medicijngebruik en gezond afvallen, maar ook over de vaak komische verschillen tussen mannen en vrouwen.

Kun je iedereen vertrouwen? Je zou graag willen weten of je iemand die je voor de eerste keer ontmoet al je hartsgeheimen en je pincode kunt toevertrouwen. Zijn daar geen fysieke kenmerken voor die je helpen bij het nemen van een beslissing? Onderzoekers hebben ontdekt dat we mensen met bruine ogen meer vertrouwen dan mensen met blauwe ogen. Kan dat dan je leidraad zijn?

Onderzoekers uit Tsjechië gebruikten 40 foto’s van mannen (gemiddelde leeftijd 20,8) en 40 foto’s van vrouwen (gemiddelde leeftijd 21,2) die of bruine of blauwe ogen hadden en toonden die aan 142 vrouwelijke en 98 mannelijke proefpersonen. De leeftijd van de gefotografeerde mannen en vrouwen laat al onmiddellijk zien dat je met een typisch binnen-universiteit onderzoek te maken hebt. Dat blijkt ook wel uit de leeftijden van de proefpersonen. Dat waren ook voor het merendeel studenten. Zo’n onderzoek waarbij er een briefje op het prikbord hangt ‘Vrijwilligers voor onderzoek gevraagd. Groene ogen ongewenst.’ In-crowd, zelfde type mensen. Ik ben er niet van onder de indruk.

Een groot deel van de proefpersonen vond de mensen met bruine ogen er betrouwbaarder uitzien dan de mensen met blauwe ogen. De gezichten waren echter niet uitsluitend op oogkleur uitgekozen, ze waren ook op rondheid van het gelaat geselecteerd. Mannen vonden mensen betrouwbaarder als ze ronde gezichten hebben met brede monden en kinnen. Bij vrouwen maakte het niets uit.

Wat moet je met zo’n onderzoek. Moet je denken dat niet alleen rondheid van gezicht, maar ook de oogkleur zorgt dat je iemand vertrouwt? En tja, vertrouwen, wordt dat genetisch bepaald of is het een culturele constructie? Aan het begin van de vorige eeuw werd nog gedacht dat mensen met een laag voorhoofd de boeven waren. Dat kwam aardig overeen met het mediterrane uiterlijk en bevestigde het vooroordeel dat in die tijd bestond tegen vreemdelingen uit warmere streken. Ik kan me ook voorstellen dat sinds de tweede oorlog mannen met een smal snorretje op de bovenlip als onbetrouwbaar werden gezien. Het is dan ook sterk sterk afhankelijk van de omstandigheden. Zit er echt geen constante in?

Ouder onderzoek laat wel zien dat in economische spelletjes mannen met brede gezichten beter in staat zijn situaties uit te buiten en dat als mensen in het spel geld aan iemand moesten toevertrouwen ze het graag aan mannen met lange spitse gezichten gaven. Kortom, niemand die er echt een snars van begrijpt en allerlei onderzoeken produceren uitkomsten waar geen pap van te koken is. Interessant, maar lucht. Weg voor je er goed naar hebt kunnen kijken. Ik denk dat je beter niet op het uiterlijk af kunt gaan en als je goede ervaring met je intuïtie hebt, dan gok je daar maar op. Wat heb je anders? In elk geval geen hulp van de wetenschap.

Volg Ivan Wolffers ook op Twitter Het vorige weetje: Ophef over onderzoek naar piemelgrootte

Het nieuwe boek van Ivan Wolffers is: Het gezonde lifestyleboek