Vier je skivakantie voortaan in Nederland

Het wintersportseizoen is weer begonnen, maar het begrip sneeuwpret heeft zijn langste tijd gehad. Ok, ik ben wat voorbarig met die opmerking, maar als het zo doorgaat is het serieus de vraag of we over tien, twintig jaar nog wel kunnen skiën. Ik zag er van de week nog een foto over in de krant: een clubje skiërs was er helemaal klaar voor en stond bepakt en bezakt aan de voet van de bergen. Er was alleen 1 probleem: er lag geen vlokje sneeuw… Door de opwarming van de aarde valt er steeds minder sneeuw. En daarbij smelten de gletsjers in de Alpen sneller dan ooit, ook dat stond deze week weer in de krant.

Maar…daar wordt hard tegen gevochten, zag ik laatst in de confronterende documentaire ‘Peak’. Peak gaat over de strijd tegen het sneeuwtekort in Tirol. Daar werken ze al jaren met sneeuwkanonnen omdat er zo weinig sneeuw is. Maar zelfs die kanonnen waren niet meer voldoende. Bovendien werd het wel érg duur en energievretend om de hele winter miljoenen liters water uit het dal terug terug naar de top te pompen om er sneeuw van te maken. En dus bedachten ze iets nieuws: met grof geweld werden gigantische waterbassins in de bergen aangelegd om het smeltwater uit de zomer op te vangen zodat er in de winter voldoende water klaarligt voor de sneeuwkanonnen. Kosten: tientallen miljoenen euros. Applaus, lang leve de technologie!

Maar de beelden in Peak maken pijnlijk duidelijk hoe raar dat is: groene bergen zover het oog reikt met daarin de kunstmatige sneeuwpiste die er als een vreemd wit lint door naar beneden zigzagt. Dat klopt niet. Stel je voor dat wij in de winter tientallen miljoenen zouden steken in het kunstmatig bevriezen van de Friese meren om de elfstedentocht te kunnen houden. Het zou van de gekke zijn!

Sneeuw maken in een gebied waar de sneeuw verdwijnt is water naar de zee dragen. En de film Peak laat zien hoe hardnekkig we blijven ontkennen dat er iets mis is. We willen niet weten dat de sneeuw smelt en wat daar de oorzaken van zijn, we willen gewoon skiën! En daar geld aan verdienen. En dus proberen we voor God te spelen en zijn we trots als we de aarde weer even te slim af zijn. Over God gesproken, in Peak zit een indrukwekkende scène van de feestelijke opening van de waterbassins: de plaatselijke dominee leidt de ceremonie en vraagt God toch nog even snel de bergen te beschermen en van sneeuw te voorzien. Maar zijn gezicht spreekt boekdelen: God gaat zijn gebeden niet verhoren.

Het zou mooi zijn als we accepteren dat we de wereld niet oneindig naar onze hand kunnen zetten. En dat we de miljoenen die we investeren in het uitstellen van het onvermijdelijke gaan steken in het beschermen en koesteren van wat we nu nog hebben.

Dat lijkt me niet eens zo’n moeilijke opgave, zélfs niet voor de wintersportliefhebbers. Als die duizenden wintersporters het tóch niet erg vinden dat ze dankzij duur kunst en vliegwerk van een kunstmatig besneeuwde piste skiën, dan kunnen ze dat net zo goed in Nederland doen. Daar zijn ook tientallen kunstmatige skipistes, maar wel om de hoek en dus ecologisch een stuk verantwoorder. Bovendien kan je er het hele jaar door skiën in plaats van alleen in het wintersportseizoen. En voor de liefhebbers: ze organiseren vaak nog après-ski feesten ook.

Als we dáár nou eens mee beginnen, dan is er misschien tóch nog een kans dat er uiteindelijk nog wat van die prachtige sneeuw overblijft in de Alpen. En dan zijn alle problemen verdwenen,.. als sneeuw voor de zon.

Column uitgesproken bij Vroege Vogels, zondag 11 dec. Direct beluister kan hier.