Vinger in de gracht

Sinds 1995 wordt er gesproken over het verschonen van de rondvaart in Amsterdam. Nu, zeventien jaar later, is daar nog steeds maar bar weinig van terecht gekomen. De rondvaartbranche heeft een tamelijk grote vinger in de gracht: het is erg lastig gebleken om in te breken in de grootste toeristenattractie van de hoofdstad. Dat is een slechte zaak, want een ieder die wel eens op een grachtenoever staat op het moment dat een rondvaartboot gaat keren of gas geeft, weet dat de uitlaatgassen van die boten zeer slecht voor de lucht is.

Gelukkig is er een aantal lichtpuntjes. Zo is er de laatste jaren een aantal innovatieve ondernemers opgestaan die hun boten op zonne-energie laten varen, of op groene energie: kortom, zo goed als uitstootvrije rondvaart. Deze ondernemers, zoals Admiraal Heijn en Hannekes Boot,  willen dolgraag rondvaren met hun milieuvriendelijke bootjes. Wij moeten dat willen stimuleren, omdat ze meehelpen aan de overgang van vervuilende rondvaart naar schone rondvaart.

Maar wat blijkt? De afgelopen maanden hebben meerdere teleurgestelde ondernemers zich bij de gemeenteraad gemeld. Ondernemers die, ondanks dat ze in alle opzichten voldoen aan de criteria, allemaal nul op rekest kregen toen ze een vergunning aanvroegen bij Waternet. Dat is gek, want de regels zijn duidelijk:  “Gezien de baten van schoon vervoer over het water kan het College buiten de uitgifterondes om een vergunning verlenen voor een bijzonder initiatief met milieuvriendelijke aandrijving of voor een innovatief vervoersconcept.”

Na veel gehannes, ingespreek, brieven en telefoontjes krijgen deze ondernemers doorgaans alsnog een vergunning via de wethouder. Daar zijn we blij om, maar zo zou het natuurlijk niet moeten gaan. Ondernemers, zeker duurzame ondernemers, zouden gestimuleerd moeten worden om hun bedrijfje te laten floreren, en niet de helft van hun werkweek bezig te hoeven zijn zichzelf door de ambtelijke molen van onze gemeente te manoeuvreren. Daarom moet de gemeente nu voor eens en altijd regelen dat dergelijke lovenswaardige alternatieven niet in de kiem gesmoord worden, maar ruim baan krijgen!

Dit artikel verscheen op 25 juni in het Parool en op het weblog van Evelien van Roemburg