Voeren de moslims oorlog tegen de christenen?

Ayaan Hirsi Ali heeft in Newsweek een groot artikel geschreven over islamitisch geweld tegen christenen. Zij heeft het daarbij niet alleen over geweld en moordpartijen, maar ook over discriminerende wetgeving. Zo is het in Saoedi Arabië aan christenen verboden om hun geloof te belijden, ook als zij dat doen in de beslotenheid van een schuilkerk.

Daarmee stelt Hirsi Ali een wezenlijk probleem aan de orde dat in het Westen te weinig aandacht krijgt: sinds de val van het communisme kruipt in steeds meer gewelddadige conflicten een religieus element. 

Het uiteenvallen van Joegoslavië had al kenmerken van een godsdienstoorlog, waarbij Rooms-Katholieke Kroaten, Orthodoxe Serviërs en islamitische Bosniërs elkaar naar het leven stonden. De Koude en soms hete Oorlog tussen India en Pakistan is voor een belangrijk deel een voortzetting van de tegenstellingen tussen moslim- en en hindoe-rijken op het Zuid-Aziatische subcontinent. Ook uit Syrië komen signalen over aanvallen van opstandelingen op christenen, omdat die ervan verdacht worden Assad te steunen.

Aan het eind van haar artikel eist Hirsi Ali maatregelen: het Westen zou ontwikkelingshulp- en handelsrelaties moeten herzien met landen die christenen vervolgen. De gedachten gaan dan vanzelf uit naar boycotmaatregelen, zoals die de laatste maanden tegen Iran worden getroffen.

Tussen de regels door noemt Ayaan Hirsi Ali een uitstekende kandidaat voor zo’n strafactie: het salafistische koninkrijk Saoedi Arabië waar twee miljoen christelijke gastarbeiders uit de Filipijnen het zware werk doen en niet eens een gebedenboek mogen bezitten. Iets zegt mij dat dit niet gaat gebeuren, maar dat de Saoedische prinsen net als altijd met veel strijkages zullen worden ontvangen in de Europese hoofdsteden. En dat die Filipino’s kunnen barsten, afkomstig als zij zijn uit een armlastig land dat weinig gewicht in de schaal legt.

Toch is het nemen van specifieke maatregelen tegen specifieke groepen of regeringen de enige manier waarmee het westen kan aantonen dat zijn prediking van godsdienstvrijheid meer inhoudt dan een praatje voor de vaak.

Wat dat betreft slaat Ayaan Hirsi Ali de spijker op de kop.

Maar als haar hamer voor de tweede keer neerkomt, is het ernaast. Zij zegt namelijk in haar artikel op allerlei manieren dat het gezeur over islamofobie maar eens op moet houden, omdat dit een door islampropagandisten verzonnen hersenschim is, terwijl christofobie met de bijbehorende discriminatie, vervolgingen en moordpartijen wél deel uitmaakt van de realiteit. Dat is een gevaarlijke koers, want dan mag je zelf ook wel een paar varkenskoppen de moskee in mikken omdat ergens in Nigeria kerken worden platgebrand.

Islamofobie en christofobie zijn planten van dezelfde giftige soort.  Ze versterken elkaar en daarom moeten ze allebei met wortel en tak worden uitgeroeid.

Wie in de wereld vervolgd wordt om den gelove – welk geloof doet er niet toe – verdient onze solidariteit. Zij hebben er recht op dat hun lijden in onze vrije media alle aandacht krijgt en dat de strijd tegen geloofsvervolging één van de richtsnoeren is in het beleid van minister Rosenthal.